† Σκοτεινός-Δεσμός-Αίματος †

*Κεφάλαιο 13*

                    ~ Ρόουζ ~

Δεν ήμουν ξύπνια , αλλά ούτε κοιμισμένη .Μπορούσα να ακούσω τις σταγόνες τις βροχής που χτυπούσαν ρυθμικά στο τζάμι του παραθύρου που είχε θολώσει απο την καυτή μου αναπνοή . Μπορούσα να νιώσω την σοβαρή πτώση της θερμοκρασίας , να παγώνει αργά το βυθισμένο σαν σε λήθαργο κορμί μου .
Μπορούσα να ακούσω τους βαρύς ψιθύρους μιας ένθερμης συζήτησης ....και κάτι πιο βαρύ , πιο σκοτεινό ....
Κάτι που μαρτυρούσε την βαθιά ενοχή της απιστίας και αμαρτίας που με φώναζε να ξυπνήσω .
Αναδεύτικα , όμως το κορμι μου δεν ξύπνησε .
Το σκοτάδι έγινε φώς καθώς άνοιξα τα μάτια μου . Έμεινα να κοιτάζω τον κοιμισμένο εαυτό μου  , κοίταξα σοκαρισμένη τα χέρια μου και ύστερα σήκωσα το βλέμμα μου στο παράθυρο κοιτάζοντας το χλωμό σχεδόν νεκρό είδωλο μου .
Πώς γίνεται αυτό; είπα στον εαυτό μου . Είμαι νεκρή;
Το αργό ανεβοκατέβασμα του στήθους του κορμιού που κοιμόνταν γαλήνια κουλουριασμένο στο περβάζι τυλιγμένο σφιχτά με την κουβέρτα αποδείκνυε ότι ζούσα . Το γρήγορο περπάτημα κάποιου ακούστηκε έξω από την πόρτα του δωματίου μου .
Στράφηκα πρός τον ήχο - που γίνονταν όλο και πιο αδύναμος καθώς ο δημιουργός του απομακρύνονταν πρός κάποια άγνωστη κατεύθυνση - που μου τράβηξε την προσοχή ξεχνώντας την περίεργη κατάσταση που βρισκόμουν .
Σήκωσα το χέρι ανοίγοντας την πόρτα βγαίνοντας έξω .
Οι ψίθυροι δυνάμωναν και εκείνοι η αίσθηση γινόταν όλο και πιο δυνατή μέσα μου . Τα σημάδια στην πλάτη , στον καρπό , στον λαιμό έκαιγαν την επιδερμίδα μου . Σαν να έγδερναν  αργά το δέρμα μου με ξυράφια και το καυτό πορφυρό αίμα κυλούσε πάνω στο πλεον σχεδόν τόσο κρύο όσο ενός νεκρού επιδερμίδα μου .
Άρχισα να τρέχω νιώθοντας κάποια ανεξέλεγκτη έλξη πρός μία και μόνο κατεύθυνση .
Σταμάτησα απότομα .
Ήμουν στην κουπαστή της σκάλας. Η διπλή τεράστια κεντρική πόρτα ηταν κλειστεί όμως στην μια άκρη της υπήρχε ένας μπάτλερ ντυμένος στα ασπρόμαυρα . Ένιωθα μουδιασμένη . Κατέβηκα τις σκάλες προσεκτικά και πήγα προς το μέρος του .
<< Συγγνώμη ...>> είπα κάπως βραχνιασμένα .Το βλέμμα του μπάτλερ ήταν απλανές .Σαν να μην βρισκόμουν εκεί . Άνοιξα το στόμα να ξαναμιλήσω όταν ο μπάτλερ με προσπέρασε γρήγορα σαν αστραπή και έτρεξε πρός έναν διάδρομο αφήνοντας με πίσω του . Αναστέναξα . Δεν ήξερα τι γίνονταν με εμένα .
Αν ήταν όνειρο ή πραγματικότητα. Έτρεξα πίσω από την μπάτλερ σταματώντας τη στιγμή που έμπαινε σε μια αίθουσα . Η πόρτα που είχε μπει πριν ο μπάτλερ φαίνονταν τελείως κλειστή αλλά το μόνο που την πρόδωσε ήταν το λιγοστό χλωμό φώς που ξεχύλιζε απο την μικρή σχισμή της .
Την έσπρωξα ελαφρά και μπήκα μέσα .Πάγωσα . Ένιωθα να παραλύω . Ένας χώρος παγερός, γεμάτος άτομα που ήμουν σίγουρη οτι δεν ηταν άνθρωποι  .Σχεδόν τριάντα καθισμένοι γύρω απο ένα τραπέζι συνεδριάσεων. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν ένας άντρας που κάθονταν στην αρχή του τραπεζιού .Έμοιαζε αφάνταστα με τον Ντρέιβεν και τον Μπρένταν .Σκληρό ηγετικό βλέμμα και κορμοστασιά . Η φωνή του παγερή  και όλο έπαρση κάλυπτε κάποια διαφωνία που υπήρχε ανάμεσα στα μέλη .
Προχώρησα μέσα στην αίθουσα παρατηρώντας οτι κανένας δεν είχε αντιληφθεί την παρουσία μου . Στάθηκα κάπου απόμερα κοιτάζοντας τον άντρα που μου είχε τραβήξει την προσοχή . Κάθονταν στα δεξιά του άντρα που έμοιαζε με τον Ντρέιβεν που μάλλον ήταν ο βασιλιάς . Ο μυστήριος άντρας ήταν ντυμένος στην εντέλεια με ενα μεταξένιο πανάκριβο μαύρο κουστούμι , με λινό γαλάζιο πουκάμισο .Ενα οικόσημο ήταν κεντημένο στην δεξιά τσέπη του σακακιού του .Ήταν πολύ παράξενο . Δυο κατάμαυρα ρόδα και στη μέση ενα βασιλικό στέμα που τα κάτασπρα αγκάθια περικυκλώνονταν και τυλίγονταν με έναν θαυμάσιο και μαγευτικό τρόπο γύρω απο το στέμα . Τα σκούρα, πλούσια, καστανά μαλλιά του ήταν χτενισμένα προς τα πίσω με προσοχή . Είχε αυστηρές γωνίες και μια λευκή αριστοκρατική επιδερμίδα μια ιδέα σταρένια απο των υπολοίπων στο δωμάτιο .Ηταν γοητευτικός . Η φωνή του ακούστηκε να απαγγέλλει κάτι και η προσοχή όλων στράφηκε πάνω του .
