SEDUCING MY BROKENHEARTED BESTFRIEND Book 1: You Were Mine All Along

Chapter 13

[Alexander]

*Flashback*

Napabuntong hininga na lamang ako sa naging update ni Thadz sa akin. Makailang beses na nila nadakip na may nagtatangkang pasukin itong bahay namin.

Nagring ang cellphone ko.

"Hello, my boy. How are you doing?"

"Hayop ka, Leandro!"

"Hahahaha. No, Alexander. Tama lang ang ginagawa ko at nasisiyahan akong nakikita kitang natataranta dahil sa girlfriend mo."

"Huwag mo sabing pakialaman si Steff na hayop ka!"

"Hold on a second, Agent. Hindi ako tumawag sa'yo para lamang sigawan mo. Pasabugan ko kayo ng bomba makita mo!"

Natahimik na lamang ako.

"Hahahaha. That's my boy. Marunong ka naman palang makinig eh."

"Sabihin mo na kung ano ang kailangan mo, Labrador. You are wasting my time."

"Hiwalayan mo ang girlfriend mo para sa apo ko."

"No. I will never leave Steff's side. Poprotektahan ko s'ya hanggang kaya ko. At sinong apo ang tinutukoy mong hayop ka?"

"Si Jen."

Sh*t! Si Jen? Si Jen na childhood sweetheart ko?

"Nagbibiruan ba tayo dito, Labrador?"

"Hahaha. Kailan pa, Agent? Layuan mo ang girlfriend mo at hahayaan ko s'yang mabuhay ng tahimik. Gusto kong maramdaman mo kung gaano kasakit ang mawalan ng taong mahalaga sa'yo at the same time sasaya pa ang apo ko. Hayop ka pati apo ko sasaktan mo pa, ha!"

Damn! Bakit sa lahat ng babae si Jen pa ang naging apo ng hinayupak na taong 'to?

"Sh*t! Sh*t! Sh*t!"

Di ko talaga mapigilang magmura.

"Take it or take it, Alexander? Hahaha. I'm not giving you any choice. May nakapalibot na mga snippers sa bahay ninyo. Once magkamali ka ng galaw... buhay ng pinakamamahal mong girlfriend ang kukunin ko. Goodluck, Agent. Hahahaha!"

Pinatay na nito ang cellphone.

"Hayop ka, Leandro! Papatayin kita. Makikita mo."

*End of Flashback*

I tried to think of strategies para mailigtas ang buhay ni Steff at 'wag kaming magkalayo.

I even try to hide Steff inside the house for days pero I know its not going to work out.

I even try to seek help from my Team. Hinanap nila ang kuta ni Leandro Labrador pero bigo silang makita ni anino ng animal.
He can't be found anywhere.

We even tried wiretapping my phone and call those numbers that were used by Leandro pero wala.

He don't use the same number twice. Lahat pa ng number na gamit n'ya are all prepaid simcards. Mautak talaga s'ya.

I even think of using Jen as bait to capture Leandro but he warned me. He called again another afternoon saying this.

"Snipers are everywhere, Alexander. Once you try to capture my grand daughter? Boom! Sabog ang utak ng girlfriend mo."

Those where his words before he cut our conversation. Mabilis nalang s'ya kung makipag usap sa telepono ngayon. Alam n'ya sigurong may nagwawire tap sa usapan namin.

Naubusan na ako ng choice after that. Nawalan na ako ng pag asa na mailigtas si Steff sa gusto kong paraan.

I give in to Leandro's bait.

Gusto n'yang pasakitan ko si Steff para tuluyan itong lumayo sa akin. Doon lang daw sya magiging masaya. Kapag nakita n'ya akong nasasaktan sa paglayo ng mga mahal ko sa buhay.

Nag isip ako ng plano. Kailangang kusang lumayo si Steff sa akin.

Kahit alam kong masasaktan s'ya. Kahit alam kong masasaktan ako kapag nasaktan s'ya.

Mas mahalaga ang buhay n'ya.
Mas mahalaga ang kaligtasan n'ya. Dahil mahalaga s'ya sa akin.
Dahil mahal na mahal ko siya.

I broke her heart, I know.
When I told her I don't love her parang sasabog ang puso ko.
Nang nakita ko s'yang umiyak at nagmakaawa para 'wag ko s'yang iwan, ng lumuhod s'ya sa harapan ko... halos madurog ang puso ko.

Gustong gusto ko na s'yang yakapin, halikan at sabihin ang buong katotohanan pero alam kong hindi maaari.

Sobrang sakit na makitang nasasaktan ko ang babaeng mahal na mahal ko.

I even faked a conversation with Jen. Alam ko kasing sumusunod si Steff sa akin. I saw her on my side mirror while driving to the resto na pagkikitaan namin ni Jen.

I even faked the motel thing pero ang totoo nag-usap lang kami doon ni Jen at kumain. She tried to kiss me pero tumanggi ako.
Kasi walang ibang laman ang utak at puso ko kundi si Steff.
Ayaw kong magtaksil sa kanya.

Alam kong in the end kapag nagtagumpay ang plano ko ay si Jen rin ang masasaktan kasi alam kong umaasa talaga s'yang mamahalin ko s'ya.

Oo, i'm using her. It is selfish of me to do that, I know, pero lahat gagawin ko para kay Steff.

Pero you know what really breaks my heart? Noong nakita ko s'yang nawawalan ng direksyon ng dahil sa kagagawan ko.

Masayahing babae si Steff. Confident sa sarili. Respetado sa kilos at galaw. Ibang iba sa inabutan kong Steff sa bar.

***
Nagkasagutan kami at kinailangan ko pa ulit na saktan s'ya sa mga salita ko para tuluyan na s'yang lumayo sa akin.

Nagulat na lamang ako ng bigla s'yang hinimatay.

Niyugyog ko s'ya pero wala. Lasing na lasing talaga s'ya. Dinala ko sya sa kotse at pinahiga.

"Baby, i'm so sorry. Sana mapatawad mo ako. Ginagawa ko lamang lahat ng 'to para sa'yo."

"Baby, hindi ko gustong saktan ka. Believe me, sa bawat kasinungalingan pinagsasabi ko para masaktan ka mas ako ang nasasaktan."

"Baby, patawad. I'm so sorry."

I kissed her lips, her cheeks, her eyes, her nose at her forehead.

"I'm going to miss doing this to you, Baby."

"I'm gonna miss holding your hand, Baby."

"I'm not going to see you smile at me anymore."

"Masakit, Baby, pero kailangan. Kailangan mong mabuhay."

"Darating ang panahon na magkakasama din tayo mahal ko."

"Sana pag dumating ang oras na 'yon, bukas pa ang puso mo para sa akin."

"Halos mabaliw na ako sa nararamdaman kong pagdurusa ngayon, Baby, pero kailangan kong tiisin ang lahat mabuhay ka lang."

Sobrang iyak ko ng mga oras na ito.

Gusto kong pigilan ang oras. Gusto ko pa s'yang makasama ng matagal pero alam kong our time is up. Hindi ko na s'ya makakasama pa sa mga susunod na bukas. Parang ayoko ng gumising pa kinabukasan.

Saktong nagpapahid ako ng luha ng dumating ang Mommy ni Steff.

"Paalam mahal ko. I love you so much, Steff. I love you, Baby."

Tuluyan ko na silang tinalikuran.

Tinitigan ko na lamang ang papalayong kotse na mag uuwi kay Steff, ang kotseng maglalayo din sa amin ng tuluyan.