Beautiful tragedy

Reconnection

Cameron's pov
Έτρεξα αμέσως να την αγκαλιάσω όμως πέρασα από μέσα της λες και ήταν απλά αέρας. "Πώς;" απόρησα κ εκείνη με βουρκωμένα μάτια μου είπε "Δεν γύρισα στη ζωή ζωή μου.. Απλά κατάφερα να επικοινωνήσω επιτέλους μαζί σου. Δεν θα πιστέψεις ποια με βοήθησε." έδειξε την μητέρα μου. "Mum? I can't believe it" δεν ήξερε εκείνη ελληνικά καλά. "Its me my son" είπε δακρύζοντας. "We will have time to talk about everything but first you need your moments with Lydia. That's why I'm gonna do something extra for you two" μετά είπε λόγια που δεν καταλάβαινα "rosaria Paesti cum veteribus jungentes nova morietur ." έψαλλε. Και τότε μου φάνηκε λες και εκείνη αποδυναμώθηκε και η Λύντια δυναμώθηκε και ήταν σαν να πήρε ανθρώπινη μορφή. Απόρησε και η ίδια καθώς μπόρεσε να ακουμπήσει το χέρι της "Πως έγινε αυτό;"ρώτησε και κατάλαβα αμέσως τι εννοούσε. "Ομγ" φώναξα καθώς είχα πια την ευκαιρία να την αγκαλιάσω. Έστω για λίγα δευτερόλεπτα αλλά όλο αυτό μου φάνηκε τόσο μαγικό. Και μετά πάλι στα ίδια. "Άξιζαν έστω και αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα" είπε. Συμφώνησα "Η ζωή ήταν χειρότερη και από κόλαση χωρίς εσένα." απάντησε "Πίστεψε με η άλλη πλευρά δεν είναι πολύ καλύτερη. Θα προσπαθήσω να γυρίσω σε σένα το υπόσχομαι." Χαμογέλασα στη σκέψη οτι υπάρχει περίπτωση να τη ξαναδώ. "Τώρα σε αφήνω να μιλήσεις με τη μαμά σου που τόσο μας βοήθησε. Έχει πολλά να σου πει.