† Σκοτεινός-Δεσμός-Αίματος †

*κεφάλαιο 11*

                     ~ Ρόουζ ~
Δεν μπορουσα να πιστεψω στα ματια μου .Πως είχε καταφέρει να κινηθεί τόσο γρήγορα χωρίς να καταβάλει καμία προσπάθεια;
Σήκωσε το βλέμμα του στο δικο μου .<<Γερναμε , αλλά πολύ αργά .Μπορεί να περάσουν αιώνες και να είναι σαν να μην πέρασε ουτε ένας χρόνος απο πανω μας.>>
<<Δηλαδή , οι βρικόλακες είναι αθάνατοι;>>Ρώτησα, αρχίζοντας να δειχνω ενα κάποιο ενδιαφέρον για το θέμα.
<<Κυριολεκτικά όχι, Αλλά η διαδικασία είναι τόσο αργή , που στην ουσία είμαστε αθάνατοι .Ο γηραιότερος βρικόλακας στο βασίλειο είχε ζήσει εκατοντάδες χιλιαδες χρόνια , αλλά συνέχισε να γίνεται όλο και πιο δυνατοι >>.
<< Ουάου >> είπα με κομμένη την ανάσα .Δεν μπορούσα καν να συλλάβω τι σημαίνει να είναι κανείς τόσο μεγάλος.Χιλιάδες ερωτήσεις έσκασαν σαν πυροτεχνήματα στο μυαλό μου, διώχνοντας για τα καλά την αρχική μου αποστροφή . << Και μπορείτε να βγαινετε στον ήλιο ;>>
<< Ναι, αλλά κινδυνεύουμε να παθουμε πολύ σοβαρά εγκαύματα .Επομένως , δε θα με σκοτώσεις αν με σπρωξεις στο φως , αν αυτό σκέφτεσαι>>είπε, κι αρχισε να τραβάει τα μάγουλα του κάνοντας ενα σωρό αστείες γκριμάτσες , σαν να έλιωνε το προσωπο του .<< Και αν γενικά σκέφτεται να με ξεφορτωθεις , να σε γλιτώσω απ'τον κόπο ενημερώνοντας σε ότι ;ν με ταΐσεις σκορδόψωμο , απλώς η αναπνοή μου θα μυρίζει άσχημα αν μου αγοράσεις σταυρό , απλώς θα μοιάζω θρήσκος και αν με περιλούσεις με αγιασμό , θα μυρίζων ευχάριστα >>.
Ξεφύσιξα ειρωνικά με τον εμπαινιγμό του , και ήπια μια γουλιά απ 'τον χυμό μου .<<Και πώς μπορείς να σκοτώσεις ενα βρικόλακα ;>>
<<Μπορείς να μπήξεις ενα παλούκι στην καρδιά του ή να του σπάσεις τον αυχένα ή να τον δαγκώσεις στον λαιμό και να του ρουφήξεις το αίμα>>εξήγησε , κοιτώντας με πονηρά στα μάτια .<<Ό,τι απομένει συνήθως το καίνε , αν και δεν είναι απαραίτητο >>.
<<Πολύ άγριο .Μπορείτε να μεταμορφώθητε σε νυχτερίδες;>>
Έσμιξε τα χείλη του, και ήμουν σίγουρος ότι προσπαθούσε να συγκρατήσει το γέλιο του .
<< Όχι >>.
<<Μπορείτε να διασχίσετε το νερό που τρέχει;>>
<< Ναι>>.
<<Μπορείτε να μπείτε σε σπίτι απρόσβλητοι ; >>
<< Όχι>>.
<<Γιατί;>>
<< Επειδή θα ήταν αγένεια .Και για να σε προλάβω , ο.μόνος τρόπος να γίνει κάποιος άνθρωπος βρικόλακας είναι να του πιει κάποιος βρικόλακας το αίμα,ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να πίνει κι εκείνος απ'τον βρικόλακα •και ναι, τα μάτια μας αλλάζουν χρωμα ανάλογα με τη διάθεση μας>>.
Σταύρωσα τα χέρια μου κάτω απ'το στήθος και έκανα λίγο πίσω .<< Πώς ήξερες τι θα σε ρωτούσα; >>
Χτύπησε ρυθμικά το μέτωπο του με τον δείκτη και χαμογέλασε πλατιά << Είμαι μάντης>>. Τον κοίταξα σηκώνοντας το φρύδι μου .<< Σοβαρολογείς;>> το χαμόγελο του συνέχισε να υπάρχει στα χείλη του .Τον διασκέδαζα.
