† Σκοτεινός-Δεσμός-Αίματος †

*Κεφάλαιο 7*

                     ~ Ρόουζ~
<< ΝΑ ΜΑΣΤΕ >>ΕΊΠΕ το κορίτσι που μου συστήθηκε ως Βικτόρια .Χαμογέλασε και σταμάτησε μπροστά από μία ανοιχτή πόρτα στα μισά του διαδρόμου .Μπήκε στο δωμάτιο. Δίστασα , αλλά έπειτα από ένα λεπτό την ακολούθησα .Ήταν τεράστιο. Το ξύλινο πάτωμα έλαμπε , τουλάχιστον στα σημεία που έμεναν ακάλυπτα από το μεγάλο μαύρο χαλί που σκέπαζε το μεγαλύτερο μέρος του .Ένα μεγάλο κρεβάτι από μαόνι με ουρανό δέσποζε στο δωμάτιο , ενώ οι μακριές λουλακί κουρτίνες του έπεφταν βαριά πάνω στο χαλί .Μοβ και μαύρα τούλια κρέμονταν πάνω από τις τζαμόπορτες , κρεμασμένα από σιδερένιες κουρτινόβεργες .Δίπλα τους υπήρχαν αρκετά αψιδωτά παράθυρα με περβάζια τόσο φαρδιά , που μπορούσες άνετα να καθίσεις πάνω .
Έμεινα να κοιτάζω γύρω μου μαγεμένη , απορροφώντας κάθε λεπτομέρεια , όσο η Βικτόρια πήγαινε πέρα δώθε φουριόζα , επισημαίνοντας μου διάφορα πράγματα , απ'τα οποία η αλήθεια είναι πως άκουγα τα μισά .
<<Εδώ ειναι η ντουλάπα. Όπως βλέπεις , είναι ολόκληρο δωμάτιο. Σκοπεύουμε να σου αγοράσουμε κάποια πράγματα , αλλά έως τότε μπορείς να βολευτείς με τα δικά μου ρούχα .Δεν πιστεύω να έχουμε και τόσο μεγάλη διαφορά πια στο μέγεθος .Το μπάνιο βρίσκεται απέναντι σου • με το που βγαίνεις στον διάδρομο >>.
Έσμιξε τα φρύδια της προβληματισμένη .
<<Σκεφτήκαμε ότι θα'ταν καλύτερα να μην έχεις μπάνιο στο δωμάτιο σου , ωστόσο υπάρχει ένας νιπτηρας μέσα στην ντουλάπα >>πρόσθεσε ξαναβρίσκοντας το κέφι της .Χαμογέλασε , αλλά το χαμόγελο έσβησε γρήγορα από το πρόσωπο της με το που γύρισε και με κοίταξε .<< Καλά , με έχεις τρελάνει με την πολυλογία σου >>.
Την κοίταξα κατάματα .Αν νομίζει πως θα πιάσω ψιλή κουβέντα μαζί της , πλανάται οικτρά .Το στομάχι μου είχε σφιχτεί σαν κόμπος και ένιωθα αδιάθετη .
<<Λοιπόν .Μάλλον θα πρέπει ν'αλλάξεις , οπότε λέω να σ'αφήσω >>.Κίνησε για την πόρτα , όταν ξαφνικά σταμάτησε .<<Θα πω στο προσωπικό να σου φέρει κάτι να φας .Είσαι χορτοφάγος έτσι δεν είναι ;>>Την κοίταξα με γουρλομένα μάτια .Πως στο καλό το ήξερε;
Δεν της απάντησα , και αφού περίμενε για λίγο , τελικά άνοιξε την πόρτα για να φύγει .Άνοιξα το στόμα μου λίγο πριν κλείσει την πόρτα πίσω της .
<<Δεν μοιάζεις με δολοφόνο >>της ξεφούρνησα .
Γέλασε, όπως γελούν οι ενήλικες με τις χαριτωμένες ερωτήσεις των μικρών παιδιών .<<Μάλλον επειδή δεν είμαι >>.Και μ'αυτό βγήκε απ' το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω της .Με το που έφυγε , έτρεξα προς την ντουλάπα και βρήκα τον νιπτήρα σε έναν μικρό χώρο ανάμεσα στα ρούχα • συνειδητοποιούσα πως ήταν μεγαλύτερη απ'το δωμάτιο μου στο σπίτι .Πιάστηκα απ'τον νιπτήρα και έσκυψα αναζητώντας από τον κόμπο που έσφυγε το στομάχι μου .
Αφού έβγαλα ο,τι είχα και δεν είχα μέσα μου,έριξα άφθονο νερό στο πρόσωπό μου και ήπια μία δύο γουλιές χρησιμοποιώντας τις χούφτες μου για ποτήρι .Όλη εκείνη την ώρα είχα καρφωμένο το βλέμμα στον καθρέφτη , μόνο που δεν έβλεπα την αντανάκλαση μου αλλά τον Χένρι Φόρμπ να πέφτει ξανά και ξανά νεκρός .
Δεν πρέπει να αποσπάμαι από αυτές γαμωτο .Είπα προσπαθώντας να με καθησυχάσω . Πρέπει να επικεντρωθώ στην δική μου επιβίωση.
Έστρεψα το βλέμμα μου μακριά απ'τον καθρέφτη και πήγα προς την γκαρνταρόμπα. Μία αλλαξιά ρούχα ήταν τοποθετημένα σε ένα ράφι για μένα .Έσπευσα να τα φορέσω , ευχαριστημένη που επιτέλους θα έβγαζα από πάνω μου το μουσκεμένο, κατασκισμένο φόρεμα μου .Το τζιμ μου ήταν λίγο στενό στους γοφούς ,και χρειάστηκε αρκετή προσπάθεια να κατεβάσω το μπλουζάκι πάνω απ'το στήθος μου . Αλλά τα νέα μου ρούχα ήταν στεγνά , κι αυτό ήταν αρκετό .
Μπαίνοντας στο δωμάτιο , είδα πως κάποιος μου είχε αφήσει έναν δίσκο με φαγητό στο κομοδίνο. Υπήρχε ενα πιάτο γεμάτο σάντουιτς κομμένα σε τρίγωνα , ένα κομμάτι χαρτί διπλωμένο στα δύο και ένα ποτήρι νερό , το οποίο ηπια μονορουφι .Έπιασα το χαρτί , αφήνοντας στην άκρη τα σάντουιτς .Το ξεδιπλωσα .Ήταν ένα σημείωμα με δυσανάγνωστα γράμματα , απλωμένα όπως όπως πάνω στην σελίδα .

