I won't lose you

25: Sorry cupcake

~Jessica's pov~

Mijn eerste reactie op Cole zijn kus was niets. Ik stond daar gewoon bevroren. En dan drong het tot me door. Het was alsof iemand een emmer warm water over me heen gooide en ik kreeg een warm gevoel van binnen. Ik beantwoordde de kus. Ik voelde Cole glimlachen en greep zijn haar vast. Hij legde zijn handen op mijn zij en trok me dichter naar hem toe. Ik voelde zijn zijn tong tegen mijn lippen duwen en gaf hem toegang. Toen ik geen adem meer kreeg trok ik terug.

En dan hoorde ik gejuich en geroep. Ik ademde diep in en keek rond. De hele bende was aan het roepen.

"Woehoe, newbie zet em op!"

"Ja, kom op groentje, toon haar wie de baas is!"

Ik glimlachte en keek terug naar Cole, die nog steeds zijn armen om me heen had.

Hij leunde zijn voorhoofd tegen de mijnde. "Sorry cupcake, maar je lippen zagen er onweerstaanbaar uit."

Ik rolde mijn ogen en duwde hem van me weg. Daarna draaide in me om zodat ik de de bende kon aankijken.

"Ik zie jullie volgende training, bereid jullie maar voor." Ik gebaarde met mijn hand. "Jullie mogen gaan."

De bende mompelde dag baas en vertrok langzaam uit de zaal. Als de laatste man weg was draaide ik me weer om naar Cole. Drukte mijn lippen kort op de zijne, voor ik mijn vuist balde en volle kracht op zijn niet- gekneusde kaak.

Cole strompelde achteruit en zou gevallen zijn als Blake en James hem niet op tijd opvingen. Blake en James keken me met open mond aan. Ik haalde mijn schouder op en keek onschuldig naar Cole.

"Dat verdiende je."

Hij duwde Blake en James van hun weg en wreef over zijn kaak. "Jess, je bent gewoon nog kwaad omdat ik gewonnen heb."

"Wat? Nee, helemaal niet," riep ik en draaide me op op mijn hiel. Daarna marcheerde ik de zaal uit.

Achter me hoorde ik Cole iets mompelen dat leek op 'cupcake en haar trots'.

*=*=*=*=*=*

"Cupcake."

Ik negeerde Cole en sloot de voordeur.

"Cupcake." Herhaalde hij en ging voor me staan.

Ik draaide mijn hoofd naar de andere kant en liep met een grote boog op hem heen.

Ik weet dat ik kinderachtig bezig ben, maar ik heb geen idee wat ik tegen hem moet zeggen.

Het enige wat ik zeker weet is dat ik zijn lippen terug op die van mij wil hebben.

Met Cole op mijn hielen liep ik de eetkamer binnen. Zack en John zaten al aan de tafel. Ellie kwam juist van de keuken de eetkamer binnen gewandeld. Een houten spatel in haar hand.

"Oh God, wat is er met jullie gezicht gebeurd?" riep Ellie zodra ze ons zag en haastte zich naar ons toe.

Cole aarzelde en keek naar me. "Ik..uuh..we..."

"We zijn gevallen."

"Gevallen? Allebei? Op jullie wang?" vroeg Ellie sceptisch en zette haar handel op haar heupen.

Ik gaf haar een onschuldige glimlach. "Eigenlijk zijn me tegen elkaar aangereden met de motor en dan gevallen."

Ellie haar mond viel open. "Oh, hebben jullie nog ergens pijn? Moet ik de EHBO doos gaan halen."

Ik maakte een wuivend gebaar met mijn handen. "Nee, nee, niet nodig. We hebben dat al allemaal gedaan. We zijn oké, hé?" Ik keek naar Cole en gaf hem een knik.

Cole keek Ellie aan en knikte. "Ja Ellie, we zijn oké." Daarna draaide hij zich om en slenterde naar boven.

Van uit mijn ooghoek zag ik Ellie bevroren staan. Ik wist waarom. Sinds die ruzie tussen haar en Cole, weigerde Cole om Ellie en John mam en pap of zo'n namen. Hij ontweek ze zelfs de hele tijd.

Ik hoorde John zuchten en opstaan. Hij liep naar zijn vrouw toe en sloeg zijn armen om haar middel.

"Hij draait wel bij, schat, geloof me."

Ik gaf hun een sympathieke glimlach voor ik langs hun heen naar de tafel liep, om hen wat alleen tijd te geven.

"Hey, Zack," zei ik en roffelde zijn haar.

Hij sloeg lijn hand weg en keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan.

"Tegen elkaar aangebotst en gevallen? Uhuh," zei hij met een speelde glimlach.

Ik keek hem schaapachtig aan en haalde mijn schouders op. "We zijn wel gevallen."

Hij schudde zijn hoofd. "Ik moet het niet weten." Hij schepte snel twee borden pasta en gaf ze aan mij. "Hier, neem die mee naar boven voor jou en Cole. Ik denk dat jij de enige bent die hem kan kalmeren als hij kwaad is."

Ik gaf hem een glimlach en drukte een kus tegen zijn wang. "Je bent geweldig."

Hij trok en zuur gezicht en wreef over zijn wang. "Ga nu maar."

Lachend liep ik de eetkamer uit de trap op.

Op de trap ben ik tot de conclusie gekomen dat ik Cole zijn lippen opende mijne een leuk gevoel vindt. En dat ik verliefd op hem ben. Niet gewoon verliefd, maar hopeloos verliefd.

Dus het is nu of nooit, Jess.

Voor Cole zijn kamer kwam ik toto een halt en haalde diep adem. Ik kan niet geloven dat ik dit ga doen.

Met mijn voet duwde ik Cole's kamerdeur open en stapte naar binnen.

Cole lag op zijn bed en was op zijn gsm bezig. Hij trok een wenkbrauw op als hij mij zag.

"Wat ben jij van plan?"

"We gaan een romantisch diner houden," antwoordde ik en zette de borden op zijn bureau.

"Wat?" vroeg hij, duidelijk verward.

Ik rolde mijn ogen. "We gaan een romantisch diner houden."

Hij kwam naast me staan. "Een romantisch diner? Is dat geen soort van date?"

"Jep."