† Σκοτεινός-Δεσμός-Αίματος †

*Κεφάλαιο 20*

                   ~ Ρόουζ~

Στάθηκα έξω από την αίθουσα που ετοιμαζομουν να μπω με το κορμί μου να τρέμει από το κρύο που επικρατούσε παντού , και το  άγχος και τον φόβο να έχουν γίνει κάτι μόνιμα μέσα μου και χτύπησα την κλειστεί πόρτα .
Άκουσα ένα σκέτο 'Περάστε' και άνοιξα την πόρτα .
Ή βαβούρα που δημιουργούνταν στις τάξεις κάθε φορά που το μάθημα διακόπτονταν δεν υπήρχε .
Ή σιωπή που επικρατούσε στην τάξη ήταν πνιγηρή , ένας ρίγος διαπέρασε τη ράχη μου σαν ηλεκτρικό ρεύμα .Κανείς δεν μιλούσε .Το δέος και ή κατάπληξη είχαν επιβάλει την σιωπή στην τάξη .
Ή τελευταία μου πνοή εγκατέλειψε τους πνεύμονες μου και σήκωσα το βλέμμα μου και κάρφωσα τον καθηγητή που στέκονταν  επιβλητικά ανάμεσα στους μαθητές.
Έμοιαζε κοντά στα 35 , είχε ξανθά σπαστά μαλλιά χτενισμένα προς τα πίσω ,ντυμένος στα μαύρα και σίγουρα στα 2 μέτρα κάνοντας με να νιώσω μικροσκοπική πιο πολύ από το συνηθισμένο.
Στα χείλη του δημιουργήθηκε ένα φιλικο μισό χαμόγελο και άρχησε να προχωρά προς το μέρος μου .
Μπήκα μέσα και έκλεισα την πόρτα και γύρισα να τον αντικρίσω ξανά τώρα όμως από μία πιο κοντινή οπτική γωνία .
Αυτό που δεν περίμενα ήταν μία βαθιά υπόκλιση που με έκανε και εμένα και από ότι φαίνεται και όλη την τάξη να ξαφνιαστει .
<< Δεσποινίς Ντράγκομιρ>>
Με την προσφώνηση του τίτλου αυτού όλοι γύρισαν να με κοιτάξουν , όχι ότι δεν με κοίταζαν ήδη και δεν είχαν καταλάβει ποια ήμουν .
Το χέρι του ήταν πειρακτικα ουδέτερο , όχι τόσο κρύο όσο τα άλλα μέχρι που πρόσεξα το γάντι που φόραγε στο χέρι όταν με ακούμπησε μαλάκα στην πλάτη . Αναρωτιομουν γιατί το φόραγε .
Με οδήγησε μπροστά στην τάξη προσεκτικά σαν να μου επαιρνε άδεια για το οτιδήποτε που σκόπευε να κάνει .
<< Παιδιά , έχουμε μία καινούρια μαθήτρια ,ή Δεσποινίς Ρόζαλι Ντράγκομιρ, ελπίζω να της δειξετε πόσο ζεστά  δεχόμαστε τους νέους μαθητές >> Είχα μία αμφιβολία για αυτό που μόλις είπε αλλά προσπάθησα να μην σχολιάσω κάτι .Γύρισε και με κοίταξε .
<< Θέλετε να προσθέτετε κάτι επιπλέον για εσάς Δεσποινίς Ντράγκομιρ;>>
<< Μπορείτε να με φωναζετε Ρόουζ >> Ή φωνή μου ακούστηκε να αντηχεί κρυστάλλινη και απόλυτα καθαρή στον μεγάλο χώρο σε σχέση με αυτό που νόμιζα ότι θα ακουγόταν.
Ο καθηγητής που ακόμα δεν ήξερα το όνομα του χαμογέλασε ξανά και μου έδειξε μία θέση να κάτσω στα μισά της αίθουσας .Καθώς βολευομουν όλοι συνέχισαν να με κοιτάνε σαν να ήθελαν να μάθουν κάτι περισσότερο από μένα , και μάλλον ήξερα τι .
<< Α και κάτι ακόμα Δεσποινίς Ντράγκομιρ το όνομα μου είναι Καλμίρ ότι χρειαστείτε είμαι στην διάθεση σας .
Λοιπόν παιδιά ανοιξτε το βιβλίο στην σελίδα 127
Θέμα:
ΣΚΟΤΕΙΝΆ ΌΝΤΑ.
>>Γνωρίζω πως αυτό το θέμα το ξέρετε όλοι σας και δεν το προτιμάτε ιδιαίτερα αλλά είναι υποχρεωτικό .
Ας ξεκινήσουμε με κάτι απλό.
Μπορεί κάποιος να εξηγήσει σε γενικές γραμμές τι είναι οι διαστάσεις, ποια είναι τα εννιά διαφορετικά είδη των σκοτεινών όντων και ποιες δυνάμεις κατέχουν ; >>
Είχα βγάλει το βιβλίο μπροστά μου και απλα κοίταζα χαμένα τις σελίδες μην ξέροντας γιατί πράγμα μιλούσε αλλά που σίγουρα θα έπαιρνα την απάντηση σύντομα.
Διστακτικά σχεδόν βαρεμενα χέρια άρχισαν να αιωρούνται θέλοντας να απαντήσουν στην ερώτηση .
Εγώ απλά κατέβασα το κεφάλι με τα μαλλιά που κάλυπταν σαν πέπλο το πρόσωπο μου .
Είχα αγκαλιάσει διακριτικά τους ώμους μου προσπαθώντας να νιώσω έστω και κάποια πηγή ζεστασιας αλλά μάταιο .
Ο Κ.Καλμίρ έδειξε με το χέρι του έναν μαθητή που κάθονταν στα αριστερά μου και όταν γύρισα να τον κοιτάξω παρατήρησα ότι με κοίταζε ήδη .
Ήταν γεροδεμένος , είχε κόκκινα σκούρα μαλλιά που έμοιαζαν σχεδόν καστανά.Τα μάτια του είχαν μία έντονη απόχρωση του πράσινου και κάτι μου έλεγε ότι μαζί του θα είχα κακά ξεμπερδεματα .Επιπλέον φαίνονταν φιλαυτος.
Ή φωνή του ακούστηκε να σπάει την σιωπή που κυριαρχούσε .
<< Υπάρχουν εννιά διαστάσεις και σε όλες ζούνε άνθρωποι.
Κάθε διάσταση είναι σε γενικές γραμμές παράλληλα με τις υπόλοιπες.
Έχουμε κοινή πολιτισμική μνήμη επειδή ο,τι συμβαίνει στους ανθρώπους σε μία διάσταση συμβαίνει και σε άλλες , λόγω του ότι οι εννιά παράλληλοι μιας χώρας συγκροτούν ένα κράτος και όχι εννιά διαφορετικά κράτη.
Οι άνθρωποι και τα σκοτεινά όντα  εργάζονται μέσω του Συμβουλίου των διαστάσεων ...>>
Εκανε μία μικρή στάση ρίχνοντας μου ακόμη μία μικρή μάτια και ύστερα ξανά κοίταξε τον καθηγητή .
Π