SENİ SEVİYORUM.

BOŞLUK

Kaan'ın burada ne işi vardı. Her yerde karşıma çıkıyordu. O beni unuttuysa bende onu unutucak hayatıma onun gibi devam edicektim. Birde sinirli bakıyordu. Ne yapmıştım ben?

Herneyse onu takmayarak dans etmeye devem ettim. Tabikide ondan rahatsız olup yerime oturmayacaktım.

"Noldu gergin gibisin" dedi Kerem.

"Önemli birşey değil." dedim

Keyfim kaçmışti az daha dans edip konuştuktan sonra yerimize oturduk.

Mertle Duru hala daha dans ediyorlardı. Çok mutluydular. Ve çok yakışıyorlardı.

Aklıma gelen soruyla Kerem'e döndüm.

"Siz Mert ve Duruyla nereden tanışıyorsunuz?" 

"Mert'i tanımıyordum. Onunla Duru sayesinde tanıştık. Duru'ya gelirsekte üvey annem ve babamın kızı. Ben gözlerimi açtığımda yetimhanediydim. Sonra onlar beni gelip ordan aldılar. Çocukları olmuyormuş. Ama sonra 2 yıl sonra Duru doğdu. Onu öz kardeşim gibi severim." dedi.

Şaşırmıştım. Çok kötü bir durumdu onun için. Oda ben gibi gerçek anne ve babasıyla hiç yaşamamıştı.

Yerimden kalktım ve ona gidip sıkıca sarıldım. Şuan onu çok iyi anlıyordum.

"Böyle bir şey olduğunu bilsem sormazdım. Üzgünüm."

"Saçmalama ne olucak. Üzülmüyorum ben" dedi.

Tam bir şey diyecektim ki masanın başına Kaan geldi.

"Buse konuşabilir miyiz?" dedi

Kerem' den ayrıldım.

"Ne konuşacağız konuş burda"

"Özel" dedi Kerem'e bakarak.

"Tanıyor musun Buse bu adamı" dedi kerem

"Evet ben iki dakikaya geliyorum" dedim ve Kaan'ın peşinden yürümeye başladım.

Restearuntın arka tarafında durunca bende durdum.

"Ne var ne istiyorsun?"

"O çocuk kim?"

"Ciddi misin buraya sırf bunu sormak için mi geldin şaka gibi ya" dedim söylenerek.

"Soruma cevap ver" dedi sertçe.

"Al o zaman veriyorum. Sa.na.ne"  Sananeyi bilerek bastırarak söylemiştim.

"Yok dans etmeler, gülüşmeler, sarılmalar.
Sen iki günde hemen kendine sevgili mi yaptın?  Sana yakışmayacak bir hareket bu." dedi. Ve iğrenirmisçesine yüzüme bakarak gitti.

Gitmişti. Yanlış anlamıştı. Ve doğrusunu öğrenemeden gitmişti. O son attığı bakışla kendimi çok kötü hissetmiştim.  

Gözümden istemeden yaşlar akıyordu.

Neden bu kadar üzülüyordum?

Onun söylediklerini umursamamam gerekiyordu. Ama söylediklerini değil umursamamak her bir kelimesi aklıma kazınmıştı.

Yine gelip hayatımı mahvedip gitmişti!!

Nefret ediyorum senden Kaan.

İçimden bir ses  kalk git Kaan'a herşeyi açıkla diyordu.

Bir diğer ses ise  unut gitsin onu takma diyordu.

Ayaklarım deli gibi Kaan'ın arkasından gitmek istesede yapamazdım.

Beni bırakıp giden oydu. Şimdi onun arkasından gidemezdim.

Sakız gibi ona yapışamazdım. Onun karısı vardı. O artık evliydi. Ve belki ilerde çocukları olurdu.

Bu düşünce kalbime ve karnıma bıçakların saplanmasına yol açmıştı.

Ağlamam iki kat daha arttı.

Onu seviyordum. Ama hangi anlamda?

Abi olarak mıydı bu sevgi yoksa aşk mıydı?

Daha fazla burda kalarak içerdekileri meraka uğratmamalıydım. Bugün herşeye rağmen güzel olmalı.

Kendime çeki düzen vererek içeri girdim.

Kerem"Neredeydin iki dakika dedin ne kadar oldu."

"Kusura bakmayın konuşmamız biraz uzadı. Laf lafı açtı işte" dedim gülümsemeye çalışarak.

Mert" Kimdi o çocuk"

"Bir arkadaşım" dedim söylememiştim morel bozmak yoktu.

Biraz daha oturduk. Bir şeyler içtik. Konuştuk gülüştük.

Mert" Daha aileni tanımıyoruz Buse. Bize aileni anlasana biraz" dedi

Belliki beni iyice tanımak istiyordu. Ama benim ailem ölmüştü ki.

"Benim ailem öldü. Amcamla kalıyorum."
Dedim.

"Benimde öldü. Ama artık birbirimizin ailesiyiz. Hiç ayrılmayalım."

Bu sözler beni çok mutlu etmişti. Nerdeyse ağlayacaktım.

"Kısa sürede herşeyim oldunuz ya kanım size acaip kaynadı" dedim gülerek.

Duru" Ben bu kadar iyi bir kızla tanışacağımı zanmetmiyordum. Ama sen çok iyisin tanıştığım için çok mutluyum"

Kerem" Ya abi çok duygulu konuşuyorsunuz ya. Bittiyse bu duygulu konuşmanız hadi artık kalkalım"

" Çok biliyon sen Kerem sus " dedim. Mutluydum ya hemde çok.

"Çok bilmiş şuan gitmek istiyor." dedi bıkkınlıkla.

Bizde onun daha fazla konuşmasına izin vermeden kalktık.

Kapıda herkesle sarılıp vedalaştık.

Kerem"  Sen kimle gidiyorsun" dedi bana.

"Taksiye atlar giderim"

"Ben bırakayım seni"

"Yok gerek yok. Çağırım şimdi taksi."

"Gelesene kadar bekleyeyim o zaman"

Diğerleri gitmişti.

Taksiyi beklerken ileri geri yürüyordum çünkü hava serinlemişti ve ben üşümüştüm üstümede birsey almamıştım.

Bu arada Kerem'le hiç konuşmamıştık.

Taksi geldiğinde vedalaşıp taksiye  bindim.
Eve gidip uyumak istiyordum.

..

Sonunda eve geldiğimde üstümü çıkarıp hemen yataga girdim. Çok yorulmuştum bugün.

Kaan

Nasıl olurda o adama sarılabilirdi. Ben onu çok severken. O başkasıyla gülüp başkasıyla eğleniyordu. Ama az kaldı Buse abinin kim olduğunu öğrenicem ve geri gelip senin gönlünü kazanmaya çalışıcam.

Abisini bulma çalışmalarım devam ediyordu.

Mehmet Elmen'in ağzını arıyordum. Ama ne kadar işkence yaparsam yapayım söylemiyordu.

Zaten biliyordum söylemeyeceğini o yüzden evlenmiştim Cemre'yle.

Ama pes eden ben değil o adam olucaktı.

Yarın son kez onunla konuşmaya gidicektim. Aklımda çok güzel bir plan vardı ve kesin söyleyecekti.

Çok fazla umutluydum.  Yarın bütün düğümler çözülecek. Bende Buse'me kavuşacağım.

Bekle beni Buse ben geliyorum.!!