† Σκοτεινός-Δεσμός-Αίματος †

*Κεφάλαιο 21*

                     ~Ρόουζ~

Το βλέμμα μου γλίστρησε πάνω στο απέραντο τοπίο , τον ουρανό , τους λόφους • τα πάντα αποδίδονταν με μια δραματική ένταση σαν να απαθανατίζονταν σε μια φωτογραφία ή να έπαιρναν μορφή πάνω στο τελάγιο που εμφανίζονταν στα μάτια της ψυχής ενός καλλιτέχνη μέσα σε κάποιο όνειρο , φωτισμένο από μαγνητικές αναλαμπές των κεραυνών που φώτιζαν που και που την οξυμένη από αισθήσεις πλάση .

Μπορούσα να γευτώ την κρύα δροσιστική βροχή που γέμιζε την ατμόσφαιρα ήχους, τα νωπά μονοπάτια που έβαφαν με λάσπες τα γυμνά μου πόδια .
Κοίταξα γύρω μου το παρθένο δάσος που κάποτε η ζωή ξεχύνονταν πληθωρική απο κάθε γωνία της . Τα κελαρυστά ρυάκια και αφρισμένα ρέματα που τα ζεστά καλοκαίρια δρόσιζαν την διψασμένη φύση .
Μόνο που πλέον ήταν μικρές απειλές που καραδωκούσαν και περίμεναν το μικρό και αθώο λάθος να σε πνίξουν στο χείλος της βαθιάς λίμνης που συγκέντρωναν τα άγρια και άψυχα νερά τους κάπου στο βάθος του σκοτεινού δάσους .
Στα αυτιά μου έφταναν παράξενοι ήχοι που σιγά σιγά έπαιρναν μορφή και νόημα .
Χλευαστικές φωνές που γίνονταν ψίθυροι βοήθειας .
Η μόνη πηγή φωτός προέρχονταν απο το χλωμό μισοφέγγαρο που αφανίζονταν κάπου κάπου στα  πυκνά θυμωμένα και μαύρα σύννεφα .
Οι γλοιώδης λάσπη , τα ξερά φύλλα των σχεδόν γυμνών δέντρων και τα σκληρά κλαριά των κορμών και θάμνων που ξεφύτρωναν απο παντού μαστίγωναν αλύπητα το σχεδόν μισογυμνο κορμί μου όταν προσπαθούσα να περάσω δίπλα τους ή να τα προσπεράσω.
Σκίζοντας το μουσκεμένο κολάν και τη λεπτή μπλούζα μου .
Μπορούσα να ακούσω μια σκληρή αντρική φωνή να συζητάει ήρεμα...και τις σπαρακτικές στριγκλιές κάποιου άλλου . Κάτι έντονο με εμπόδιζε να οδηγηθώ προς τα εκεί ...ήταν σαν ενα αόρατο τοίχος που κρατούσε τα πάντα έξω απο αυτό ή οτιδήποτε εγκλωβισμένο μέσα ....
Αναστέναξα βαριά αφήνοντας την ανάσα μου να δημιουργεί μικρά άσπρα σύννεφα  παγωνιάς καθώς έκανα τον γύρω για να βρω αδιέξοδο απο που να φύγω ...είχα χαθεί .
Η βροχή κρυσταλλωνε πάνω στις φυλλωσιές των δέντρων , ή γλίστραγε και πότιζε το μουσκεμένο και τρεμάμενο κορμί μου . Ενιωθα χαμένη ... δεν ήξερα που ήμουν .
Μιά κραυγή τόσο βραχνή πού ακούστηκε  πνιγηρή έσκισε σαν μαχαίρι τα μπουμπουνητά  που κοσμούσαν την κορύφωση της ορχηστρικής μελωδίας του ουρανού και της φύσης .....ύστερα σιωπή ....μια νεκρή σιωπή που έκανε το κορμί μου να ανατριχιασει , μια σιωπή που μέσα μου φώναζε τρεχα  !
