My New Parents//One Direction//☑

Part 25

De volgende ochtend is best plezierig. Lynn, Louis en Harry die me wakker zingen, wakker zingen uit mijn droom om met Niall weg te gaan *zucht*. Vervolgens kreeg ik zelfgemaakte pannenkoeken als ontbijt, maar de rest had er meer op dan ik. Louis, Harry en Lynn hebben wat cadeautjes voor me gehaald. 3 Potjes nagellak (Roze, Rood en lichtblauw), een zwart jurkje en een eigen laptop. Die laptop was niet voor me verjaardag, maar ze gaven hem wel op mijn verjaardag. Harry zei dat ik mijn gevoelens moest uittypen in plaats van in mijn hoofd houden. Die middag zouden we een film kijken en daarna met z'n alle uit eten gaan, alleen dat film kijken werd onderbroken door Louis' mam en de rest van het gezin en Harry's ouders en zus. Schijnbaar dachten ze: Oh, die ene nieuwe dochter van de jongens is jarig, ik zou maar langsgaan, even doen alsof het me allemaal interesseert. Uiteindelijk was ik klaar met het gebabbel over school, Lynn en het ergste nog: Mijn biologische ouders. Ik ben naar boven gegaan. Ik heb voor mijn kamer gekozen, omdat Félicité is meegegaan voor de gezelligheid. Later kwam Gemma erbij en had een paar koekjes mee genomen, omdat ze dacht dat we uithongerde. Het leeftijdsverschil tussen ons drieën is zo groot, maar toch groeide we naar elkaar toe. In het begin was het best raar, maar later op de middag werd het best gezellig. "Maar Emma, wat is er nou precies met Niall en Liam?" Ik kijk Fizzy kort aan, maar laat mijn blik vallen. "Ja, ik hoorde dat er fucking grote ruzie was," gaat Gemma door. "Ja, uhm..., ik weet niet goed hoe ik het moet vertellen." Fizzy slaat een arm om me heen en zegt dat ik het gewoon moet doen met een heel verhaal hoe ze dat doet op school enzo. Ik lach kort en begin te vertellen. "Ik wil jullie geen slecht beeld geven van Liam, maar hij heeft me misbruikt, verkracht, hoe je het wil zeggen, maar Liam heeft de beelden verwijderd en aangifte gedaan tegen Niall voor verkrachting. En omdat ik nog onder de 18 was, luisterde de politie niet naar mij, hebben ze niet eens tijd aan me besteed, dus nu ga ik morgen naar het politiebureau en aangifte doen tegen Liam," vertel ik, haperende stem, tranen in mijn ogen. "Maar heeft Liam bewijs dat Niall je heeft verkracht?" vraagt Gemma door. Ik schud mijn hoofd en haal diep adem. "Ik heb wel seks met hem gehad, maar ik ben niet verkracht. Ik heb daar zelf voor gekozen." Gemma en Fizzy kijken me vragend aan. "Hoe..-," "Omdat hij daar camera beelden van heeft en die tegen Niall gebruikt." Het is even stil, maar niet veel later hoor ik Harry beneden aan de trap schreeuwen dat we naar beneden moeten komen, wat we netjes doen. Als ik als laatste de trap af loop, gaan mijn ogen onwillekeurig naar de posters aan de muur. Ja, er hangen posters bij de trap, onderaan het begin van de band, boven aan het 'nu'. Er hangt ook een foto van mij, Lynn, Harry en Louis.

Ik kom de keuken in gelopen en Harry pakt een doosje van het kookeiland af. "Kijk eens, meisje. Nog een cadeautje," zegt hij zacht met een kleine knipoog. Als Harry het doet, laat het me wel een beetje op mijn gemak voelen, maar anderen moeten het niet flikken. Ik haal het inpakpapier er van af en zie een bruin, houten doosje. Het doet me denken aan de technieklessen op school. Houtendoosjes maakten we vaak om ons werk in te doen. Ik haal de deksel van het doosje af en het eerste wat ik tegen kom is een briefje.

Lieve Emma.

