FROM THE MOMENT

O N E

Hindi siya nagsasalita. Nanatili siyang nakayuko't sa hita nakatanim ang kanyang mga siko. Hindi siya makatingin sa 'kin kundi sa cellphone niyang kanina pa niya pinapaikot-ikot sa kamay niya.

Malamig ko siyang tinititigan, naghihintay sa kanyang pag-imik. Walang kakalmahan ang bawat kumpas sa dibdib ko simula pa kanina.

Pakiramdam ko wala nang patutunguhan ang pag-uusap na 'to. Paulit ulit nalang. Pabalik-balik naming pinag-aawayan.

"Isang sabi mo pa na titigilan na natin ito, hindi na ako magdadalawang isip na hiwalayan ka. Pagod na akong magmakaawang isalba ang relasyon natin."

Isang pagkakataon pa. Kahit dati ko na 'tong ginawa ay palagi ko pa ring pinagbibigyan ng isa pang pagkakataon. Everyone deserves a second chance pero hind na kasi 'to second chance dahil lumagpas na doon. Matagal na. Hindi ko na nga mabilang kung pang-ilang chances na 'to.

Doon siya nag-angat ng tingin. Katulad ng dati ay tinatapunan niya ko ng matalim na paningin. Pinapalagpas ko lang dahil wala naman siyang ginawa sa'kin na sumobra pa doon. Sanay na ako.

"You're threatening me Sav?" May pagbabanta sa kanyang tono.

Maigi ko siyang tinitigan. "It's not just a threat Royce, it's a finality."

Pagak siyang tumawa sabay iling. Tumuwid siya ng upo at dumekwatro. Parang may pandidiri sa kanyang reaksyon habang nakatingin siya sa'kin.

"Ganyan mo ba ako ipaglaban? Is this how you're going to fight for me, huh?"

Nadagdagan ng ilang sako ang inis ko sa sinabi niya. Otomatikong dumiretso ako ng upo. Nanginginig ang kamay kong sugurin siya pati na ang bibig kong gusto siyang sumbatan sa lahat.

Hindi makapaniwala ko siyang tinignan.

"Fight? Kung pag-uusapan lang din naman natin kung paano ako nakipaglaban sa'yo, sige! sabihin mo sa 'kin kung nasaan ako sa mga pagkakataong dapat ay nasa pamilya ko ako. Ni hindi ko na nga napupuntahan ang mga pinsan ko dahil ikaw palagi ang inuuna ko! Sa mga nangyari sa'yo, kahit nasasaktan ako, nakinig pa rin ako kahit sinabi mo nang harap-harapan sa 'kin na may feelings ka pa sa ex mo! Na nasasaktan ka dahil iba ang nakabuntis sa kanya!"

Tinalikuran ko siya. Pinalis ko ang luhang naglandas sa 'king pisngi sa naalala kong naging away namin dati. Hanggang ngayon ganito pa rin. Magdadalawang taon na pero ganito pa rin.

Sa totoo lang sawa na ako. Kung bakit ba kasi hindi ako umuusad. Dapat alam ko na ang daan palabas pero parang ako rin yata ang nagtatayo ng kandado sa pintong 'yon. Ako mismo ang nagkukulong sa sarili ko sa sitwasyong ito.

Suminghot ako. Bawat takas ng luha ay may panibagong lumalabas.

"Kahit alam kong ako ang agrabyado, hindi ko nagawang iwan ka. Ikaw, anong effort ang ginawa mo para sa 'kin? Kapag nagsasalita ako hindi ka naman nakikinig dahil busy ka sa paglalaro sa computer mo. Hindi mo nga masabi ang totoo sa 'kin na hanggang ngayon apektado ka pa rin sa ex mo. Na mahal mo pa siya at parang panakip butas lamang ako."

"Sinusumbatan mo naman yata ako eh," patampo niyang ani.

Di na masukat ang inis ko nang hinarap siya.

"No. Sinasagot ko lang kung paano ako nakipaglaban sa'yo! Sinasagot ko lang ang tanong mo. Pinapaalam ko lang ito lahat sa 'yo in case hindi ka aware sa mga efforts ko! Kasi sa totoo lang, hindi ko naramdaman na na-appreciate mo ako. Sa magdadalawang taon nating relasyon, all along malaking porsyento ng puso mo ay naka'y Nadia. Tiniis ko iyon Royce! You always become sensitive when it comes to talking about her pero hindi sa feelings ko!"

He said he has moved on, pero sa tuwing binubuksan ko ang topic tungkol sa kanyang ex ay umiiwas siya. Naiinis siya sa 'kin dahil paulit ulit nalang daw ako.