Black And Poisonous Touch L. T.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ xiii.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ xiii.

Η ανάσα της είχε κοπεί. Ξανά. Τραβήχτηκε σχεδόν απότομα και τον κοίταξε στα μάτια. Το αγόρι δεν μπορούσε να διακρίνει τα συναισθήματα που κάλυπτε το φως του ήλιου που έπεφτε πάνω στα μάτια της και έδινε λάμψη στο σκούρο καστανό τους.

«Σε πρώτη φάση, ας μην το ξανακάνουμε αυτό.» πρόφερε η Chloe περισσότερο στον εαυτό της και κάλυψε το στόμα της με τον πήχη της.

Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά και το μυαλό της ήταν κενό. Αυτό ήταν κάτι που περίμενε να συμβεί στο Γυμνάσιο, όχι τώρα. Σίγουρα όχι τώρα. Δεν μπορούσε να σκεφτεί. Το κεφάλι της σαν παγωμένο απ' το Δεκεμβριανό κρύο και όχι μόνο, το μοναδικό πράγμα που μπορούσε να κάνει είναι να τεντώσει τις αισθήσεις της. Άκουγε την βαριά ανάσα του και τους παλμούς της να αντηχούν σε όλο της το σώμα. Έβλεπε το πρόσωπό του που είχε παραμορφωθεί, πιθανότατα ούτε εκείνος ήξερε τι έπρεπε να κάνει ή ακόμη και να σκεφτεί. Έβλεπε και τα μάτια του όμως, που ήταν πιο καθαρά από ποτέ. Και τέλος, πέρα απ' το μάλλινο πουλόβερ, ένιωθε ακόμη τα χείλη του πάνω στα δικά της σαν να είχαν αφήσει κάποιο αποτύπωμα, μια στάμπα που της φάνηκε πως δεν θα έφευγε ποτέ.

«Δεν σου άρεσε.» τοποθέτηση. Απογοήτευση. Αναμενόμενο απ' την άλλη. Τι απαιτήσεις μπορούσε να είχε εξάλλου?

«Δεν ξέρω αν μου άρεσε, Louis!» πρακτικά φώναξε αλλά συνειδητοποίησε πως οι λέξεις της διαβρώθηκαν απ' το χέρι της που δεν είχε αλλάξει θέσει, ακόμη μπλόκαρε τον ήχο. Άφησε το άκρο της να πέσει σαν να ήταν μια παλιά πάνινη κούκλα. «Δεν ξέρω.» συμπλήρωσε, πιο ήρεμα αυτή τη φορά.

«Θες να σε αφήσω μόνη σου?»

«Δεν ξέρω. Μην κάνεις τίποτα μέχρι να μάθω, σε παρακαλώ. Αρκετές πρωτοβουλίες πήρες για μία μέρα.» στο μυαλό της ίσως να ακούστηκε λίγο αστείο, ίσα ίσα να ελαφρύνει λίγο το κλίμα. Ένιωθε την ατμόσφαιρα να πέφτει πάνω της σαν τσιμεντόλιθος και ο σαρκασμός της ήταν το μόνο που της είχε μείνει. Ίσως βέβαια να ακούστηκε λίγο πιο κακό απ' όσο ήθελε. Μα δεν ήταν η ώρα να κάτσει να ασχοληθεί με κάτι τέτοιο.

Προσπάθησε να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά, αλλά μάταια. Τι συμπέρασμα έπρεπε να βγάλει απ' αυτό? Δεν ήξερε από που να ξεκινήσει, οπότε αποφάσισε να πάρει τη βοήθεια του κοινού.

«Άρα? Τι πρέπει να καταλάβω εγώ απ' αυτό?» τον ρώτησε με το φιλτράκι για το επόμενο τσιγάρο ήδη στο στόμα.