Ρόουζ
Είσαι ελεύθερη να τριγυρνάς στο σπίτι , αλλά μη βγεις έξω .Αν συναντήσεις τον πατέρα μου , υποκλίσου και αποκάλεσε τον <<Μεγαλειότατο >>.
Είμαι στη διάθεσή σου ο,τι χρειαστείς -
Ζήτα απλώς από τους υπηρέτες να με ειδοποιήσουν .
Α.Υ Βικτόρια .
Υ.Γ .: Οι δολοφόνοι σκοτώνουν για να διασκεδάσουν .Οι βρικόλακες σκοτώνουν για να επιβιώσουν .

Το διάβασα δύο φορές , προτού το τσαλακώσω και το πετάξω σε μία γωνιά του δωματίου .<< Άντε γαμήσου >>.Μουρμούρισα , πηγαίνοντας προς την τζαμόπορτα .Προσπάθησα να την ανοίξω για λίγο με το χερούλι .Ήταν κλειδωμένα .Όχι ότι θα κατάφερνα και πολλά αν έπεφτα απ'τον πρώτο .
Ακούμπησα το κεφάλι μου απογοητευμένη στο δροσερό παράθυρο κι άρχισα να χτυπάω το τζάμι με όλη μου τη δύναμη .
Ήταν η πρώτη φορά που ένιωθα τις άμυνες μου να μ'εγκαταλείπουν .Ήξερα πως δε θα τα κατάφερνα να μείνω δυνατή για πολύ ακόμη .Τα μάτια μου άρχισαν να τσούζουν , καθώς καυτά δάκρυα μούσκευαν τα βλέφαρα μου .
Οι ελπίδες μου είχαν εξανεμιστεί και τη θέση τους είχε πάρει μία έντονη διάψευση , μιας και συνειδητοποιούσα πως δεν είχα κανέναν έλεγχο της κατάστασης .
Προχώρησα με βαριά βήματα ως το κρεβάτι , έπιασα την τεράστια μεταξωτή κουβέντα που σκέπαζε το κρεβάτι και την τύλιξα γύρω μου .Κουλουριάστικα ύστερα στο περβάζι ενός παραθύρου και χάθηκα στον ήχο που έκαναν οι στάλες της βροχής καθώς χτυπούσαν ρυθμικά στο τζάμι .Ξαφνικά ένιωσα τις δυνάμεις μου να μ'εγκαταλείπουν , και όλη η κούραση που είχα μαζέψει τόσες ώρες ήρθε κι έπεσε σαν βράχος πάνω μου , συνθλίβοντας με .Οι λιγοστές ψιχάλες έγιναν γρήγορα δυνατή βροχή που έπεφτε σαν κουρτίνα και χτυπώντας ανελέητα στον περίβολο του αρχοντικού .Η φύση , που κάτω από τις αχτίδες του ηλίου μου είχε φανεί τόσο επιβλητική και όμορφη , τώρα φάνταζε ζοφερή και εχθρική .Ίσως και να'χε να κάνει με το ότι ήξερα πια τι παραμόνευε σ'εκείνα τα δάση .Έσφυξα τα δόντια μου και κάρφωσα αποφασιστικά το βλέμμα στον ορίζοντα .
Δεν πρόκειται να ξοδέψω τα δάκρυα για ένα μάτσο παρανοϊκούς δολοφόνους .Ούτε τώρα ούτε ποτέ.

Vote\comm

Συγγνώμη για την τόσο μεγάλη καθυστέρηση .Ελπίζω να σας αρέσει .Ciao .😉