<< Ναι .Επίσης επικοινωνούμε τηλεπαθητικά , αλλά όχι με τους ανθρώπους >> δήλωσε κατηγορηματικά .
<<Και να σου πω ενα μυστικό .Πρέπει να κλειδώσεις για όσον καιρό μένεις εδώ οποιαδήποτε προσωπική σκέψη μέσα σε κουτάκια στο μυαλό σου και να συγκεντρωθείς απλώς σε ενα πράγμα αν κάποιος προσπάθησε να εισχωρήσει στη σκέψη σου. Το ξέρω οτι ακούγεται τρελό , αλλά , πίστεψε με, θα σου κοπούν τα χαμόγελα όταν συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχουν κάποιοι που δε θα σεβαστούν τον προσωπικό σου χώρο>>.
Σοβάρεψα .<< Ο Ντρέιβεν , για παράδειγμα;>>
<< Ίσως >>. Ανασήκωσε τους ώμους του και , γυρνώντας επιτόπου στο σκαμπό του, κοίταξε πίσω του.
<< Κατά φωνή ....>>
Ο Ντρέιβεν έκανε την εμφάνιση του δίπλα απ' το ψυγείο , και στο επόμενο δευτερόλεπτο  που χρειαστηκε να ανοιγοκλείσω τα ματια μου ,  ένα αγορι με σκούρα μαλλιά και γυαλιά καθόταν ήδη στο σκαμπό δίπλα μου , έχοντας απλώσει μια εφημερίδα στον πάγκο .Άρχισε να διαβάζει απορροφημένος πάνω απ'τα γυαλιά του. Δεν πέρασε πολλή ώρα Μάο εμφανίστηκαν κι άλλοι βρικόλακες. Η άνεση που είχα αρχίσει να νιώθω με τον Άντριαν εξαφανίστηκε γρήγορα , παίρνοντας μαζί της και τη ζεστασιά του δωματίου.
<<Μέρα ...είδες που σου έκαναν τα ρούχα μου τελικά;>> είπε κεφάτα η Βικτόρια κοιτώντας προς το μέρος μου. << Επίσης άκουσα πως αυτή εδώ η αγενής παρεΐτσα δε σου έχει συστηθεί ακόμη >>συνέχισε το ίδιο κεφάτα .<< Αποδώ ο Κέβιν >> είπε κι έγνεψε προς το αγόρι με τα ξανθά μαλλιά που εμέγνεψε με τη σειρά του προς το μέρος μου .<< Εκείνος εκεί με τη σειρά του με το μέρος μου .<< Εκείνος εκεί είναι ο Τζούλιαν >>.Το αγόρι με τα πορφυρά μαλλιά κούνησε το χέρι του .<< Και αυτός εδώ είναι ο Τσάρλι >>.Το αγόρι με τα γυαλιά σήκωσε το βλέμμα του απ'την εφημερίδα .
<< Είμαι σίγουρος πως χαίρεσαι για την γνωριμία >> είπε με τόσο βαριά σκοτσέζικη προφορά που με δυσκολία κατάλαβα τι έλεγε . Ανασήκωσα το φρύδι μου και δεν είπα τίποτα .
<< Φυσικά , γνωρίζεις τους χαζούλιδες τους αδελφούς μου >>συνέχισε εκείνη τσιμπώντας τα μάγουλα του Κρίστιαν .Την έσπρωξε , ο Άντριαν >> χομογέλασε ανεπαίσθητα και κάθησε απέναντι του .Ένα από τα μπουκάλια με το κόκκινο υγρό έκανε την εμφάνιση του στο τραπέζι και άρχισαν να μοιράζουν ποτήρια .
<< Ντρέιβεν >> μουρμούρισε διακριτικά ο Τσάρλι με έναν σκοτεινό τόνο στη φωνή του , γυρίζοντας σελίδα στην εφημερίδα του .
<< Για κοίτα εδώ >>.
Ο Ντρέιβεν βρέθηκε δίπλα του σε κλάσμα του δευτερολέπτου αμίλητος. Ο Τσάρλι έσπρωξε την εφημερίδα προς το μέρος του .Αναδεύτηκα νευρικά στο σκαμπό μου και κανοντας λίγα εκατοστά προς τα μπρος κρυφοκοίταξα πάνω απ'τον ώμο του .Τα μάτια μου πετάχτηκαν έξω απ'την έκπληξη .

Λοιπόν , να και ένα άλλο κεφάλαιο . Απο δω και στο εξής δεν θα είναι τόσο χαλαρά τα πράγματα , θα γίνουν πιο ενδιαφέρον . Ελπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο .
Vote/comm .
Ciao.😉