I won't lose you

3: Als je het zo wilt spelen, kom maar op!

De volgende dag was ik gewoon een zombie. Ik strompelde naar de badkamer en opende de deur. Cole was zijn tanden aan het poetsen.

"Waoh, jij ziet er slecht uit."

"Thanx, captain obvious," zei ik droog.

"Slecht geslapen?"

Ik keek hem verbaast aan.

"Slecht geslapen? Wat denk je, hé?" Snauwde ik, "als jij het wat stiller aan kon doen had zag ik er nu niet uit als een zombie."

Hij grijnsde. "Ah jaloers dat jij het niet was?"

Ik keek hem woest aan. Hij nam zijn gel uit een hangkastje, nee wacht dat is geen kastje!

"Dat ...dat ..is mij BH!" riep ik.

"Ja cool hé," zei hij en trok er aan, "het is echt praktisch."

"Jij.. Jij..grote," riep ik. Ik nam mijn tandpasta en spoot die op hem.

Eerst keek hij geschokt en dan grijnsde hij, wacht grijnsde?

"Oh als je het zo wilt spelen kom maar op." En met dat liep hij de kamer uit.

*********

"Gebruikte hij je bh als gel houder?" vroeg Dakota terwijl ze haar kluisje sloot.

Ik knikte en leunde tegen mijn kluisje aan.

"En dan spoot jij hem vol met tandpasta."

Weer knikte ik.

"Oh het moet leuk zijn om bij hem te wonen!"

"Moet jij zeggen, jij hebt tenminste nachtrust!" argumenteerde ik.

Ze lachte.

"En dan zei hij 'als je het zo wilt spelen kom maar op' " zei ik en fronste. "Wat betekent dat?"

"Weet ik niet, maar misschien moet je toch maar uitkijken," zei ze.

"Cupcake" Ik keek op. Cole en zijn vrienden kwamen naar me toe gelopen.

"Hier," hij gaf me mijn paniekpillen. "Je was ze deze morgen vergeten.

"Oh bedankt," zei ik en stak de pillen in mijn schooltas.

"Komen jullie deze lunch ook bij ons zitten?" vroeg Dakota.

Cole keek naar zijn vrienden, die knikte.

"Tuurlijk," zei bedenkelijk, "waarom?"

"Ja, waarom?" vroeg ik aan Dakota.

Dakota gaf me een 'speel nu maar mee' blik.

Ik zuchtte maar knikte.

"Gewoon," zei ze tegen Cole. Dan draaide ze haar om, nam mijn arm en trok me mee naar onze eerste les.

**********

Het was lunch en Dakota, Cole, zijn vrienden en ik zaten aan de tafel.

In stilte.

Gênant.

Wel Dakota, jouw lunch idee was briljant!

Tot dat mijn gsm de stilte doorbrak. Ik nam hem uit mijn zak en bekeek het beller- id.

Nee! Niet hem niet nu! Nooit niet!

Geschokt keek ik naar het scherm. Direct begon ik sneller te ademen.

"Ga je die niet opnemen?" vroeg Edward.

Ik bewoog niet en zei niets. Ik ademde nog sneller en ik voelde mijn hart snel kloppen.