My New Parents//One Direction//☑

Bonushoofdstuk 2

Emma pov

Die avond zaten we buiten aan de tuintafel. De zon scheen heerlijk en de bbq stond al aan. 'Dus,' begon Harry. 'Cole wilt graag naar het feestje van Bram, maar jullie willen niet dat hij bij Liam en Cynthia in de buurt ko-,' Louis onderbrak hem. 'Wat ik kan begrijpen.' Harry keek hem een keer verveeld aan. 'Maar weten jullie überhaupt of Liam wel thuis is. Kom op, het zijn pubers. Die willen geen feestjes waar hun ouders bij zijn.' Ik knikte. Ik maakte me wel een beetje zorgen. Cole was de hele dag nog niet uit zijn kamer gekomen. Ook niet toen Harry en Louis gearriveerd waren. Ik vraag me erg af of hij dit echt wilt, op zijn kamer zitten. 'Iemand een speklap?' Iedereen reageerde op Niall door zijn hand op te steken. Ik liet mijn hand naar beneden en staarde naar de hortensia's in het bloemenperkje achter in de tuin. 'Kijk. Je kan hem niet altijd beschermen, Emma.' Ik hoorde hem wel, maar negeerde hem. Als ik er wel op zou reageren, komen er emoties bij kijken. 'Kunnen we het misschien over iets anders hebben?' Ik stond op en liep het grote grasveld op, naar de bloemen. Ik hoorde hoe Harry opstapte en achter me aan rende. 'Hey, je moet niet weglopen van je problemen, Em. Ik weet dat je dit kan oplossen.' Ik knikte en probeerde mijn tranen in te houden. Het kwam allemaal zo dicht bij. Ik heb geen tijd gehad om te verwerken en nu wilt mijn zoon, die tevens 16 is en erg kwetsbaar, naar het feestje van zijn vriend, ook wel, de zoon van mijn verkrachter. Ik kon het niet meer en zakte op mijn knieën. Ik liet de tranen de volle loop en zette mijn nagels in de grond. 'You should talk more.' Ik lachte door de tranen heen. 'Ik weet het.' Hij kwam naast me zitten en trok me in een knuffel. 'Stop your crying, baby. it's a sign of the times,' begon hij zacht te neuriën. Het maakte me rustig, maar verder dan dat komt het niet. De tranen stopte met lopen en ik bleef roerloos naar de blauwe hortensia's staren. Mijn handen zaten onder de grond. 'Maak afspraken met hem en laat hem daarna gaan. Als Liam ook maar iets probeert, sleep jij hem voor de rechter. Je bent een Officier! Jij kan dat!' Ik knikte. 'Ik kan dat.' Ik voelde hoe hij zijn lippen op mijn kruin plaatste en een kusje plantte. Hij duwde me langzaam van zich af en keek me aan, waarna hij knikte. 'Ga anders nu even met hem praten.' Ik knikte. 'Dankje, Harry.' Hij trok me om hoog en pakte mijn hand. 'Geen probleem, Em.' We liepen terug. De speklap van Harry was koud toen we terug waren. 'Ik ben even bij Cole,' kwam er twijfelend uit mijn mond. Ik zag hoe Niall knikte. 'Jouw advies, Haz?' was het laatste wat ik hem hoorde zeggen voordat ik de zuidtrap op liep.

Ik klopte op zijn zwarte deur. Meneer wilde alles zwart, behalve zijn kleren. 'Nee, rot op!' Ik klopte nogmaals. 'Ik kom een compromis sluiten.' Ik hoorde hoe de deur langzaam van het slot af ging. Hij ging op een kier open. 'Alleen als ik een speklap mag.' Waarom is iedereen in dit huis dol op speklappen? Ik lachte kort en hij deed de deur verder open. Ik liep hem achterna en ging op zijn bed zitten. 'Wij bedoelde het goed. We willen je beschermen, Cole.' Ik zag hoe de puber voor mij knikte. 'Ik weet het wel, maar ik kan mijn vriend niet teleurstellen.' Ik pakte zijn hand. 'Wist je dat Liam, de vader van Bram, en papa vrienden waren?' Hij knikte. 'Dat heeft Bram verteld.' Ik knikte. 'Soms moet je dingen doen, als ouder, om er voor te zorgen dat het niet fout gaat.' Ik zag hoe Coles ogen een rondje maakte. 'Ik hoef geen 'jongeren crimineel' preek, mam.' Ik moest lachen. 'De rechtsstaat doet ook mensen beschermen,' vertelde ik hem plagerig. Hij moest er zacht van lachen. 'Ik vind dat je mag gaan, maar ik wil dat je je telefoon vol hebt, zodat je mij of papa kan bereiken. Ook wil ik graag dat je, als er iets gebeurt, dus meteen belt of als je dat op dat moment niet kan, dan achteraf alles verteld zodat ik hem voor de rechter kan slepen.' Hij keek me aan en knikte met een lach op zijn gezicht toen ik uitgepraat was. 'Ga je nu weer mee bbq'en?' Hij stond op en pakte zijn telefoon van het nachtkastje. Ik stond op en liep terug naar beneden.

'Dus zo heb ik die draak dus verslagen.' Hij liet gaf zijn telefoon aan Louis om het filmpje te laten zien. Cole was dol op games en vond het ook geweldig om schermopnames te maken tijdens het gamen en die op youtube te zetten. Ik was blij dat dat zijn hobby was, in plaats van zingen, zoals zijn vader. Ik had het niet fijn gevonden als mijn zoon op zijn 16e in een band ging zingen. Gelukkig zingt hij niet zo mooi, dus hoef ik niet bang te wezen dat hij er mee gaat starten. Ik nam een paar patatjes. 'En?' Ik keek Harry en Niall beide kort aan. 'Ik heb hem laten gaan,' zuchtte ik. Narry's ogen werden groot en hun mond viel open. Funfact, er viel salade uit Harry's mond, lol. 'Voorwaardelijk natuurlijk.' Hun gezichten gingen weer terug in normale houding en ik keek de boys opwachtend aan. 'Welke voorwaarden?' Ik kauwde snel even op een speklapje en zei daarna: 'Telefoon vol en bellen als er iets is. Als hij dat niet durft, achteraf aangifte doen bij mama.' Niall knikte. 'Hopen dat het werkt.'