Coyon

Hoofdstuk 25

Na de zwaardtraining ga ik doodop naar de kamer van Jazz, die zoals gewoonlijk leeg is. Zuchtend ga ik de badkamer binnen en kleed me uit. Daarna zet ik de kraan open en stap de douche in. De warme stralen kletteren neer op mijn lichaam. Zorgen ervoor dat mijn spieren wat ontspannen. Vermoeid haal ik mijn hand door mijn natte haren en sluit even mijn ogen.

Zwaardvechten is moeilijker dan ik dacht. Ik had altijd gedacht dat dat gewoon wat een beetje zwaaien was met dat grote mes en dat het dan op puur geluk iemand raakte. Dus niet!

Het is heel moeilijk om te leren zwaardvechten. Je moet leren hoe je je voeten juist moet zetten en hoe je juist je zwaard moet vasthouden zodat het in balans ligt met jou. En daar boven op moet je je aanvaller nog is in de gaten houden, ook. Anders heb je veel kans dat hij jou raakt en niet andersom. Dus gewoon heel eenvoudig en kort gezegd: zwaardvechten is moeilijk, maar echt heel moeilijk en ook vermoeiend.

Hoe kan ik in hemelsnaam in acht dagen zo goed kunnen zwaardvechten als die twee andere gasten, dat gaat me nooit lukken. Ook al zegt Rylan, dat het me gaat lukken, maar daar ben ik toch niet zo zeker van als hij. Ik ben veel te onervaren met dat zwaard.

Met die gedachten stap ik onder de douche vandaan. Licht trillend van de kou droog ik me af en kleed me snel om. Even werp ik snel een blik in de spiegel waar een vreemde me terug aankijkt. Even snel kijk ik terug weg.

Met een dubbel gevoel doe ik de deur van de badkamer open.

'Aiden,' zei Jazz ineens, die de kamer binnen stormt. Geschrokken draai ik me naar haar om.

'Dat is al de tweede keer vandaag dat je me laat schrikken. Wil jij soms dat ik een hartstilstand krijg?' Vragend kijk ik haar aan.

Ze schud snel met haar hoofd. 'Nee, zot. Ik wil je vragen of dat je soms honger hebt?'

Nu dat ze ineens over eten begint voel ik pas hoe uitgehongerd dat ik ben. Een leeg gevoel nestelt zich in mijn maag. Ik knik. 'Ja, ik heb reuzenhonger.'

'Oké, dat is goed. Want zo meteen komt er een dienstmeisje eten brengen en ik heb meer gevraagd,' legt ze uit. Daarna laat ze zich met een plof op haar bed vallen. Ze legt haar handen achter haar hoofd en wiebelt met haar benen over het bed rand. Starend kijkt ze naar het plafond.

Afwachtend ga ik op mijn bed zitten. Een pijnscheut snelt door mijn zij, doordat ik een verkeerde beweging doet. Een zachte kreun verlaat mijn mond. Met een van pijn vetrokken gezicht doe ik mijn t-shirt omhoog om naar mijn wond te kunnen kijken.

Een bloedrode snee ontsierd mijn zij. Aan de kanten van mijn wond begint zich een korstje te vormen, maar in het midden is het nog gewoon een open wond, dat belangen nog niet is genezen.

Verontrust doordat mijn wond belang nog niet is genezen laat ik me achteruit op het bed vallen. Ik sluit mijn ogen.

'Hoe is het vandaag gegaan,' vroeg Jazz ineens.

'Bwa, goed, denk ik,' antwoord ik schouderophalend. 'Het is wel moeilijker dan ik had gedacht.'

'Dat komt wel goed. Jij gaat winnen,' zei ze vol overtuiging.

Ik schud met mijn hoofd. 'Waarom denken jullie dat toch altijd? Ik ben maar een mens.'

Woest schiet ze overeind en kijkt me strak aan. 'Zegt dat nooit meer, dat je maar een mens bent. Jij bent meer dan dat. Jij betekend veel meer voor mij dan dat. Dus zegt dat nooit meer!'

