My New Parents//One Direction//☑

Part 17

Ik loop de keuken in nadat ik nog een keer verslagen ben door Liam. Dit keer welleswaar in mijn eigen kamer, maar het was nog steeds even pijnlijk. Ik kon dit keer niet weg rennen. Ik werkte dit keer niet mee. Hij sloeg me. Ik werkte mee. Hij bleef slaan en ging maar door. Ik zat al onder de blauwe plekken, wonden overal op mijn armen, maar de pijn die ik nu voel is het ergst van allemaal. De pijn in mijn hart. Ik vertrouwde deze mensen, maar dat had ik beter niet kunnen doen.

Ik loop de keuken in en besteed geen aandacht aan iedereen daar, Louis en Niall. "Godverdomme." Ik sluit mijn ogen kort, maar ze zijn moeilijk om weer open te doen. Hij slaat zijn armen direct om me heen en fluistert dat het goed komt. Je hoort de woede in zijn stem. "Dit bedoel ik nou, Louis!" Louis kijkt op. "Harry moet nu terug komen!" Hij tilt me op, wat mij pijn oplevert, en brengt me naar de woonkamer waar hij gaat zitten en mijn hoofd weer op zijn schouder laat rusten. Liam komt naar beneden lopen met een ontspannen lachje op zijn gezicht. "Niall, we hadden daar regels over." Ik voel dat Niall boos wordt. Ik voel zijn agressiviteit. Hij wilt opstaan, maar met de kracht die ik heb duw ik hem terug. Hij is sterker, maar hij voelt mij tegenstribbelen en laat zich langzaam terug zakken. Liam lacht nog een keer vol haat en loopt vervolgens de keuken in. "Kutmongool." Ik zucht diep. Mijn stembanden doen pijn dus ik hou mijn mond. Zijn adem is gejaagd. Ik luister naar zijn hart, ook opgejaagd. Hij is boos, heel boos. Hij streelt mijn haar en geeft me allemaal kusjes op mijn voorhoofd. Ik wil hem rustig maken, maar dat kan ik niet. Ik kan geen lieve woordjes fluisteren, daar is mijn stem te zwak voor. Ik kan zijn haar niet strelen, bewegen doet nou eenmaal pijn. Ik kan hem geen kusjes geven die hem gerust stellen, daar ben ik niet goed in. "Ik ga Harry bellen." Hij wilt zijn mobiel uit zijn broekzak pakken, maar met alle kracht die ik heb duw ik snel mijn been tegen zijn broekzak. "Emma, doe nou niet." Ik schud zachtjes mijn hoofd en kijk op. Hij schud zijn hoofd en laat het leunen op de bankleuning. Ik kijk hem kort aan. "Wat wil je dan?" vraagt hij me nog, maar ik reageer niet op zijn vraag. "Emma, reageer." Ik kijk hem kort aan. Hij kijkt om of Liam meekijkt en buigt zich vervolgens dichter naar me toe. "Ik wil je helpen, schatje." Hij geeft me een kusje. Ik kuch kort voor ik wat zeg. "Harry komt wel." Hij knikt. "Misschien over 5 jaar pas." Ik zucht diep. "Het is toch zo. Niemand weet waar hij is. Zo meteen is hij ontvoert en zitten wij hier op hem te wachten." Ik zucht nog een keer overdreven diep. Het is even stil, maar dan gaat hij me na doen, extra overdreven. Ik kijk hem kort aan. "Ga Cynthia bellen ofzo. In plaats van zuchten over mijn over-bezorgdheid." Ik zucht diep. "Mobiel ligt boven." Hij zucht weer diep. "Ik haal hem wel." Hij geeft me snel een kusje en legt me zorgvuldig op de bank neer, waarna hij naar boven rent. "Leuke jongen is hij, hè?" Uit een reflex die ik heb opgebouwd draai ik me om, pijn schiet door mijn hele lichaam heen, maar uiteindelijk ontmoet ik zijn ogen weer. "Net zo als Harry." Ik haal langzaam een wenkbrauw op. "Hij is er nog steeds niet, hè? Ik had wel wat meer verwacht van een vader." Ik zucht diep en kijk weg. "Ik had van jou ook wel wat anders verwacht, vooral van een vader." Hij lacht kort. "Ben terug." Ik kijk richting Liam en Niall, die net binnen komt lopen. Niall gunt Liam alleen maar boze blikken, maar schenkt er verstandig niet te veel aandacht aan. Hij klimt over de bank en geeft me mijn mobiel met een lachje. Ik pak het aan en kijk of Cynthia mij en Romy al in een groepsapp heeft gezet. Hij tilt me weer op en draait een rondje zodat hij kan zitten.

Een uurtje later gaat de deurbel. Ik sta op, wordt tegen gehouden door Niall, maar ruk me met veel pijn los en strompel ik naar de voordeur en druk op het kastje. "Kom verder," spreek ik duidelijk in en ik zie op de camera beelden dat het hek zich opent voor een auto. Het zal Cynthia wel zijn. Ze zou er aan komen. Ik ga op de trap zitten en kijk naar de camera beelden. Deze beelden moet Liam ook hebben. Ik kijk kort naar boven. Links van de trap is zijn en Nialls kamer, rechts de mijne. Ik kijk nog een keer naar de camera in de hoek, vervolgens naar het scherm. Als ik die camera zo verplaats dat hij de bovenverdieping kan zien, mijn kamer in kan zien, zien de jongens het op het scherm, kunnen ze het filmen en kunnen we het meenemen als bewijs. Het perfecte bewijs. Wacht even. Ik kom nooit bij die camera.