I won't lose you

29: And then I lost it all

_ Jessica's pov_

"Liam."

Zijn blonde haren waren langer geworden sinds de laatste keer ik hem gezien had. Ze kwamen nu tot bijna over zijn ogen. Zijn chocolade bruine ogen. Het waren die ogen de vroeger hadden overtuigd om me bij de bende te voegen. Ze waren toen ze warm en levendig geweest. Nu waren ze alleen maar koud en levenloos. Alsof ze al te veel hadden gezien. Te veel gruwelijke dingen. Hij had een lichte baard en op zijn rechter wang was een groot litteken. Het liep van een zijn lippen tot aan zijn wenkbrauw. Dat litteken had Elliot hem gegeven een paar weken voor zijn dood.

Liam gaf me een glimlach. "Jessica, wat leuk om je te zien."

Haat gierde door mijn aderen en ik zette en stap vooruit. "Helaas kan ik niet hetzelfde zeggen."

Hij duwde zijn lippen op elkaar en grijnsde dan. "Is dat je nieuwe boy toy? Cole was het?"

Ik ging beschermend voor Cole staan. "Blijf van hem weg!" siste ik.

"Maak je geen zorgen, hem vermoorden is geen deel van m'n plan," Liam zette en stap vooruit en haalde zijn handen uit zijn broekzakken.

Tot mijn verbazing had hij geen geweer vast. Zelfs geen zakmes. Vroeger ging hij nergens naartoe zonder dat ding.

"Welk plan?" siste ik. "Het plan om Elliot te vermoorden? Gefeliciteerd dat is al compleet."

Liam likte zijn lippen en grijnsde beangstigend. "Nee, dat was deel één van mijn plan."

Ik mijn handen klemde het geweer vast.

Cole sprak voor de eerste keer. "Wat is het tweede deel?"

Liam draaide zijn hoofd naar Cole en keek hel met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Kijk is aan. Jessica's boy toy spreekt. Ik dacht even dat je je als een lafaard ging verschuilen achter haar."

Cole zette dreigend een paar stappen naar Liam toe. "Jij vuile rot-"

Ik legde mijn hand op zijn schouder. "Cole, kalmeer. Hij is je aan het uitdagen. Zo reageren is pressies wat hij wilt."

"Ja Cole. Kalmeer je," treiterde hij. "Maar om je vraag te beantwoorden. Fase twee van mijn plan is ook al voltooid."

Hij wierp me een sadistische grijns. "Je ouders waren een eitje. Twee kogels in hun hart een in het hoofd. Je zus daarentegen ging niet neer zonder een gevecht. Ze heeft zelfs een van mijn beste mannen in zijn borst geschoten. Maar laten we zeggen dat hij haar terug heeft gepakt. Drie messteken in haar buik en twee in haar borst. Doodgebloed aan haar wonden," hij slaakt een dramatisch zucht. "En dan hebben we de auto in brand gestoken. Die idioten van de politie hadden geen idee wat er echt gebeurt was."

Nu was het Cole die mij moest tegen houden. "Fucking klootzak! Ik vermoord je Liam. Let op mijn woorden. De kogel die jouw hart zal doorboren zal van mijn geweer komen!" Ik haalde het geweer van achter mijn rug en ontgrendelde het. Dan richtte ik het op Liam's hoofd.

Liam leek niet bang. Zelfs als was hij dat, hij zou het nooit laten tonen.

"Jessica, ben je vergeten dat ik je heb getraind? Ben je vergeten dat ik erbij was de eerste keer dat iemand moest vermoorden?! Ben je vergeten dat ik degene was die toe de trekken heb overgehaald omdat jij te zwak was! Je zou me nooit kunne vermoorden Jessica. Je durft die trekken niet over te halen. Ik begrijp j-"

"Hou je mond! Fucking eikel!" Schreeuwde ik. Mijn handen begonnen te trillen en ik voelde zweet om de achter kant van mijn rug vormen.

Ik hoorde Cole tegen me praten, maar ik sloot hem buiten. Het enige waar ik me op focuste was Liam.

"Kom Jess. Je weet goed genoeg dat je me biet zal neerschieten."