Vandaag ben je 18, de dag waar je zo naar uitkeek. Ik zou je meenemen, weet je nog? Ik beloof dat ik je als ik vrij kom meeneem naar alle steden in de wereld. Bangkok, New York, Berlijn, Parijs, noem maar op. Alles wat jij wil zien, gaan we zien. Wij samen. Ik hoop je snel weer te zien. Ik wou dat ik vandaag bij je was. Ik had je wakker gezongen en je zo veel knuffels.... Nee, ik moet hier mee stoppen, ik wil niet dat je me nog meer gaat missen. Voorlopig ga ik je toch niet meer zien, misschien in de rechtszaal als ik voor 'schuldig' wordt verklaard. Het spijt me. Je kan me trouwens brieven en foto's sturen. Het adres moet je even vragen op het politiebureau.

Ik hou van je

Kusjes Niall.

Mijn ogen vallen op mijn schoenen en ik merk dat ik tegen de tranen moet gaan vechten, wat ik doe, omdat ik geen zin heb in het 'meisje het komt wel goed' gezeik. "Wat staat er?" vraagt Louis terwijl hij opstaat en op me af komt lopen. Ik vouw het briefje snel dubbel en duw het snel terug in het doosje. "Alleen een adres. Waarschijnlijk van de afzender," lieg ik snel voor. Ik zoek kort Harry's ogen en kijk er vragend om hulp naar. "Laten we Emma maar even alleen laten. We gaan alvast de barbecue aanzetten. Gaan jullie mee naar buiten?" Harry redt me van alle mensen zoals alleen hij dat kan. Iedereen gaat mee naar buiten. Ik ga aan tafel zitten en pak het briefje weer uit het doosje, waarna ik het nog een keer doorlees. Dit keer stop ik met vechten en laat de tranen gaan. Iedereen is toch buiten, niemand die het ziet. Ik plaats het papiertje naast het doosje en pak vervolgens het kleine kostbare armbandje uit het doosje. Het is touw, gevlochten met houten bedeltjes eraan, hartjes om precies te zijn, in allemaal verschillende grote. Ik pak het handwerk stuk voor stuk aan en bekijk ze nauwkeurig. Dit heeft Niall gemaakt. Ik wist helemaal niet dat hij zo goed was met hout. Ik weet dat hij wat met Kris heeft zitten praten over messen, maar niet dat hij zo goed was in houtbewerking. "Emma?" Mijn hoofd schiet richting Louis als hij mijn naam opnoemt. Hij komt naast me zitten en kijkt me in mijn ogen aan. Mijn gezicht is nat van de tranen en mijn hoofd begint te bonzen. "Laat me alleen." Louis schudt zijn hoofd. "Louis, rot gewoon op!" Ik doe alles terug in het doosje, vrij gefrustreerd, en wil opstaan, maar als ik eindelijk sta en een paar stappen heb gezet, trekt hij me terug en kijkt me dwingend aan. Als hij ziet dat ik er bang van wordt, lacht hij kort uitgebreid om me weer wat rustiger te maken. Als hij merkt dat ik kort moet lachen wordt hij weer beetje serieuzer. "Je gaat eerst mee-eten," fluistert hij kort waarna hij me zachtjes meetrekt. "Wacht," zeg ik terwijl ik terug trek en het doosje dicht op tafel neer leg. "Wat zat er nog meer in?" Ik kijk om en schud mijn hoofd. "Niet belangrijk voor jou," antwoord ik waarna ik wat keukenpapier van de keukenrol afpak en mijn gezicht droog maak. "Schiet je op, Emma?" vraagt Louis me als hij het zat is om te wachten. Ik knik, maar hij is de deur al uit.

