Beautiful tragedy

Αρκουδισια αγάπη

Υπήρχε ησυχία την οποία αποφάσισα να σπάσω.
"Stiles επιτρέπεται να σε ρωτήσω κάτι ;"
"Ναι Lydia τι;"
"Πάντα κοιμάσαι με το αρκούδι αυτό το τεράστιο σαν νήπιο ;"
"Χα-χα-χα αστείο. Απαξιω. Δεν θα απαντήσω "
"Μμμ καλα"
"Ο Stiles δεν αποχωρίζεται ποτέ τον αρκουδο του. Τον βοηθάει να κοιμηθεί." Προσπαθούσε να εξηγήσει ο Isaac. Όμως πάνω που πήγαινε στο πραγματικό νόημα τον διέκοψε.
"Ησυχια εσυ." Ειπε ο Stiles και έβαλε το δάχτυλο του στα χείλη του σε υπόδειξη ησυχίας. "Και για να σου πω. Ελα εδω να βοηθήσεις και εσυ. Δεν θα φας μονάχα κυρά μου. Αν θες να φας πρεςπει να βοηθήσεις "
"Πωω καλά σαν τη μάνα μου κάνεις " είπα και δέχτηκα να πάω.
"Κat ελα για συμπαράσταση " συνεχισες.
"Βασικά Katlyn αφού είναι ήδη δυο στη κουζίνα τι λες εσυ κ εγω να πάμε στο σαλόνι να κάτσουμε να συζητήσουμε κ να αφήσουμε αυτούς να μαγειρέψουν;" ρώτησε ο Isaac.
"Καλή ιδέα" συμφώνησε η Katlyn και πήγαν μέσα. "KAT!" αναφωνησα αλλά αυτή με αγνόησε.
Κι ενώ εγώ κ ο Stiles φτιάχναμε το μίγμα,ακούγαμε τους άλλους συνέχεια να μιλάνε. Δεν σταμάτησαν ουτε λεπτό. Συζηταγανε διάφορα αδιαφορα θέματα που εμένα προσωπικά δεν θα με έκαναν να νοιαστω ούτε στο ελάχιστο.
Μετά απο ωρα σταμάτησαν και δεν ακουγοντουσαν πια.
"Πως και δεν μιλανε τώρα;"απορησα.
Ο Stiles μου έκανε νόημα να δω κ είπε "Κάνουν κάτι καλύτερο" έκλεισε το μάτι και έκανα πίσω να κοιτάξω μέσα. Τους είδα να φιλιούνται. Κυλησα τα μάτια σου και ξεφυσησα.
"Κατά τη γνώμη μου να κάνεις κάτι τέτοιο με κάποιον που ξέρεις ελάχιστα είναι ανόητο. Απ'την άλλη βέβαια πιστεύω το ξέραμε απο την αρχή ότι θα συμβεί κάτι με αυτούς τους δυο.."
"Ανοητο;Σαν λίγο απο το μίγμα σοκολάτας που εχεις στη μύτη σου;" επισήμανε γελώντας ο Isaac
"Το ποιό;" είπα προσπαθώντας να βρεω που είναι για να το βγάλω
"Αυτό " είπε εκείνος κι με μια κίνηση πήρε με το δάχτυλο του μίγμα και με πασαλειψε.
"Ώστε έτσι είσαι ε; Για να γευτείς την εκδίκηση" ειπες και βάζοντας τα δάχτυλα μου στο μπολ και μετα στο πρόσωπο του Stiles τον πασαλειψα απο τα χείλια μέχρι το πηγουνι
"Ωστε ετσι ε;"
"Ναι έτσι. Ειναι νόστιμο ε Stiles;"
"Δεν ξέρω εσυ θα μου πεις!" ειπε κ εγειρε να με φιλησει. Απομακρυνθηκα και αντισταθηκα γιατι οι σκέψεις μου με κρατούσαν. Ύστερα υπήρξε άβολη σιωπή ..Κόλλησα στη σκέψη ότι έκανε λάθος,βιαστική κίνηση. Δεν μιλήσαμε και κάτσαμε απλα να φτιάχνουμε τα μπραουνις γιατι πεινούσαμε υπερβολικά πολύ και είχε περάσει η ώρα. Και αφού ετοιμάστηκαν τα σερβίραμε και φωναξαμε τους αλλους να φάμε. Η ώρα πέρασε δύσκολα χωρίς να μιλάμε. Έπρεπε να σπάσω τον πάγο που δημιουργήθηκε αλλά δεν γινόταν να φύγει αυτή η περίεργη ατμόσφαιρα. Βαθια μέσα μου ήξερα οτι κατι γινόταν αναμεσα μας. Ηταν σαν μια έλξη. Περίπλοκη.