I won't lose you

19: Guilt

Ik beet nerveus op mijn lip en legde het donsdeken over Cole heen. Ik weet dat hij dronken was als hij al die dingen zei. Maar hij meende alles. Dat hoorde je in zijn stem, je kon het zien in zijn ogen... En nu zat ik met een schuldgevoel dat me vanbinnen aan het op eten was. Maar ik moest wel tegen hem liegen. Ik moest wel.

Ik zuchtte en keek naar Cole. Nee, ik kan hem de waarheid niet vertellen. Het was het beste zo. Het is veel te gevaarlijk voor Cole om de waarheid te weten. Veel te gevaarlijk. Ik heb mijn leven al verkloot, het zijne moet niet hetzelfde lot ondergaan.

"Sorry," mompelde ik tegen een slapende Cole. Ook al sliep hij, ik hoopte dat door me te verontschuldigen mijn schuldgevoelens zouden verdwijnen. "Ik moest wel tegen je liegen Cole. Het is voor je eigen veiligheid. En die van de rest."

Ik draaide me om en liep de kamer uit, stilletjes vloekend. Zo stil mogelijk sloot ik zijn deur en liep de gang over naar mijn kamer. Ik haatte het schuldgevoel dat door mijn lichaam ging. Waarom moest Cole al die dingen zeggen? En wat is dat met Ellie en John? Hebben ze echt tegen hem gelogen? Ik vindt het erg voor Cole. Ik weet als de beste wat het is om geen ouders te hebben. Cole situatie is anders dan de mijne, hij heeft ouders, ook al zijn het niet zijn biologische, maar toch...

Hij vindt me leuk.

Een glimlach vormde op mijn gezicht. Hij vindt me echt leuk. Die kus was geen ongeluk. Hij vindt me echt leuk. Ik was zo blij. Hij vindt mijn verleden niet erg, hij vindt me...

Mijn glimlach veranderde in een grimas. Hij vindt me leuk, omdat ik eerlijk tegen hem ben geweest. Wat niet waar is.

"Arg," riep ik gefrustreerd en duwde mijn slaapkamerdeur met ietsje te veel kracht dicht. Een bonk echode door het huis.

"Waarom! Waarom?!" Ik nam een kussen van mijn bed een gooide die tegen de muur. "Damn it, waarom moest hij al die dingen zeggen?!"

Ik moest hem de waarheid vertellen.

Dan breng je hem in gevaar, en hem niet alleen. Mijn geweten had een punt.

Maar hij gaat zich verraden voelen als hij achter de waarheid komt. Hij- hij vindt me leuk. Ik wil geen kans met hem verknallen.

Je had geen kans met hem om te beginnen.

Ik schreeuwde kwaad en gooide nog een kussen tegen de muur.

Ik moet het hem vertellen. Ik moet.

Ik leunde tegen mijn bed en liet me langzaam de grond op zakken. Zuchtend haalde ik een hand door mijn haar en sloot mijn ogen.

Ik ga het hem vertellen. En ik ga alles doen om hem te beschermen. Zonder twijfel.

De deur ging open. Ik tilde mijn hoofd op en zag Zack de kamer binnen komen.

"Alles oké?" vroeg hij. "Ik hoorde gebonk..." hij daalde af als hij de kussen op de grond zag liggen en mij op de grond zitten.

"Jess? Hey, waarom huil je?"

Ik bracht een hand naar mijn wang, die nat was. Huh, ik had niet eens door dat ik aan het huilen was.

"Oh, geen rede," zei ik en stond recht.

Zack keek me sceptisch aan. "Uh-uh," zei hij alleen maar en vroeg verder niets. Waar ik hem dankbaar voor was.

"Cole ligt zijn roes uit te slapen in zijn kamer," zei ik en wreef in mijn ogen.

Zack trok mijn neus op en knikte. "Daarmee ruikt het hier zo naar alcohol. Mam vermoord hem als ze dat ruikt."

Ik lachte. "Dat geloof ik."