In plaats van haar gelijk te geven, blijf ik zwijgen. Koppig hou ik mijn ogen dicht. Tot dat ineens zachte volle lippen zich op die van mij drukken. Kreunend van genot open ik mijn ogen en kijk recht in haar heldere blauwe ogen, die me vol lust en verliefdheid aankijken. Gelukzalig sluit ik terug mijn ogen. Ik laat mijn handen over haar lichaam glijden. Ik hoor haar zuchten tegen mijn lippen. Een glimlach breekt open op mijn gezicht. Haar handen woelen door mijn haren. Zodat het nog harder dan anders in de war komt te liggen. Ineens duwt ze haar tong tegen mijn tanden en ik geef haar toestemming. Haar tong draait cirkeltjes rond die van mij en verkent mijn mond. Duizenden kriebels barsten in me los. doen me zweven van geluk.

Een gevoel dat ik nog nooit eerder heb gevoeld beneemt me de adem en neemt bezit van mijn lichaam. Mijn hart klopt als een waanzinnige tegen mijn borstkas aan. Haar handen glijden ineens over mijn boven lichaam naar beneden. Gespannen hou ik mijn adem in, wachtend wat ze gaat doen, maar ik zou het nooit te weten komen. Want ineens klopt er iemand op de deur.

Met dik tegenzin maken we ons van elkaar los. Geïrriteerd grommend legt ze haar haren terug wat een beetje in model en strijkt haar kleren glad. Daarna wandelt ze met woeste stappen naar haar deur. Snel ga ik braaf overeind zitten en haal mijn hand door mijn haar om het iets wat minder te laten steken.

Met een ruk trekt ze haar deur open. Een meisje met blond haar verschijnt in de deuropening. Ze houd een ijzeren plateau vast waar een grote bolle deksel op staat.

'Sorry, voor het storen.' Ze kijkt ons beide met een veelzeggende blik aan. Mijn wangen beginnen te gloeien van schaamte. We zijn betrapt. Ze overhandigt de plateau aan Jazz. 'Smakelijk eten, prinses en mens.'

'Dank je.' Met die woorden smijt Jazz de deur voor haar neus toe.

'Euh...was dat niet een beetje overdreven,' zei ik voorzichtig.

Niet begrijpend kijkt ze me aan. 'Wat was overdreven?'

'Awel. Om zo hard die deur voor haar neus toe te smijten.'

Ze kijkt even naar de deur achter haar. 'Nee, totaal niet,' antwoord ze. 'Ze moet jou niet mens noemen, maar Aiden. Ze weet heel goed, hoe je heet. Dus, nee, ik heb niet overdreven gereageerd.' Ze komt naar me toe en zet de plateau op het voeteinde van mijn bed.

Watertandend kijk ik er naar. Wat zou er inzitten?

Jazz haalt het bolle deksel er vanaf en tovert kip met krokken tevoorschijn. Er liggen wortels en erwtjes bij. Mijn maag begint heel hard te rommelen toen de overheerlijke geur van eten mijn neus binnen dringt.

Ze kijkt me glimlachend aan. 'Val aan,' zei ze en ze pakt een kippenbilletje vast. Ik volg haar voorbeeld en pakt er ook een. Ik neem er een hap van, maar al snel begin ik alles in mijn mond te proppen. Zo'n honger heb ik.

Na een tijdje blijft er amper iets liggen op de plateau. Alleen twee erwtjes en beenderen van de kip.

Voldaan wrijf ik met mijn hand over mijn buik. 'Dat was nu is lekker, zeg.'

'Je neemt de woorden uit mijn mond. Ik wilde juist hetzelfde zeggen, maar je bent me voor,' zei ze nog na likkend aan haar vingers. Daarna staat ze recht en zet ze de plateau met restjes achter de deur en doet ze terug toe.

'Ik ga slapen.' Met die woorden ploft ze op haar bed neer en kruipt onder haar lakens. 'Ik ben doodop.'

Nu dat ze dat zo zegt voel ik hoe de vermoeidheid in me zich van me meester maakt. Geeuwend kruip ik ook onder mijn dekens. 'Slaapwel,'zeg ik slaperig en sluit mijn ogen.

Jazz mompelt iets terug, maar ik versta er niets van. Na een tijdje val ik diep in slaap.

Hey, lezertje

Bedank voor alle likes en lieve commentaar. dat zorgt ervoor dat ik blijf schrijven en meer zin krijg in dit verhaal. 

wat vinden jullie tot nu toe van het verhaal en van het verhaallijn. en wat vinden jullie van Aiden. 

want ik moet eerlijk toegeven ik hou van hem als hoofdpersonage. love Aiden

dank voor alles en love you all xxx