Και αυτό έκανα , δεν ήξερα που πήγαινα απλά έτρεχα , έτρεχα και έτρεχα γιατί δεν ήθελα να μάθω από που προήλθε αυτή η άψυχη κραυγή .
Ενας απότομος πόνος σαν καυτή λάβα τυλίχτηκε γύρω απο το πόδι μου κανοντας με να ουρλιαξω και να σωφιαστώ κάτω  .
Επιασα τον αστράγαλο μου προσπαθώντας να κρατήσω τις φωνές που ήθελαν να λυτρωθουν απο μέσα μου .
Η ανάσα μου ηταν βαριά , η βροχή αποπνικτική καθώς με εμπόδιζε να δω τα πάντα .
Προσπάθησα να κοιτάξω ποιά ηταν η αιτία που έπεσα κάτω .
Δεν μπόρεσα να δω τίποτα εκτός απο κάτι που άστραφτε στο βάθος .
Να αιωρητε μυστήρια και μια σιλουέτα να αρχίζει να πέρνει μορφή .
<< Ποιος είναι εκεί;>> ρώτησα αδύναμα με μια ελπίδα να φουντώνει μέσα μου .
<< Σε παρακαλώ βοήθησε με ...>>
Το φως έσβησε απότομα .
Σηκώθηκα και άρχισα να προχωραω εκεί που προέρχονταν η  μικρή πηγή φωτός .
Επρεπε να βρω αδιέξοδο απο εδώ .
Καθώς εφτασα κάποια μετρα προς το μέρος που υποτίθεται ηταν το φως έσβησε , δεν ηταν πλεον εκεί κανεις μόνο ενα βαρύ άρωμα μετάλλου, που ανακατεύονταν με την μούχλα του δάσους και την βροχη που δεν έλεγε να σταματήσει κάνοντας με να  ασφυκτιω .
Κοίταξα γύρω μου , βαθύ πυκνό σκότος .
Ενα μικρός ήχος σαν ενα γριλισμα ακούστηκε λιγα μετρα μακρια μου .
Η καρδιά μου έχασε εναν χτύπο ...
Βαριά βήματα σύρθηκαν προς το μέρος μου .
Εμεινα ακίνητη σφίγγοντας δυνατά τα μάτια μου κρατώντας την ανάσα μου .
Δυο δάχτυλα με κοφτερά νύχια άρχισαν να κατεβαίνουν κατά μήκος του μάγουλου μου και ύστερα σύρθηκαν τόσο αργά προς τον λαιμο μου που μπορούσα να νιώσω τις τρίχες στον σβέρκο μου να ανά σηκώνονται , την επιδερμίδα μου να ανατριχιάζει  και την καυτή τόσο αφύσικα καυτή ανάσα του να χτυπάει έντονα με την οσμή αίματος το πρόσωπο μου .
<< κοίταξε με >> Η φωνη του ηταν άγρια ,βαριά κυριαρχική ..κούνησα το κεφάλι αρνητικά , τοτε δυο δάχτυλα με τράβηξαν απότομα να τον κοιτάξω .
                 << Ρόουζ!!>>

Λοιπόν, ένα κεφάλαιο που το άργησα πολύ , ήθελα να ανεβασω κάτι τελείως διαφορετικό με διαφορετικά γεγονότα αλλά δυστυχώς εξαιτίας ενώς συμβάντος έχασα όλες τις σημειώσεις μου και οτιδήποτε είχα γράψει για τα επομενα κεφάλαια .
Ελπίζω να σας αρέσει .
Θα προσπαθήσω να τελειώσω το επόμενο κεφάλαιο σύντομα .
Το έχω αρχίσει ήδη .

Καλό βράδυ .

Ciao.
Comm/vote . Αν σας άρεσε .

P.S
Ξέρω οτι δεν είναι απο τα καλυτερα που έχω γράψει.