Black And Poisonous Touch L. T.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ viii.

  ΚΕΦΑΛΑΙΟ viii. 
 

Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν με βασανιστικά γρήγορους ρυθμούς και το ίδιο και η υπομονή της Chloe στα όριά της. Ένιωθε πως δεν προλάβαινε τίποτα, απ' τα μαθήματα που ήθελε να έχει το πάνω χέρι πριν ακόμα αρχίσει το εξάμηνο μέχρι το χάος της προσωπικής της ζωής. Δηλαδή τον Louis. Δεν μπορούσε να καταλάβει πώς ή γιατί κατάφερνε να κάνει τα πάντα τόσο περίπλοκα. Δεν ήταν ερωτευμένη. Για όνομα του Θεού, πώς θα μπορούσε; Αυτή η σκέψη την είχε βασανίσει πολύ τις τελευταίες μέρες κι επιτέλους κατέληξε σ' αυτό το συμπέρασμα. Η Ellie ήταν ερωτευμένη και το ήξερε, το ένιωθε. Η ασφάλεια που της έβγαζε ο Louis δεν ήταν τίποτα παραπάνω απ' αυτό; Ασφάλεια. Ήταν και θα παρέμειναν φίλοι, δεν χρειαζόταν να αλλάξει κάτι. Δεν χρειαζόταν να αναστατώσει ανούσια κι άλλο τη ζωή της, είχε ήδη τυραννηθεί αρκετά τόσους μήνες. Είχε υπομείνει αρκετά για έναν άνθρωπο που έκανε απλώς μια λάθος κίνηση και προσπαθούσε να επανορθώσει. Τα πράγματα θα έμεναν ως είχαν, όπως έπρεπε να είναι εξάλλου.

Ήταν μια στιγμιαία απόφαση, απόρροια μιας όχι τόσο στιγμιαίας διαδικασίας σκέψεων, αλλά πλέον, τέσσερεις μέρες αφού είχε έρθει πάλι σπίτι και είχε βρει την παλιά καλή της ρουτίνα, ήταν σίγουρη για το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει. Έπρεπε να κάνει αυτό που θεωρούσε το καλύτερο για τον εαυτό της, κι αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο πέρα απ' το να ξεκολλήσει το κεφάλι της. Δεν μπορούσε να το θέσει αλλιώς. Έπρεπε να σταματήσει να σκέφτεται και να αφεθεί. Η ζωή της -και η συμπεριφορά του Louis- της επέτρεπε πια να συνεχίσει, να κάνει αυτό που ήθελε. Είχε ανακτήσει την σιγουριά το φίλου της που αποζητούσε τόσους μήνες και τώρα ήταν καιρός να αρχίσει να αφήνεται, να γνωρίσει κόσμο. Είχε πληγωθεί, αλλά η καρδιά της είχε αρχίσει να επουλώνεται και αν ξαναπληγωνόταν σίγουρα δεν θα το αντιμετώπιζε με τον ίδιο τρόπο. Ήταν πιο ώριμη μετά απ' όλη αυτή την κατάσταση. Ήταν καλύτερη.

Συνοψίζοντας, είχε τη μητέρα της, τη φίλη της, τον κολλητό της και την δεύτερη οικογένειά της πίσω. Ήταν στη δική της έδρα, και είχε έρθει η ώρα να παίξει μπάλα. Με συνοπτικές διαδικασίες και αναπτερωμένο ηθικό, έστειλε μήνυμα στον Louis.

"Ετοιμάσου. Το βράδυ θα βγούμε, έχω όρεξη. Δεν δέχομαι αντιρρήσεις.

-Chloe"

Σηκώθηκε και πήγε να ανάψει θερμοσίφωνο ενώ ταυτόχρονα σκεφτόταν τι θα έβαζε το βράδυ.

--

O Louis ήταν στο κρεβάτι του και εξακολουθούσε να τη σκέφτεται. Δεν είχε καταφέρει ποτέ να τη βγάλει απ' το μυαλό του, αλλά οι μήνες που είχαν περάσει χώρια το είχαν κάνει πιο εύκολο. Τώρα που ήταν όχι μόνο τόσο κοντά αλλά και πάλι φίλοι... η λέξη αυτή τον έτσουζε λίγο, αλλά άξιζαν τον κόπο. Πάντα θα έτσουζε, μα ήταν σίγουρα καλύτερο απ' το να τη χάσει τελείως, κάτι που θα συνέβαινε αν της μιλούσε για όσα πραγματικά ένιωθε.