My New Parents//One Direction//☑

Part 24

Louis klopt aan op de deur en Cynthia doet open. "Hey. Ik zoek Emma. Heb je haar misschien gezien?" Cynthia lacht kort sarcastisch. "Waarom zou ik die hoer willen zien?" Louis kijkt kort weg. "Uh, nou misschien was ze hier. Ik zoek wel verder." Hij draait zich om maar Cynthia gaat door met praten. "Die teef denkt echt dat ze MIJN Liam kan aanklagen voor misbruik." Ze lacht weer sarcastisch. "Maareh Niall zit nu lekker opgesloten, hè. Dus wie lacht hier het hards?" Louis blijft kort staan en knijpt een keer in zijn handen. Hij twijfelt om wat te zeggen, maar loopt slim door. "Okay, dan niet, Sukkel! Ga lekker je hoer zoeken!" hoort hij haar nog schreeuwen, maar als hij zich heeft omgedraaid is de deur al dicht. Hij kijkt op het lijstje dat hij heb gemaakt met mogelijke plekken waar ik kon zijn. Hij stapt weer in zijn auto, op naar de volgende plek. Het politiebureau.

George begeleidt me weer naar de hal. Ik bedank hem voor het feit dat ik net met Niall mocht spreken. Ik voel me opgelucht. Ik heb misschien niet veel kunnen zeggen, maar het belangrijkste is eruit. George feliciteerde me alvast met mijn verjaardag en hij bood me nog een bakje koffie aan, die ik weer afwees. Net als in naar buiten wil lopen zie ik Louis' auto stoppen voor het grote, witte-blauwe gebouw. Ik wil niet terug naar huis. Niet nu. Ik wil echt niet weg. Ik wil terug naar Niall. Het was zo fijn om weer bij hem te zijn. Ik wil niet naar huis zonder hem. Ik zie hoe Louis de auto uitstapt. Ik draai me om naar George. "Doe toch maar een kopje koffie." Hij knikt en wenkt dat ik mee kan komen. Net op het moment dat wij een kamertje inlopen komt Louis binnen rennen. Hij rent op de balievrouw af en vraagt gehaast waar ik heen ging. De vrouw had geen idee dus kon geen antwoord geven. Mijn ogen blijven op de deur gericht terwijl George mij een kopje koffie aangeeft. "Emma? Ik weet dat het geen verhoor is, maar-," "Ssshhttt," onderbreek ik hem snel. "Ik wil even stilte," ondersteun ik mijn sht. Ik hoor hoe Louis de vrouw vraagt of hij hier naar binnen mag. Puur om te kijken. Ik kijk soms naar George, hopend dat hij het niet door heeft. "Emma?" Ik kijk hem kort aan. "Wat is er aan de hand?" Ik went mijn blik af. "Ik ben zwanger okay!" George stopt met vragen en kijkt me kort aan. Ik hoor Louis deze kant op rennen en ik leg snel mijn hoofd in mijn handen. Louis rukt de deur open en kijk George kort aan voor hij naar mij kijkt. "Emma? Ga je mee naar huis?" Ik schud mijn hoofd. "Emma? Jij gaat nu mee naar huis!" Ik blijf mijn hoofd schudden. "Schatje, je kan niet met Niall praten," zegt hij terwijl hij op me af komt lopen en me optilt in bruidsstijl. "Tomlinson?" Louis draait zich weer terug naar George. "Ze heeft net met Horan gesproken." Louis blik gaat naar mijn ogen, maar ik duw mijn hoofd diep in zijn schouder. "Dankjewel. Ik neem dr weer mee naar huis." George knikt en Louis wil de deur uitlopen, maar dan besef ik dat hij me serieus naar huis gaat brengen. Ik weet dat schreeuwen geen zin heeft, dus laat me dragen door Louis naar de auto.

"Wie denk je wel niet dat je bent?!" Ik kijk niet op van het glas water dat voor me staat. "Emma, ik wil echt niet dat je zo iets nog een keer flikt!" schreeuwt hij nog een keer tegen me. "Wat moet ik zeggen tegen Harry als hij thuis komt?!" Ik kijk hem kort aan en lach sarcastisch. "Duurt zeker weer 3 maanden?" Louis kijkt weg. "Nou, nee. Hij komt zo terug," antwoordt hij wat twijfelend. Ik kijk weer naar het glas water. "Emma. Ik wil niet meer dat jij naar Niall toe gaat of maar een poging doet!" Ik drink snel een slokje van het water en ren naar de woonkamer waar ik mijn boek pak en via Noord naar boven ren. "Emma! Blijf zitten!" hoor ik hem nog roepen maar ik negeer hem. "URGH, LASTIGE PUBERS!"

Tegen de tijd dat ik weer beneden kom zijn Harry en Lynn weer terug. Ik ga naast Lynn op de bank zitten en kijk dr kort aan. Ik heb over mijn zwangerschap nagedacht. Ik dacht dat het heel erg zou zijn, maar toen ik erover begon te denken bedacht ik me dat het ook een nieuw mens is. Ik wil het een leven geven, maar ik wil eerst afwachten op het onderzoek. Ik wil geen kind zonder Niall aan mijn zijde. Ik heb hem in dit geval nog meer nodig dan ik normaal al heb. "Hé, Hallo Emma," begroet Louis me boos als hij vanuit de keuken komt lopen. Ik kijk hem kort aan en lach. Het is net een klein kind dat boos op je is en heel kinderachtig op je gaat reageren. Ja, Louis. Lynn klimt op mijn schoot en geeft me een knuffel. "Ik mis Niall," jammert ze kort. Ik druk haar lichaam dichter tegen de mijne en knik. "Ik ook, schatje." Lynn schud haar hoofd. "Louis mij geen koekje geven, Niall wel." Een klein lachje komt er op mijn lippen. "Lynn, ga jij zo meteen lekker slapen?" Onze ogen gaan richting Harry. Lynn knikt en vraagt of ik haar naar bed wil brengen, wat ik vervolgens ook doe.

