My New Parents//One Direction//☑

Part 27

We zijn 10 maanden later. Hij heeft inderdaad 5 jaar gekregen. Het eerste moment dat ik hem mocht bezoeken, heb ik hem bezocht en met hem gepraat over alles. Hij maakte me rustig, zoals altijd, en gaf me tips. Hij zou de 5 jaar uitzitten en vervolgens zouden we, met ons kindje, gaan wonen in LA. Hij had daar nog een huis en hij wilt een nieuw leven starten, logisch, dat wil ik ook. Ik ben elke vrijdag langs geweest en ik heb hem updates gegeven over de baby. Het is een jongetje geworden, Cole hebben we hem genoemd. Ik heb hem nog niet kunnen meenemen naar Niall, na de bevalling ben ik nog niet eens langs geweest. We hebben wel elke dinsdag gebeld, zoals de maanden daarvoor. Hij schreef me ook brieven, die gaf hij me vrijdag zodat ik ze thuis kon lezen. Hij heeft er na de bevalling en gestuurd dat hij uitkeek om Cole te zien. Nu zit ik op de bank met het kleine jongetje in mijn handen. Hij lijkt als 2 druppels water op Niall, vooral als hij slaapt. Ik kijk kort rechts van me als Louis naast me komt zitten. "Zal ik Cole even op bed leggen?" Ik kijk nog een keer kort naar het kleine lichaampje in mijn armen. "Graag." Ik geef Cole nog een kusje op zijn voorhoofd en geef hem over aan Louis. "Oja, Emma. Harry zei dat ik je moest zeggen dat je toestemming heb om met Cole te komen, vrijdag." Een klein lachje op mijn gezicht. "Meen je die?" Louis knikt. "Kijk maar in de 3e la van de kast." Ik spring op, klim over de bank, pleur bijna op me bek, maar trek uiteindelijk de 3e la open. Boven op ligt een envelop met een brief. Ik lees de brief voor en een klein vreugde kreetje komt er uit mijn mond. Lynn komt naar me toe rennen. "Cole al naar bed?" Ik knik. "Louis is hem brengen, ga maar kijken." Het kleine meisje dat ondertussen 7 is rent de trap op en ik hoor dat ze Louis' naam schreeuwt.

Ik pak de maxi-cosi op en geeft Cole zijn knuffeltje aan. Ik stap de auto in en rij richting de gevangenis, parkeer mijn auto, laat mij en Cole fouilleren en wordt vervolgens in de bekende wachtruimte neergezet. Ik zet de maxi-cosi op mijn schoot en laat Cole met mijn vingers spelen tot de deur open gaat en er allemaal mannen binnen komen lopen, hun partner opzoeken en beginnen te praten. Mijn aandacht wordt afgeleid door Cole die ineens begint te brabbelen, iets geheel onverstaanbaars. Ik heb hem nog nooit zo duidelijk horen brabbelen. Het verbaasd met echt heel erg. "Emma?" Ik kijk op en zie Niall tegenover me zitten. De lach op mijn gezicht wordt groter. "Is dat Cole?" Ik kijk kort naar het kleine mannetje in de maxi-cosi. "Ja, wil je hem vast houden?" vraag ik hem terwijl ik de maxi-cosi op de tafel voor me zet. "Mag dat?" Ik knik. "Het is toch ook jou kind," vertel ik hem met een lachje. Niall klikt Cole los en pakt hem twijfelend uit de maxi-cosi. "Jeetje wat is die lelijk, Niall. Had wel een wat knapper mannetje verwacht?" Onze blikken schieten naar recht waar een brede man, vol tatoeages en een oogkapje ons aankijkt. Niall lacht kort. "Joshua, ik had bij jou ook een knappere zoon verwacht, maar als ik die vent op dat kleine fotootje moet geloven, vind ik hem ook niet zo knap." Beide beginnen ze te lachen, zo hard dat er een paar agenten moeten waarschuwen. "Dat is Joshua. Hij is mijn vriend hier." Ik knik. "Oh, nooit gedacht dat jij hier vrienden zou maken." Hij lacht en knikt, zijn ogen terug op Cole die enthousiast aan het brabbelen is. "Is alles trouwens goed gegaan, bij de bevalling?" Ik knik. "Hij had alleen beetje moeilijk met ademhalen, maar dat gaat prima nu." Hij lacht kort. "En met jou?" Hij kijkt me kort aan en lacht ontspannen. "Ook alles goed." Hij lacht kort. "Hij is zo mooi," fluistert hij zacht. "Dus je vind jezelf mooi?" Hij kijkt verbaast op. "Hij lijkt sprekend op jou." Hij lacht weer en laat zijn blik vallen als Cole een van zijn vingers aanraakt. "Ik kijk er echt naar uit om naar huis te gaan." Ik lach kort. "Snap ik." Hij kijkt me kort aan. "Je snapt het niet, Emma. Alleen de mensen die met mij zitten snappen dat." Ik knik. Hij heeft gelijk. Ik kom nooit te weten hoe erg hij het hier heeft. "Wat is die blauwe plek in je nek?" Hij voelt even aan de linkerkant van zijn nek, waar hij een blauwe plek heeft zitten. "Iemand viel me aan. Ik werd boos en toen moest ik de isoleer in, niks bijzonders," vertelt hij me met een lach op zijn gezicht. Ik haal een wenkbrauw op. "Geen zorgen maken, Emma. Ik redt me hier wel. Ik bedoel, kijk die bodybuilder naast me." Hij wenkt kort naar Joshua. "Hou jij je maar lekker bezig met Cole en zorg dat het een grote, goede jongen wordt." Ik knik met een lachje, ik was dat al wel van plan. Niall blik komt gespannener te staan en hij begint zwaarder te ademen. Hij laat zijn hoofd vallen en zegt: "Misschien ook handig dat je hem leer om niet omgekocht te laten worden, misschien kan die ook rechter worden en dan wel een eerlijke rechtszaak leiden." Als hij weer opkijkt zie ik de tranen in zijn ogen. Hij gaat staan en legt Cole terug in de maxi-cosi. "Ik moet maar weer eens gaan." Hij loopt om de tafel heen en geeft me een kusje op mijn wang. "Het spijt me," fluistert hij nog kort voor hij terug loopt.