Zack fronste en wreef zijn blonde haren uit zijn ogen. "Ik dacht toch dat hij niet meer zoveel zou drinken, allee dat had hij toch beloofd aan mam."

Ik keek me nieuwsgierig aan. "Niet meer?"

Zack knikte en liep mijn kamer binnen. Hij ging op mijn bed zitten.

"Ja, Cole drinkt vaak, hij gaat vaak uit en brengt elke keer een meisje mee naar huis als hij uitgaat. Wel dat deed hij toch, sinds jij er bent doet hij dat niet meer."

Ik knikte. Was dat waarom Ellie tegen Cole zei dat hij een slechte invloed op hem had? Ik snoof. Ellie moest eens weten.

"Oh ja, mam en pap zijn uit eten. Dus als je honger hebt er staat wat pasta in de koelkast, je moet hem gewoon opwarmen," zei Zack en nam een fotokader van mijn nachtkastje dat naast mijn bed stond.

Het was de foto van Elliot.

"Wie is dat?" vroeg Zack en wees naar de fotokader.

Ik slikte. "Hij- hij een oude vriend." Dat was niet exact gelogen.

"Oh," zei Zack en zette de kader terug. Ik denk dat hij aan mijn stem hoorde dat ik niet over hem wou praten.

Zack keek me dan nerveus aan en glimlacht verlegen. "Jess, ik- ik moet je iets vragen."

Ik keek hem benieuwd aan. "Wat?"

Hij keek naar mijn roos donsdeken. "Ik-ik vind een meisje leuk."

Mijn ogen werden groot en ik sprong naast hem op het bed.

"Wat? Sinds wanneer? Waarom zeg je dat nu pas? Wat is haar naam? Hoe oud is ze? Is ze mooi? Wanneer kan ik haar ontmoeten?" Ik bombardeerde hem met vragen.

Zack werd rood en hij keek naar mijn vloer. "Ik vind haar al een tijdje leuk en ik durfde het niet te zegen. Ze noemt Adriana, ze is dertien en ze is het mooiste meisje dat ik ooit heb gezien."

"Aaaawwww, Zack heeft een crushje," ik roffelde met zijn haar. "En weet zij het?"

Hij werd nog roder en keek naar de grond. "Nee, we zijn goede vrienden en ik wil het niet verpesten."

Ik keek hem aan. "Waag je kans Zack. Als zei niet ziet hoe geweldig jij bent heeft ze pech. En als je niets zegt blijf je zitten in de friendzone."

Hij knikte traag. "Oké, je hebt een punt."

Ik lachte en gaf hem een duwtje tegen zijn schouder.

"Ik ben je grote zus nu. Ik weet alles en heb altijd gelijk."

Zack snoof en schudde zijn hoofd. "Tuurlijk."

Ik lachte en duwde hem van mijn bed af. "Bel haar en spreek af om naar de cinema te gaan ofzo."

Hij rolde zijn ogen en bloosde. "Ja ja, ik ben al bezig."

Hij liep mijn kamer uit en ik liet me achterover op mijn bed vallen.

Dat meisje is een gelukkig meisje.

Mijn gsm trilde in mijn achterzak van mijn jeans. Ik rolde me op mijn buik en haalde mijn gsm eruit. Ik fronste mijn wenkbrauwen als ik op het scherm keek. Waarom belt Blake nu? Ik heb hem een uur geleden nog gezien?

Ik klikte op het groene knopje in de hoek van het schermpje en drukte de telefoon tegen mijn oor.

Ik hoorde zwaar gehijg aan de andere kant van de lijn.

"Blake?"

"Jess? Jess? Ze zijn hier! Ze zijn hier, Jess!" Hij was in paniek. Gebonk klonk op de achter grond.

"Wat? Wie? Blake?" Ik was verward. Waarom was hij zo in paniek? En wie is daar?

"Hij is hier, Jess!"

Vote or comment or vomment or cote or sing a song

Your choice O.o