<< "Κατά τον Φρόουντ ο άνθρωπος αγωνίζεται να θέσει κάτω απο τον - έλεγχο τους τις ορμές του , για να μπορεί να ζει ειρηνικά με τους ομοίους του . Η ορμή μοιάζει με μια δύναμη που ζητάει διέξοδο και αναδύεται απο το βάθος της συνείδησης , το υποσυνείδητο , όπου έχουν τη φιλία τους έμφυτες τάσεις " >>.
<< Και τι θέλετε να πείτε με αυτό Μεγαλειότατε ; Μιλήστε χωρίς βαθυστόχαστες έννοιες >> Η φωνή του βασιλιά ηταν βαθιά , ελκυστική και ηγετική .Κάνοντας όλους τους ψιθύρους που ακούγονταν στην αίθουσα να σβήσουν κατευθείαν .Μπορούσα να διακρίνω ότι ανάμεσα σε αυτούς τους δύο υπήρχε κάτι ανταγωνιστικό . Το βλέμμα του άντρα που ακόμα δεν ήξερα το όνομα του ήταν σκληρό .Παγερό .Όμως αυτά τα καστανό πράσινα μάτια μου θύμιζαν κάτι γνωστό . Κοίταξε τον Βασιλιά και μίλησε . Με κάθε λέξη που έβγαινε απο το στόμα του ένιωθα να θέλω να μάθω ακόμα περισσότερο ποιος ήταν .
<< Εννοώ ότι αν η κοπέλα είναι όντως υβρίδιο όπως ισχυρίζεσται τότε πρέπει να αποφασίσει με πιανού το μέρος είναι για να μην υπάρξει κάποιο πρόβλημα στο μέλλον ούτε αντιζηλίας μεταξύ των διαστάσεων . Ξέρετε τους νόμους . Για εσάς οι νόμοι διαφέρουν αλλά για την δική μας διάσταση αλλάζει η κατάσταση . Όπως ξέρετε ένα υβρίδιο είναι και μίσος λυκάνθρωπος οπότε δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την θανάτωση της για το όφελος κανενός . Είναι ακόμα άνθρωπος και...>>
Η φωνή του Ντρέιβεν έκοψε τον μονόλογο του και πείρε τον λογο απότομα .
Ένιωθα τους πνεύμονες μου να καίνε καθώς σιγά σιγά αντιλαμβανόμουν οτι κρατούσα την αναπνοή μου .Πήρα μια βαθιά ανάσα καταλαβαίνοντας ότι όλο αυτό γινόταν για μένα .Ήμουν λυκάνθρωπος ή βρικόλακας; ....έκανε πλάκα έτσι;  τι σχέση έχω εγώ με όλα αυτά ;
<< Και κατά τις Συνθήκες της γης  ...>> συνέχισε ο Ντρέιβεν αγνοώντας το σκληρό βλέμμα του πατέρα του .<< οι οποίες υπογράφηκαν παγκοσμίως από όλες τις διαστάσεις και την ανθρωπότητα που δεσμεύει τα σκοτεινά όντα - επί ποινή θανάτου -  να μην βλάψουν ποτέ άνθρωπο εκτός αν απειλούνται ζωές με εξαίρεση τους βρικόλακες - οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν χωρίς αυτή την εξαίρεση ....ναι αυτά  είναι τα πρώτα πραγματα που μαθαίνει κάθε σκοτεινό ών όταν πηγαινει σχολείο .>>
<< Παρά την προσβλητική διακοπή νεαρέ πρίγκιπα είστε σωστός , εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι εφόσον η Δεσποινίς Καστίλ είναι κατα ήμισυ βρικόλακας και λυκάνθρωπος θα ηταν σωστό αν διάλεγε με πιάνου το μέρος είναι ώστε να μην δημιουργηθούν προβλήματα .Ξέρετε οτι το θέμα της απαγωγής είναι ήδη γνωστό σχεδόν σε όλα τα προάστια των διαστάσεων και ακόμα περισσότερο το θέμα ενός υβριδίου .>>
<< Έχετε δίκιο , όμως το κορίτσι είναι ακόμα ανήλικο και όσον αφορα την απαγωγή κάνουμε οτι μπορούμε το πρόβλημα αυτό να λυθεί σύντομα και χωρίς πολλές παρεμβολές και εξάπλωση .Και επιπρόσθετα χωρίς να  διαρρεύσει καμία  απολύτως πληροφορία στα ΜΜΕ και στις δυο διαστάσεις .Το σημαντικό είναι ότι δεν ξέρουμε αρκετά πράγματα για το κορίτσι . Ήταν υιοθετημένη και η οικογένεια της πέθανε σε αυτοκινητικό δυστύχημα .Και είμαστε ενημερωμένοι ότι η οικογένεια που την είχε υιοθέτηση ήταν της δικής σας διαστάσεις και ένας υψηλός .>>
>> θα σας παρακαλούσα μέχρι να μάθουμε κάτι περισσότερο για την οικογένεια της να μην παρθεί κανένα απρόβλεπτο βήμα εκ μέρους σας .>> Είπε γνέφοντας προς τον τον άντρα στα δεξια του και εκείνος με την σειρά του έγνεψε καταφατικά  .Δεν καταλάβαινα τι γινόταν ....κοίταζα μια των βασιλιά μια τον άλλον και μια τον Ντρέιβεν που κάθονταν στα αριστερά του βασιλιά και κοίταζε προς το μέρος μου κάνοντας  με να ανατριχιάζω .
<< Τώρα επί του θέματος οτι μετά απο χιλιάδες αιώνες ανακαλύφθηκε ένα υβρίδιο στην διάσταση των ανθρώπων τι θα κάνουμε; Είναι σοβαρό .Έχουν ξεσηκωθεί όλοι και ρωτάνε πως είναι δυνατόν κάτι τέτοιο . Και επίσεις φοβούνται μην μάθουν οι άνθρωποι για τις διαστάσεις και μην ανακαλύψουν για τα σκοτεινά όντα .Βρισκόμαστε σε κίνδυνο αν δεν λάβουμε σύντομα μια απόφαση . >> Ένας άντρας προς το τέλος του τραπεζιού πήρε το λόγο . Φαίνονταν κοντά στα πενήντα όμως η κορμοστασιά του τον πρόδιδε .
Κοίταξα γύρω στον χώρο, το βλέμμα μου ξανά έπεσε πάνω στον Ντρέιβεν  , κοιτούσε ήρεμα τον άντρα που είχε γίνει όλη η συζήτηση για τις διαστάσεις που δεν ήξερα τι στο καλό ηταν .Είχα τόσες ερωτήσεις .

