Aralık 2002
Zeynep İlay'ı teselli ediyor.
"Tamam tatlım, bana bak! Şimdi biraz dik dur, bana bakar mısın? Şu olay bitsin gidelim, sonra devam ederiz sabaha kadar içeriz sabaha kadar ağlarız patlayana kadar ağlarız. Anlaştık mı?"
İlay yutkunarak "tamam" dedi ve hıçkırıklarına kaldığı yerden devam etti.
"Bana bak, sana diyorum. Bana bakar mısın?"
İlay kanlı gözlerini açtı.
Bakmasan daha iyiydi!
Zeynep ve İlay transit aracın içinde birlikte karşılıklı el ele tutuşmuş sessizce konuşuyorlardı. İlay'ın elleri titremeye devam ediyordu. Üçüncüye yakıp yarısını içmeden bıraktığı sigarayı da elinden düşürdü. Gözleri yavaşça kapandı. Zeynep'in az önce verdiği ilaç etkisini gösteriyordu. Koltuğa yaslanıp uyuyakaldı. Siyah Volkswagen Caravella'nın sürgülü kapısını açıp çıktı Zeynep. Ardından kapattı. Aracın şoförü Zekeriya ve müzikholün sahibi Bozo onların hazırlanmasını bekliyordu. Zeynep bir sigara ateşledi. Kendine güvenen ve bedenine tamamen sahip bir kadın Bozo'nun her zaman ilgisini çekerdi. Ona davetkar bakışı Zeynep'i etkilemiyordu. Müzikholde çalışan bir kadının başka bir işte çalışan bir arkadaşı varsa onuda kendisine çekerdi zamanla Bozo'ya göre.
"Uyudu sizinki. Bir taksi çağırabilir misiniz?"
Zekeriya Bozo'ya baktı. Ardından purosunu ateşledi.
Patrondan daha havalı soytarı!
"Biz bırakırız!"
Kim bilir ne pis işlerine ortak oluyor da bu güveni hissediyor!
"İyi. Gidelim."
İkili bir daha birbirine baktı.
Bozo "tamam mı? Boşandılar mı?" diye sordu. Araca geçtiler.
"Boşandılar."
"Ne diye ağlıyor?"
"Üzüldü. Boşanmak kolay olmuyor."
"Ben iki kere boşandım. Kemeri takar mısınız? Çok kolay oluyor. Parasını verdim, nafakada veriyorum hala!"
Fedakar baba!
"Çocuğun ne iş yaptığını biliyor mu?"
Zekeriya'nın tebessümü söndü. Ne ayar bir karı!
Bozo sigara çıkartıp uzattı.
"Sahilde bir otelim var. Kızı babam otelci diyecek arkadaşlarına. Ayrıca benim karım hiç ağlamadı. Kızım da babasına benzeyecek. Şimdi sen psikologsun ya diyeceksin ki bu kadın duygusal belki kocasını seviyordu. Bence sevmiyor, buraya daha çok çalışıp para kazanmak için geldi. Başka bir şeye ağlıyor!"
"İyi siz de zam yaparsınız maaşına."
Bozo elinde çakmağı ile kaldı. Sonra yavaşça ateşledi. Sustular.
Zeynep İlay için getirdiği ilaca baktı. Müşterilerine söylediğinin aksine hayatı boyunca hiç ilaç içmemişti. Sakinleşmek ve dünyadaki konumunu kabul etmek için bir duble yeterli oluyordu. Bu gece bir kaç duble olacaktı.
"Akşama kadar hazır olur mu doktor hanım?"
Bu soruyu soran Zekeriya'ydı.
"Olur ama dinlenirse daha iyi olur. Yine de siz bilirsiniz."
Bozo, "Zeynep Hanım doğrusunu bilir" diyerek noktaladı. Evin önüne geldiklerinde İlay'ı eve taşıdılar, kısaca veda edip uzaklaştılar.