"Emma? Jij mis Niall ook, toch?" Ik knik en geef haar een kusje op haar voorhoofd. "Harry zegt dat James niet kan helpen om Niall hier te zijn." Ik knik. "Politie kan alleen helpen, maar de politie gelooft Niall en Emma niet dus gaat de politie ook niet helpen." Ze brengt haar handjes naar mijn gezicht en strijkt een pluk van mijn haar achter mijn oor. "Emma moet vechten." Ik lach en knik. "Emma heel hard vechten," fluister ik waarna ik haar een kusje geef en de kamer verlaat.

Ik neem uiteraard de zuid-trap naar beneden. Ik hoor Bloodstream op de achtergrond terwijl ik naar de magnetron toe loop en kijk wat ze voor me hebben overgelaten. Ik verwarm het stamppotje in de magnetron en pak ondertussen een beker melk. "Emma? Heb je even tijd?" Ik kijk naar Harry en knik. "Zolang ik ondertussen maar kan eten," zeg ik zachtjes waardoor het amper te horen is. Harry gaat alvast zitten aan tafel en kijkt me aan. "Je bent naar Niall gegaan?" Ik knik. "Hoe gaat het met hem?" Ik knik nogmaals, niet wetend wat ik moet zeggen. "Goed?" Ik zucht. "Hij blijft vechten om zijn onschuld te bewijzen, maar....," Mijn stem valt weg. "Maar wat?" spoort Harry aan. "Ik denk..-," Ditmaal onderbroken door de magnetron. "Heel even hoor," zeg ik terwijl ik het bord uit de magnetron pak. Ik ga tegenover Harry zitten en neem ondertussen een hap van mijn eten. "Je denkt wat?" spoort Harry weer aan. Ik slik het eten door en zucht. "Ik denk niet dat hij ziet dat we dit niet kunnen winnen." Harry zucht diep. "Heeft hij dat tegen je gezegd?" Ik schud mijn hoofd. "Ik heb hem gezegd dat ik zwanger ben en hij zei dat hij iets voor me had gemaakt op dagbesteding, toen moest die weg." Harry knikt. "Dagbesteding?" Ik knik. "Wat denk je anders dat hij doet? Hartjes tekenen met een mes in zijn arm?" Harry knikt weer. "Ik hoop het niet voor hem. Ik ga hem vermoorden als hij het doet." Harry laat zijn blik vallen. "Dat doe je niet." Ik kijk op als hij dat zeg. "Misschien wel." Harry schud lachend zijn hoofd. "Ik zou Louis ook vermoorden als hij over kinderen begon en kijk nu. Nu heb ik er 2." Ik kijk hem vragend aan terwijl ik de stamppot op mijn bord naar binnen werk. "Jij wou geen kinderen?" Harry kijkt me kort aan en mompelt iets. "Jawel, maar niet zo jong, maar Louis bleef doordrammen en Liam en Niall leek het ook wel grappig en kijk waar we nu zitten. Een woont bij zijn fuckbuddie, sorry ik kan het geen vriendin noemen, de ander zit in de cel en een van de 2 dochters is zwanger." Ik lach kort. "Stiekem vind jij het wel leuk dat ik zwanger ben." Een klein lachje verschijnt er op zijn gezicht. "Beetje," zegt hij met een weer wat groter lachje. "Emma?" Ik kijk hem weer aan. "Loop alsjeblieft niet meer weg als je hoog in emotie zit?" Ik knik. "Je komt nog in veel meer emoties zo meteen," vertelt hij me terwijl hij opstaat. "Eet smakelijk, Em," zegt hij nog kort voor hij de keuken uitloop en ik alleen kan gaan genieten van George Ezra die zich op de radio bevind. Na de eerste paar nummers kom ik er achter dat het zijn cd is. Wanted on voyage.

Tegende tijd dat ik me weer nestel in Nialls bed is het een paar minuten voortwaalf. Over een paar minuten ben ik 18, dan moeten ze me meer serieus gaannemen en kan ik zelf aangifte doen tegen Liam. Eindelijk 18. 23:57. Ik kijk nogeen keer naar het plafond. Ik kijk een keer naar rechts, waar Niall altijd lag.Hij heeft een hekel om aan de linker kant te liggen of zitten. Ik kijk nog eensop de klok: 23:58. We zouden op vakantie gaan, weet je nog? Hij zou me meenemenals ik 18 was. Hij zou mij voor altijd weghalen bij Liam. 23:59. Nog eenminuut. Zou hij al slapen? Of zou hij aan me denken? Of zou hij weer aan hetvechten zijn tegen zijn tranen? 00:00. Het is zo ver. Ik ben 18. Eindelijk 18.Mijn eerste echte verjaardag, zonder de liefde van mijn leven. 

----Niet bewerkt

Yay Emma is 18!

Vind je dit hoofdstuk nou leuk? Like hm

Vind je dit boek nou geweldig? Deel hem met je vrienden

-xxx- Ellie