I won't lose you

17: Drunk

Ik hoorde glas breken en daarna en grom vanuit Cole zijn kamer. Snel liep ik er naartoe. Ik bedekte geschokt mijn mond met mijn hand. Overal op de vloer lagen glasscherven. Cole zat op zijn bed met een fotokader in zijn ene hand, zijn andere hand was in een vuist gevormd en hing boven de fotokader. Net voor zijn vuist in contact kwam met het glas van de fotokader riep ik zijn naam.

Geschrokken keek Cole op. En dan kon ik het zien.

Er liepen tranen over Cole's wangen.

Cole was aan het huilen.

Ik kreeg een raar gevoel in mijn buik als ik hem daar zo zag zitten. Ik beet op mijn lip en wandelde traag naar hem toe. Zonder oogcontact te breken of te praten ging ik naast hem op het bed zitten. Cole keek me zo gebroken aan, mijn hart brak er zelf van.

"Cole," fluisterde ik stilletjes.

Hij schudde zijn hoofd en stond recht. De fotokader gooide hij op het bed en hij ging met zijn handen door zijn haar. Zijn knokels waren geschaafd en hingen vol bloed. Zonder iets te zeggen stond ik recht en nam zijn hand vast, voorzichtig om hem geen pijn te doen.

"Jess," zei hij streng als ik hem mee zijn kamer uittrok.

Ik negeerde hem en trok hem naar de badkamer. Zonder hem aan te kijken liet ik zijn hand los en doorzocht de badkamerkastjes naar de EHBO-koffer. Als ik de koffer gevonden had nam ik Cole zijn hand vast en maakte zijn wonde schoon, daarna draaide ik een verband om zijn hand.

"Jess, zei Cole nogmaals.

Ik negeerde hem en verzorgde zijn andere hand.

"Cupcake," zei Cole, nu iets zachter.

Ik keek op. "Idioot."

Hij grijnsde en lachte. "Mijn knokels waren maar gewoon geschaafd Jess, niets erg."

"Niet erg Cole?" zei ik," je kamer ligt vol met glas en je- je-", ik keek naar de grond," je was aan het huilen."

Daarna had Cole me tegen de badkamer muur gedrukt, zijn gezicht enkele centimeters van het mijne. "Ik was niet aan het huilen Jess, er is niets gebeurt in mijn kamer, die wonden op mijn knokels heb ik door een gevecht, er is niets gebeurt," zei hij met geklemde kaken.

Meent hij dat nu?

"Net zoals de kus deze ochtend niet gebeurt is zeker?" beet ik hem toe en duwde hem met volle kracht achteruit.

Cole struikelde een paar stapen achterwaarts.

"Sukkel," mompelde ik kwaad en stampte de kamer uit.

"Jess!" hoorde ik Cole me nog na roepen.

Ik negeerde hem en liep naar beneden. Kwaad liep ik naar buiten en geritste mijn gsm uit mijn jaszak. Ik scande door mijn contacten, als ik bij Blake kwam drukte ik op het groene knopje.

Na twee keer bellen nam hij op.

"Suikerboontje, aan wat heb ik de eer om jouw aan de lijn te krijgen?" vroeg Blake.

Ik rolde mijn ogen. "Wat ben je aan het doen?"

Ik hoorde motorgeronk. "Appartementen jacht."

"Wat?"

"Ik ga een appartement zoeken, weetje zodat ik de Stievens niet tot last ben."

"Oh, kan ik mee?" vroeg ik.

Blake twijfelde niet. "Tuurlijk."

Hij gaf me het adres en ik legde af. Ik moest even weg van Cole.

Wat denkt hij wel niet? Mij kussen en dan doen alsof er niets gebeurt is? Huh sukkel!

Ik ritste mijn vest dicht en reed weg op mijn motor.

&@&@&@&

Zodra de makelaar terug zijn auto instapte barste ik in lachen uit.

Blake grinnikte. "Wiiiillen julliieeee nog een appartement ziiiiieeeen?" imiteerde Blake de makelaar.

Wie een oude man was met een overdreven hoog stemmetje en een gigantische snor.

"Ik zweer het je, de ramen gingen barsten als hij nog een keer zo hoor praatte," ging Blake verder en lachte stilletjes, "ik ben wel blij dat we een appartement hebben gevonden."

Het appartement dat Blake het coolst van was niet ver van school en dicht bij het kamp. Het had twee slaapkamer, één badkamer en een grote woonkamer met keuken.

Ik knikte. "Yup, nu heb je een appartement voor jouw alleen."

Hij fronste en keek me aan. "Het gaat zo eenzaam worden."

Ik rolde mijn ogen en porde hem in zijn zij. "Je hebt een eigen appartement, is dat niet wat de meeste jongens willen een 'man cave'?"

Blake lachte. "Hell yes."

"Kom op Blakie-"

"Blake," verbeterde hij me.

"Laten we ergens iets gaan eten, ik heb honger."

Blake knikte. "Klinkt goed."

&@&@&@&

"Dus ga je zelf vertellen wat Cole gedaan heeft of moet ik het hemzelf gaan vragen?" vroeg Blake en nam een hap uit zijn broodje.

"Cole heeft niets gedaan," loog ik.

Blake keek me ongelovig aan. "Jess," zei hij zuchtend, "je was duidelijk van streek toen je me belde en deze morgen stelde je dan nog eens al die vragen over Cole en Abigail."

Ik keek naar het broodje in mijn handen en legde het op tafel. "Er is echt niets, en deze morgen was ik gewoon nieuwsgierig. Oké?"

Blake keek me sceptisch aan, maar knikte. "al goed al goed, maar als ze iets is, ik ben er voor je."

Ik glimlachte naar hem. "Weet ik, weet ik."

We aten in stilte verder. Als we klaar waren plaatste Blake het geld op de tafel en liepen we naar buiten.

"Ik ga nog even naar de basis," zei Blake en zette zijn helm op, "controleren of alles goed gaat."

Ik keek hem aan met een grimas. "Sorry Blake, ik weet het de bende is mijn verantwoordelijkheid, maar-"

"Het is niet erg suikerboontje, ik ben niet voor niets je linkerhand," zei hij en startte de motor.

Ik gaf hem een brede glimlach. "Bedankt."

Hij knikte en reed weg. Ik stapte op mijn motor en zette mijn helm op. Als Blake de parking afreed vertrok ik ook, maar ik reed in de andere richting. Als ik bij de Stievens aankwam parkeerde ik mijn motor in de garage en liep zo traag mogelijk naar binnen. Ik had geen zin in een confrontatie met Cole. Echt helemaal niet. Zonder geluid te maken liep ik de trap op. Hopelijk kom ik niemand tegen tot ik veilig in mijn kamer ben.

"Cupcake."

Ik bleef stilstaan. Natuurlijk moet ik hem weer tegen komen.

"Cupcake." herhaalde Cole, zijn stem leek ineens veel dichterbij.

Langzaam draaide ik me om. Cole stond een meter van me vandaan. Zijn ogen waren rood, zijn haar stond wild omhoog en zijn kleren waren gekreukeld.

"Cole?" vroeg ik bezorgd en zette een stap dichter naar hem toe.

Hij probeerde een stap naar me toe te zetten, maar struikelde over zijn eigen voeten. Ik ving hem op voor hij de grond raakte. Dan rook ik het pas, de vreselijke geur van alcohol.

Cole was dronken.