"Μήπως θα ήταν ευγενικό να συστήσατε τον εαυτό σας όποιος και να είστε ; Αρκετά δεν συμμετείχατε σαν αόρατος καλεσμένος ; "

Ένιωσα να παγώνω και κοίταξα πανικόβλητη γύρω μου .Κάποιος με είχε καταλάβει και φοβόμουν οτι σύντομα θα με έπαιρναν χαμπάρη και οι υπόλοιποι .Κανείς δεν με κοίταγε ...Ένιωσα να ζαλίζομαι και κάτι να με σπρώχνει στο τοίχο με δύναμη .
Άνοιξα τα μάτια  με δυσκολία βρίσκοντας τον εαυτό μου στο πάτωμα .Με έναν έντονο όξινο πόνο στο μάγουλο μου και στον γοφό μου . Βρισκόμουν στο δωμάτιο μου ...και είχα φαει ελευθερη πτώση απο το περβάζι του παραθύρου .
Αναστέναξα βαριά καθώς ανασηκώθηκα και έκατσα στο πάτωμα στηρίζοντας την πλάτη μου στον τοίχο μορφάζοντας απο τον πόνο .
Έχω κάποιες ερωτήσεις που χρειάζονται απάντηση σύντομα .
Το θέμα είναι απο ποιόν και απο που θα της πάρω . Και ποιός ήταν εκείνος ο μυστήριος άντρας που με κατάλαβε .

Hey , δεν ξέρω πως σας  φάνηκε το κεφάλαιο αυτό .Ελπίζω να σας άρεσε .Ήμουν πολύ μπερδεμένος σε αυτό το κεφαλαιο .Έχω να γράψω πολλά και μου ηταν δύσκολο να διατυπώσω τις σκέψεις μου .Ελπίζω να μην τα έκανα και τόσο πολύ σαλάτα .Τέλος πάντων .Επειδή μου πρότειναν να συμμετάσχω στο " wattys2016" θα σας παρακαλούσα να ψηφίσετε και να σχολιασετε είναι σημαντικό για μένα .
Θα ανεβασω σύντομα καινουριο και ελπίζω καλύτερο απο αυτό .
Μέχρι τότε .
Ciao.