SEDUCING MY BROKENHEARTED BESTFRIEND Book 1: You Were Mine All Along

Chapter 46

[Alexander]

"Fvck!" Napasabunot na lamang ako sa ulo.

Thadz words hit me like a bomb.
I didn't realize things until he've said it. Wala pa rin akong maalala. For goddamn sake!

Nauupos na napaupo ako sa may pader sa parking lot. Inuntog untog ko ang ulo sa pader na nasa likuran ko.

"Oh God! Why do I need to get through this? Ano ba ang kasalanan ko? Hell! Bakit ako? Bakit?" I start to sob.

I'm guilty. Pinaratangan ko ang babaeng dapat sana ay inaalagaan ko. Sana manlang inisip ko ang pag aalaga at pag aarugang ginawa n'ya habang may amnesia pa ako.

Pero anong ginawa ko? I cursed her. I curse the baby... MY OWN baby! Oh god! My baby.

"Ang gago mo, Alexander. Ang gago gago mo!" Sigaw ko sa sarili habang inuuntog untog ang ulo sa pader.

"Mga pare may nababaliw na yata dito oh."

Napatingala ako. May mga lalaki sa harap ko. Nakakaloko ang kanilang mga tingin. Parang walang gagawing tama.

"Leave me alone!" I said and disregarded them.

Napatungo ulit ako.

What do I need to do to get Steffi's forgiveness? What?!

Nagulat ako when someone hit me. May sumipa sa akin. I look up and then another one hit me.

"Supladong animal ka ha! Akala mo kung sino ka!" Sabi pa ng isa na pinagsusuntok naman ako.

Kailangan ko bang lumaban? Pagod na ako eh.Hinayaan ko lang silang pagsusuntukin at pagsisipain ako.

Walang katumbas na sakit ang idinulot ko kay Steff. Mas masakit ang dinanas n'yang hirap kaysa bugbog na inabot ko sa mga gagong ito.

"Walang kwenta. 'Di lumalaban, pare."

Sabi pa ng isa at halatang napagod na sila kakabugbog sa akin. Tigmak ng dugo ang aking mukha. Masakit na masakit ang aking buong katawan sa natamong sipa at suntok mula sa kanila.

"Tapos na ba kayo?" Sabi ko sa kanila habang pa inot-inot na tumayo mula sa pagkakalugmok sa sahig.

Nakatitig lang ang mga animal sa akin na wari'y mga bwitring lalapa ng kung sino mang matipuhan nila.

"Masakit pero mas masakit ang ginawa ko sa mag ina ko. I almost killed them." I looked at them. They seemed guilty when they saw me cry.

Pero tulad ng iba tinalikuran lang nila ako without saying a word.

I need to get to Steffi. Kailangan ko s'yang makita. Kailangan kong magsorry. Sana hindi pa huli ang lahat.

"Aaaaahhh!" Nauupos na napaupo ako sa sahig ng biglang sumakit muli ang ulo ko.

*Flashback*

"Happy birthday, love. Kamusta ka na?" I went near her.

"I brought you some flowers. They are beautiful. Aren't they? Magaganda sila just like you are." Sabi ko as I put it in a vase.

"I miss you already, love." My tears started to fall as I sit on a chair beside her tomb.

"I'm sorry. Hindi kita naipagtanggol love. I'm so sorry, mahal ko." I said and I started to sob.

"Mahal na mahal kita, Trisha."

Nagulat ako when someone tap me in the shoulder.

"Andito ka lang pala. I planned to fetch you from the office." She said as she sit beside me.