İlayda aniden uyandı. Sabah geldikleri otelde uyuyakalmıştı. Hayal meyal hatırlıyordu. Korkunç bir rüya görmüştü. Yatağından kalktı. Mutfağa gidip tencereye su koymayı düşündü ama durdu. Mutfak da babası da yoktu. Annesi yorgun olduğunda (ki genelde yorgun olurdu) babasına yemek yapardı. Genelde öğlen vakti uyanırdı, yaptığı ilk işte buydu. Sürekli makarna yapmasına kızmazdı babası. Babasını düşünmekten vazgeçti. Bir sigara yakıp sakinleşti.
Bir hafta önce 17 yaşına bastığında herşeyden yavaş yavaş vazgeçmeye başladığını düşünüyordu. Önce çok sevdiği lunaparklardan, daha sonra alışveriş merkezlerinden... hiçbir şey keyif vermiyordu. Doğum günü akşamı annesi hediye yerine bir çift sözle karşısına çıkmıştı: "Ruhi Amcanın bir fikri var.."
"Ruhi Amca mı?"
Hediye beklerken bu cümle karşısında şaşırmıştı İlayda. Odasında makyaj yapan annesi geriye dönerek çirkinleşmişti: "Bizim şoför var ya!"
Yarım makyajla herkes çirkin olurdu.
Ruhi amcayı elbette tanıyordu ama annesinin lafı dolandırmadan konuya girmesini bekliyordu. Aynaya geri dönen güzel kadın: "şöfor beni bir adamla tanıştırdı.." diye söze başladı.
Saklanan sorular ansiklopedisine, "her gün onlarca adamla tanışıyorsun, bunun ne ayrıcalığı var?" diye ekledi İlayda.
"Daha iyi para kazanacağım bir yer. Başka bir şehirde! Baksana makyajla bile kapanmıyor. Bu yediğim kaçıncı dayak. Benim gibi bir kadına vurulur mu sence? İş yerinde ayağıma kapanıyorlar. Bu hayatı hak etmiyoruz değil mi? Gidelim buralardan, artık dayanamıyorum."
"Olur, gidelim."
İlayda dizlerini karnına çekip diz kapaklarını dişledi. Hiçbir şey yoktu uzaklarda! Mutsuzluk sırt çantamızdaydı. Mutluluk yeni okulunda olacak mıydı?
Yeni liseye kaydını yaptırmış Ruhi amcası. Yüzü ekşidi, "insanın eski okulundan, kaçtığı şehirden anıları gelir miydi peşinden?" Ansiklopediye eklenen bir soru daha.
Derin nefes aldı, her zaman yaptığı gibi unuttu. Çok güzel bir unutma makinesiydi.
İlayda ilk okula başlayana kadar müzikholde büyüdü. Önceleri tiskindiği orta yaşlı adamlardan daha sonra hoşlanmaya başladı. 16sına geldiğinde onlardan para kazanmaya başladı annesinden habersiz. Okula pahalı kıyafetler ile gelmeye başladığında, arkadaşlarının bakışları değiştiğinde, lüks araçlara bindiğinde, istediği her şeyi almaya başladığında mutsuzlukla tanıştı ve ondan ayrılmadı. Şimdi annesi yeni iş yerinde kentin zengin bir köylüsü ile sohbet etmiş onun sayesinde kiralık bir ev bulmuştu. Ayağa kalktı, bir hafta önce alınan doğum günü hediyesini açtı. Hediyeyi yolda vermişti annesi. Saklamış. Kutuyu açtı. Aracına bindiği adamlardan birinin telefonu ile aynı marka resimli mesaj gönderen antensiz bir telefondu.
"Nice yıllara canım, buraya geldikten sonra vermeyi düşündüm. Artık yeni bir hayatımız var. Her şey senin için."
Üstünü çıkardı. Kendini inceledi bir süre, alışverişe çıkıp öğrenci forması alacaktı.
