Το επόμενο πρωί η Chloe ξύπνησε νωρίς και αναστατωμένη. Είχε δει ένα περίεργο όνειρο στον ύπνο της που την ταρακούνησε και την ξύπνησε. Το ίδιο αποτέλεσμα βέβαια είχε και η θέα του Louis, του καλύτερού της φίλου, δίπλα της στο κρεβάτι με το που άνοιξε τα μάτια της; Δεν κατάλαβε αμέσως που βρισκόταν, της πήρε λίγη ώρα να διαχωρίσει το όνειρο απ' την πραγματικότητα και να βάλει την ίδια πραγματικότητα σε μια σειρά, πράγμα που τελικά δεν ήταν καθόλου εύκολο. Μόλις όμως τα κατάφερε, πανικοβλημένη, έφυγε. Ο ήλιος είχε μόλις χαράξει τα πρώτα του σημάδια στον ουρανό της μικρής πόλης, κι εκείνη τα πρώτα γράμματα σε ένα γράμμα που άφηνε στον φίλο της εξηγόντας το γιατί δεν θα την βρει εκεί μόλις ξυπνήσει και γιατί η Jo δεν θα μαγείρευε πρωινό για ένα ακόμη άτομο.
Με όλη την υπόλοιπη οικογένεια να κοιμάται, η κοπέλα κατάφερε κι έφυγε απ' το σπίτι χωρίς να ξυπνήσει κανέναν -πράγμα που την ανησυχούσε; Δεν ήθελε να ενοχλήσει τα άτομα που της είχαν φερθεί τόσο καλά. Ήθελε μόνο να πάει σπίτι της, να είναι μόνη της, αφού η μητέρα της τέτοια ώρα θα κοιμόταν και μετά αθόρυβα θα έφευγε για τη δουλειά. Τα δέκα λεπτά μέχρι το σπίτι της φάνηκαν αιώνας και δευτερόλεπτο ταυτόχρονα. Ίσως η κούραση, ίσως η σύγχyση, γενικά δεν ήταν καλά κι αυτό μάλλον επηρέαζε την πίεσή της. Έπρεπε να φάει. Αλλά πρώτα έπρεπε να βγάλει τις εικόνες απ' το όνειρό της απ' το κεφάλι της.
Επιτέλους έφτασε σπίτι και επέτρεψε στον εαυτό της να επαναλάβει το όνειρο μια τελευταία φορά πριν κλείσει τα μάτια της ξανά και βέβαια αφού είχε βάλει πυτζάμες και είχε ξαπλώσει στο τόσο γνώριμο και πάντα φιλόξενο κρεβάτι της, το πιο δύσκολο αντικείμενο που έπρεπε να αποχωριστεί πηγαίνοντας στο πανεπιστήμιο. Το όνειρό της δεν ήταν τίποτα άλλο απ' τον Louis να την έχει αγκαλιά το βράδυ, κι εκείνη να ξυπνάει και σαν να είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο να χαμογελάει με το κοιμησμένο ακόμα πρόσωπό του και να φιλάει τα απαλά και ελάχιστα ανοιχτά χείλη του, λες και το έκανε κάθε μέρα. Μετά το είχε χαϊδέψει το μάγουλο και του είπε ότι τον αγαπάει κι εκείνος στον ύπνο του βρήκε κι έσφιξε το χέρι της, σαν να της λέει το ίδιο. Στη συνέχεια τον είχε πάρει αγκαλιά και ξανακοιμήθηκε έτσι, ενώ το δευτερόλεπτο που κοιμήθηκε στο όνειρό της ξύπνησε στην πραγματικότητα με τον Louis να μην την κρατάει, αλλά τα χείλη τους σε απόσταση αναπνοής. Κυριολεκτικά. Ακόμα θυμόταν τη ζεστή του ανάσα πάνω στο στόμα της.
Και τότε τρόμαξε, σηκώθηκε και έφυγε σαν τον κλέφτη απ' τον σπίτι που τη φιλοξένησε τόσο απλόχερα. Έφυγε και πήγε στο δικό της κρεβάτι να συνεχίσει τον ύπνο της με λιγότερο ενδιαφέροντα όνειρα, ίσως επειδή εκείνος δεν ήταν εκεί. Μα τι σκεφτόταν? Ήταν ενδιαφέρον όνειρο αυτό? Το μόνο που είχε καταφέρει ήταν να της ανεβάσει απότομα την πίεση, η οποία μετά έπεσε εξίσου απότομα, και να την βάλει σε σκέψεις που δεν θα την άφηναν για καιρό ακόμα, το ένιωθε. Ήταν μια απ' αυτές τις αναμνήσεις που τα βράδια θα τη στείχoιωναν σαν τα φαντάσματα που κατά καιρούς πίστευε ότι είχε το σπίτι.
YOU ARE READING
Black And Poisonous Touch L. T.
FanfictionΗ Chloe και ο Louis ήταν αυτοκόλλητοι. Μέχρι που τελείωσαν το λύκειο και ακολούθησαν διαφορετικές κατευθύνσεις στο πανεπιστήμιο. Χωρίς εξήγηση ο Louis χάθηκε απ τη ζωή της και η Chloe έχασε τον καλύτερο της φίλο. Οι διακοπές των Χριστουγέννων τους φ...