"Ik ben verandert Liam. Ik ben niet meer dat naïeve meisje dat je als slaafje gebruikte," zei ik let openlaat geklemde kaken. "Ik ben degene hier met een geweer op je hoofd gericht, dus ik zou je mond maar houden!"

Liam lachte. "Vergeet niet dat ik je alles geleerd heb."

Voor ik ook nog maar iets kon doen verscheen er een man en greep hij Cole vast in een houd greep. Hij drukte een mes tegen zijn keel.

"Cole!" Schreeuwde ik als ik zag dat de man een klein sneetje maakte.

Liam stak zijn had in de lucht en de man stopte. "De keuze is aan jouw Jess. Laat je geweer zakken en Cole blijft leven. Of hou dat geweer van jou op mij gericht en je zult een nieuw speeltje moeten zoeken."

Ik slikte en keek naar Cole. Er liep een beetje bloed van zijn keel op zijn shirt. "Niet doen Jess. Schiet die klootzak ne-" Hij schreeuwde het uit als de man zijn mes weer hard tegen zijn keek drukte.

Het was geen moeilijk keuze. Ik kon. Niet nog iemand verliezen.

Ik liet mijn geweer vallen.

"Goed zo," zei Liam. "Schop het naar hier."

Ik schopte het geweer naar hem. Liam grijnsde en gaf de man een knikje.

"Nee," schreeuwde ik als ik zag dat de man zijn mes tegen Coles keek duwde. En dit keer was de bedoeling om te doden. En niet te verwonden.

Ik haalde het mes dag ik altijd in mijn jas had zitten en gooide het naar de man. Voor hij te diep kon duwen vloog hem mes in zijn nek. Recht in een ader.

De man liet Cole los en greep naar zijn nek. Een kreet van pijn verliet zijn mond als hij het bloede probeerde te stoppen. Ik snelde naar Cole toe en deed mijn vest uit. Ik drukte het tegen zijn wonden. Coel zijn ogen gingen naar iets achter me en ze wijdde.

"J-jes," kuchte hij. "Liam."

Ik draaide me snel om, maar het was al te laat. Liam had het geweer in zijn handen en hield het op mijn gericht.

"Je hebt nooit gevraagd wat de laaste fase van mijn plan was," zei hij en vernauwde zijn ogen.

Ik bleef beschermend voor Cole zitten. "Wat is dat dan?"

Liam likte zijn lippen. "Jou vermoorden."

En dan hoorde ik geschreeuwd van de andere ruimte komen. Blake kwam de kamer ingerend.

"Fuck. Jess! James hij is geraakt!" Hij hield op met lopen en staarde gerschrokken naar het tafereel voor hem.

"Liam," gromde hij en richtte zijn geweer op hem. "Laat je geweer vallen."

Liam keek Blake aan. "Ah Blakey boy, alles goed? Je hebt toch geen ernstige verwondingen overghouden aan de laaste keer dat ik je in elkaar heb geslagen?" vroeg hij met nep bezorgdheid.

Blake keek woest naar Liam. "Het spelletje is over Liam. je hebt verloren. We hebben je bende vast gebonden in de andere zaal."

Liam lachte droog. "Dit spelletje is niet over tot zij dood is."

Een grijns verscheen op mijn gezicht. "Liam denk je nu echt dat ik hier helemaal niet op voorbereid was?"

Hij keek me verward aan. "Nee! Wat?"

Ik lachte. "Ik heb de politie gebeld voor ik naar hier kwam. Ik wist dat ik je nooit zou kunnen neer schieten, al wat ik moets doen was tijd rekken."

Nu keek Liam woest. "Wat?" snauwde hij.

Er klonken sirenes en mijn grijns vergrootte. Ik haalde Cole's zijn gsm uit zijn broekzak. "Je hebt toe gegeven dat je Elliot en mijn familie hebt vermoord. Ik hoop dat je weg rot is het gevang."

Liam's ademhaling versnelde en hij legde zijn vinger op de trekker. "Dit spelletje is pas over als ik het zeg, Jessica. Als ik niet win jij zeker niet."

Toen klonken er twee geweerschoten.