SENİ SEVİYORUM.

KAVUŞMA

KAAN

Buse beni aradığında donup kalmıştım. Beni arıyordu. Bur süre şaşkınlıktan cevap verememiştim. En sonunda açtığımda kekelemeştim salak gibi.

Benimle buluşmak istiyordu.

Noldu bu kıza. Acaba aklından neler geçiyor. Bütün işimi gücümü bırakıp kafeye gittim.

Sanki ilk defa bir kızla buluşucakmış gibi heyecanlanmıştım. Ve tabi merak da etmiştim neden beni çağırdığını.

Buluştuktan sonra ikimizde içimizi azda olsa dökmüştük.

Olanlar onada saçma gelmiş olacak ki hala daha onu sevdiğimi düşünüp gelmişti.

E haklıydıda. Kim bir ay içinde bir kızı sevip evlenirdi ki.

Onu asla sevmekten vazgeçmedim.

Artık kalktığımızda vedalaşıyorduk. Ona şuan sarılıp seni seviyorum demek çok isterdim. Ama hem vereceği tepkiden hemde abisini bulmadan ona gerçekleri anlatmak istemiyordum.

Birde sürekli karın deyip duruyordu.

Sinirim bozulmuştu ve ona istemeden bağırdım.

Arkasından hem sesleniyor hem yetişmeye çalışıyordum.

Yetiştiğimde onu kendime döndürdüm.

Bana sarılmasıyla afalladım.

Noluyordu bu kıza böyle. Sonra bende tabi sarılışına karşılık verdim.

Kaçırır mıyım böyle büyük bir fırsatı.

Morelimiz yerine gelmiş gülüyorduk. Sonra Buse'nin gülmesi solarken baktığı yere baktım.

Cemre'nin burda ne işi vardı.

Hızlı hızlı buraya gelmeye başladı

"Siz burda ikiniz napıyorsunuz" dedi Buse'ye iğrenç bakışıyla bakarken.

"Konuşuyorduk sorun ne "

Dedim sinirli bir şekilde. Artık ona sahte gülüşüm kalmamıştı. Ve sahte cümlelerimde.

"Sorun ne mi? Bana sabah çok önemli bir işin olduğunu söyleyip çıkıyorsun. Ne işin olduğunu sorduğumda cevap vermiyorsun şimdi sizi burda çok samimi bir şekilde gülerken görüyorum sorun ne öyle mi?"

"Bana sesini yükseltme Cemre" dedim

O ise bana aldırmadı.

"Yolarım ben bu kızı" dedi ve Buse'nin üstüne yürüdü.

Buse onu eliyle durdu.

"Ne olduğunu öğrenmeden bağırmayı kes"

"Sen kocamla kafe köşelerinde sürt sonra bende bağırmayayım öyle mi? Sen tam bir sürtüksün"

"Ne diyorsun lan sen" dedim kendimi tutamayarak.

"Herkesi kendin gibi sanma. Ve bir daha asla ona böyle bir şey söyleme" dedim sıktığım kolunu bırakarak.

Buseye baktığımda ağlamamak için kendini zor tutuyordu.

"Şimdi yürü eve evde konuşucağız seninle"

Sinirli bir şekilde yürümeye başladı.

Buse bana baktı.

"Ben çok özür dilerim aranızı bozdum"

Olmayan aramızı sen bozamazsın ki

"Merak etme bir şey olmaz. Hem senin yüzünden de değil. O kendi aramızı kendisi bozdu. "