Net voordat ik naar buiten wil lopen gaat de telefoon. Ik ren er naartoe en pak op. "Goede... uhm.., middag.., met Emma." De persoon aan de andere kant schrikt kort en haalt snel diep antwoord voor hij reageert. "Hey Em. Ik verwachtte meer Harry ofzo." Een grote lach verschijnt er op mijn gezicht. "Bedankt voor je cadeautje. Het is prachtig." Hij lacht kort, onschuldig. "Met liefde gemaakt," fluistert hij zacht. Ik lach kort en bedenk wat ik moet gaan zeggen. "Schatje?" Ik antwoord terug met een kleine ja. "Heb je toevallig al een afspraak gemaakt, bij het ziekenhuis?" Ik maak een verwarrend geluidje. "Voor je eerste echo..?" vraagt hij door. "Oh, nee." Hij lacht kort. "Ik wou dat ik een afspraak met je kon maken." Weer moet ik vechten tegen de tranen, maar dit keer werkt het wel. Ik haal diep adem en fluister: "Ik ook...," Hij lacht kort. "Ik kom snel weer naar huis, okay? Ik beloof het," zegt hij nog voor ik allemaal geschreeuw hoor. "Hey, sorry schatje. Ik moet ophangen. Ik hou van je," verteld hij me nog. Voor hij ophangt hoor ik nog wat geluiden, maar dan is hij weg. Ik weet niet wat er gebeurde, maar het voelt op een of andere manier niet goed. Ik kijk kort naar buiten, waar Louis op dat moment ook naar mij kijkt, zijn gezicht vrij chagrijnig. Ik leg de telefoon terug en ren snel naar buiten. "Ben er." Een klein lachje op mijn lippen. Ik ren naar Harry en zijn (stief) pa toe. "Harry," hijg ik, als ik bij hem ben. Jezus rennen begint echt kut te worden. "Niall belde. Hij vroeg of we al een afspraak hadden gemaakt voor een echo..?" Hij kijkt zijn pa even aan richt zich dan naar mij. "Ander moment, schat. Ga eerst maar eten." Hij wijst naar een tafel waar een schaal vlees op staat. Ik schud mijn hoofd. "Het is schijnbaar belangrijk anders denkt Niall er niet aan, dus, ik ga niet eerst eten." Hij mompelt iets wat ik niet kan verstaan en zucht. Hij gooit zijn plastic beker in een van de prullenbakken en loopt naar binnen. Ik volg hem en kijk hem aan. "Ik ga een afspraak maken, ga jij nou maar eten." Ik lach kort en loop weer maar buiten, dit keer richting Louis, die bij het vlees staat. "Kijk eens. Hier heb je je eten," zegt hij als hij me het bordje aanreikt. "Dank je." Ik zoek ondertussen Fizzy en Gemma, maar ik kan ze niet vinden. "Waar zijn Fizzy en Gemma?" Louis haalt zijn schouders op en eet nog een stukje van zijn hamburger. "Mwoet jwe zwoeken."

Lynn komt aanrennen en kijkt Louis boos aan. "Niet met volle mond praten, Loewie!" Ik lach kort en Lynn pakt onverwachts mijn hand en trekt me mee. Ze gaat op een bankje zitten en klopt naast dr als teken dat ik naast dr moet zitten, wat ik vervolgens doe. Terwijl ik de speklap op mijn bord in stukjes snij begint ze met haar preek. "Hawry zei dat Niall jou kadootje gegeven heb en jij ons niet vertellen wat." Ik begin ondertussen gewoon te eten, terwijl ze door ratelt. "Ik heb een armbandje gekregen, meer niet." Lynn knikt achterdochtig. "Niet liegen." Ik zucht en rol kort met mijn ogen. "Kadootje niet voor verjaardag," geeft ze me als tip. Nu zie ik pas dat ze heel goed weet wat het is. Ze weet dat ik zwanger ben, maar hoe? Ik kijk dr nog een keertje aan. "Je weet het al." Ze kijkt me fake-geschrokken aan en doet heel onschuldig. "Nietus!" Ik eet even een stukje speklap voor ik reageer. "Niet liegen, Lynn." De geschrokken/onschuldige blik in dr ogen verdwijnt en een klein lachje komt er op haar lippen. Ze springt op en slaat haar armen om mijn nek. "Mag ik naam kiezen, Emma? Ik heel goed dat kunnen!" Ik schud mijn hoofd en eet ondertussen gewoon door. "Alsjeblieeefftt.....," Ze laat me los en zet een pruillip op. "Werkt niet." Mokkend gaat ze weer zitten. "Maar Liam zei dat wel lukt bij hem." Ik knik. "Bij sommige meiden wil Liam nog wel eens geluk hebben." Lynn knikt. "Maar Niall wel naam kiezen?" Ik knik. "Maar Niall is niet hier, dus moet ik doen!" Ik lach kort en schud mijn hoofd. Niet veel later besef ik pas dat Niall waarschijnlijk niet bij de echo's zou kunnen zijn, misschien wel helemaal niet bij de geboorte. Nu pas besef ik dat ik dit allemaal niet kan zonder hem. Ik heb hem nodig.

---Niet bewerkt