Die dinsdag wacht ik tot de telefoon overgaat, maar ik kan wachten wat ik wil. Hij gaat niet. Ik loop terug naar de bank en drink een slokje van Louis' bier. "Hij belt niet?" Ik knik. "Misschien zit hij is de isoleer." Ik knik. "Of je hebt vrijdag wat verkeert gedaan." Ik kijk hem kort aan. "Ik weet niet precies wat het dan zou moeten zijn." Hij knikt. "Hij is toch eerder weggegaan?" Ik knik. "Hij werd te emotioneel," fluister ik zacht. "Misschien werd hij zo emotioneel en besefte hij dat hij je liever niet ziet in de aankomende periode ofzo." Ik blijf hem aankijken. Louis slaat zijn arm om me heen. "Misschien moet jij, ik zeg het liever niet, maar misschien moet jij je wat minder met Niall bezig houden?" Ik merk dat de afschuw tegen Louis langzaam begint op te lopen. "Wat zou jij doen als Harry onschuldig in de bak zit?" Louis kijkt weer richting de televisie en schud zijn hoofd. "Hem steunen." Ik ben er klaar mee. Alsof ik Niall niet steun. Echt hoor. Ik sta op en ren naar Nialls kamer, wat ondertussen mijn kamer is geworden. Ik sluit zachtjes de deur en loop kort naar het kleine bedje van Cole. Ik besluit er na een half uur een stoel bij te pakken. Als hij langzaam wakker wordt en begint te huilen, begin ik te zingen. Niet zomaar een liedje, ik zing Infinity. Langzaam gaat het gehuil over tot gebrabbel. Ik pak het jongetje uit zijn bedje en druk hem tegen me aan, terwijl ik mezelf in mijn bed werp. "Nog 4,5 jaartjes tot papa vrij komt, lieverd."

*Tijdssprong*

"Schiet naar mij!" hoor ik Louis 'schreeuwen'. Hij fluisterde gewoon, maar dan met een schreeuw stemmetje. Cole is 2 jaar oud op het moment. Vorige week was hij jarig. Hij wou graag naar Niall toe, dus dat hebben we gedaan. Gelukkig mocht hij van zijn unit weg om zijn zoon even te zien. Die middag daarna lag ik op de bank met buikgriep, nu nog steeds. Louis, Harry en Kris zijn hier om voor mij en Cole te zorgen. Ja, waar moeten Harry en Louis anders heen. Ze zijn verhuist naar LA. Ik en Cole wonen nu nog als enige in die grote huis waar al deze drama in is begonnen. Het is zo goed als achter de rug, nu nog wachten tot Niall vrij komt.

"Gaathet al weer?" Ik kijk op naar Kris en knik. Dit soort dingen zijn helemaal nietvoor Kris weggelegd, zorgen voor mensen. Niet dat hij het niet goed doet,hoor. Ik ben allang blij dat ik het nietalleen hoef te doen als ik ziek ben. "Nog een kleine 3 jaar, Em." Ik knik en garechtop zitten zodat Kris naast me kan zitten. "Emma?" Ik kijk hem aan. "Wat gaje doen met Niall als hij vrij komt?" Ik haal mijn schouders op. "Oh, okay." Ikkijk hem kort aan. "Wat dan?" Hij zucht diep en schud zijn hoofd. "Misschiengaan jullie verhuizen ofzo." Ik knik. "We gaan op wereld reis, althans datvertelde hij me voor hij weg ging." Kris knikt. "Maar ik woon hier nupraktisch. Zou ik hier nog mogen blijven wonen, Emma?" Ik kijk hem aan en zuchtdiep. Ik wil hem niet afwijzen, maar hem hier in huis. Ik haal diep adem voorik me naar hem toe keer. "Kris... Niets tegen jou hoor, maar als Niall vrij komt,zou ik graag samen met hem en Cole willen wonen, als je snapt wat ik bedoel."Hij kijkt weg en knikt. "En misschien vind jij ook wel iemand, weet ik veel,"ga ik verder. "Met wie je gelukkig wordt, bedoel ik." Hij zucht en knikt."Misschien is het wel een goed idee om wat mensen op te zoeken." Ik knik enmijn ogen flitsen naar mijn mobielscherm, die opklaart door een berichtje vanFizzy. Ik kijk kort van Fizzy's foto naar Kris. "Hey Kris, misschien ken ik nogwel iemand voor je." Kris kijkt me kort aan en fronst zijn wenkbrauwen. "Hoebedoel je?" Ik pak mijn mobiel en bekijk eerst het berichtje van Félicité. Niksbelangrijks, maar okay. Ik open haar instagram en zoek een goeie foto op. Iklaat hem zien aan Kris. Hij bekijkt de foto met een pokerface. "Ze komt zolangs, Kris. Bedenk alvast een goeie openingszin." Ik sluit mijn mobiel en wilweg lopen. Ik zie hoe Kris me wilt tegen houden, maar Louis leidt ons beide af."Fizzy komt zo, wist je dat al." Ik knik lachend terwijl Cole op mijn schootklimt. "Flissy!" Ik knikt lachend. "Fizzy, hè."

---Niet bewerkt

Cole is cute

xxx Ellie