SEDUCING MY BROKENHEARTED BESTFRIEND Book 1: You Were Mine All Along

Epilogue

[Steffi]

Naglalabasan na sa simbahan ang mga tao ng dumating kami ni Thadz.

Alam n'yo ang nararamdaman ko? Sobrang frustration. Sobrang pagkamuhi at galit kay Alexander.

Hindi manlang s'ya tumanggi.
Hindi manlang s'ya lumaban.
Hindi manlang n'ya kami ipinaglaban.

"Gago ka, Alexander! Gago ka."

Napaiyak na lamang ako sa isang sulok ng simbahan.

Wala na. Tapos na ang laban. At talo ako. Natalo ako ng walang ginawa.

"Damn life!" Sigaw ko habang nakakuyom ang mga kamao.

"Why are you crying, Mommy?" Si Jacob? Ngayon ko lang s'ya naalala.

Pinahid ko ang aking mga luha at binalingan s'ya.

"My baby." I hugged him.

"You're suppose to be happy. What are those tears for?" He asked me as if he's confused.

I myself was confused. Happy? Am I suppose to be happy? Paano ako sasaya? Gayong nagpakasal na ang Daddy n'ya sa iba.

"S'ya nga, mahal. Bakit ka ba umiiyak?" Alexander speak from Jacob's back.

"Hayop ka, Alexander. Hayop ka. Bakit hindi mo kami ipinaglaban ni Jacob? Bakit ka nagpakasal sa iba?"

Nilapitan ko s'ya at pinagsusuntok ang dibdib n'ya.

"Hey! Stop that, Steffi, mahal. What are you talking about? Tayo ang magpapakasal."

Napatigil ako sa pagsuntok sa kanya. Nanlaki ang mga mata at nakangangang napatingin sa kanya.

"Where did you get the idea na ikakasal ako sa iba? Look at you. You are wearing that simple yet elegant gown na pinagawa ko para sa kasal natin."

I looked at the dress that i'm wearing. S'ya nga. I'm wearing a white gown. Short and simple but elegant. Sa pagkataranta ko ay hindi ko na natingnan pa kung ano ang ipinasuot sa akin ni Thadz.

Speaking of Thadz. He is nowhere to be found. Ang hayop. Pinagtripan ako.

Pero Damn! Sobrang saya ko.
Wala akong masabi kung kaya't napayakap na lamang akong umiiyak kay Alexander.

"Hey. Stop that, baby. Papangit ka n'yan. Ayusin mo ang sarili mo at naghihintay na ang pari. Look at you. Your hair is messy. Ang pula pa ng ilong mo na parang si Rodolf." He chuckled.

"Gago! Teka. Bakit naman kita papakasalan? Eh hindi ka pa naman nagpopropose." Nakapameywang kong sabi.

"Jacob? Ayaw daw ni Mommy mong magpakasal kay daddy oh."

I saw Jacob stand in front of us. He stares as if he's bored.

"Cut the drama, you two. You are always like that. You sound as if you're always having a hard time deciding on things. It's simple. Say yes if you want to marry Daddy, Mom. If not then say no." Tapos tumalikod na ito at hinabol ang nakitang paru-paru sa may gilid ng simbahan.

Napailing na lamang kami pareho ni Alexander.

"He is the cutest. I can't afford to lose the both of you." He hold my hand and then he knelt in front of me.

"Miss Steffi Andrews, will you marry me? Please be Mrs. De Guzman?"

He looked at me in the eyes. Nagsusumamong sumagot ako ng oo.

I had dreamt about this. Me and Alexander. Ito naman ang pinapangarap ko dati pa.
Lahat ng sakripisyo at pagtiis ko ay para dito.

"Yes, Alex. I will marry you."