Chapter 18
-Harelline-
"The twins are mine, right?"
Napatitig ako kay Rage. Sasabihin ko ba na anak nya sila Leyara?
Paano kung papatayin nya ko sa galit dahil sa paglilihim ko sa sakanya?
O Paano kung Hindi nya tanggapin ang mga anak ko?
Kung ililihim ko man, malalaman din nya later on. Might as well, i tell him right?
Pero Paano lung tatanggapin nya at malalapit na naman ako sakanya at maiinlove na naman ako?
At paano sila mama? Galit na galit ang mga ito dahil sa pagkakamaling nagawa ko... mas lalo silang magagalit kung Sasabihin ko kay Rage na may mga anak sya.
S-hit! Ang hirap mag-isip. Andaming what ifs sa isip ko.
Pero habang tinitignan ko ngayon si Rage na halos nanginginig dahil sa nakikita kong halo-halong emosyon sa a mukha, Hindi ko alam kung anong dapat kong gawin.
"H-harelline... hwag na hwag kang magsisinungaling sakin..." Hindi ko alam kung utos ba yon O pakiusap.
"You know what i am capable of!" Hindi ko alam kung statement ba yon O pagbabanta.
"R-rage. I'm s-sorry!" Sorry kasi natatakot ako sa pwedeng mangyari. Natatakot ako sayo... natatakot ako sa sarili ko... natatakot akong bumalik ang nararamdaman ko sayo... natatakot akong Baka mawala ang mga anak ko dahil sa kung ako man gagawin kong desisyon ngayon.
"H-hwag mo kong iyakan!" Iniwas nya ang tingin sakin.
Hindi ko alam na umiiyak na pala ako kung Hindi pa nya sinabi sakin.
"I'm s-sorry!" Hindi ko alam kung para kanino ang Sorry ko. Kung para ba ito sakanya dahil sa paglilihim ko O para sa sarili ko dahil madaming pwedeng mangyari Pagkatapos nitong pag-uusap naming dalawa.
"JUST F-UCKING TELL ME!" Sigaw nya sakin. Mas lalong lumakas ang paghikbi ko dahil sa sigaw nya.
I thought, I am strong... but i can't stop myself crying just because of this man...
Just because i saw this man again...
"Harelline... Isang salita lang ang kailangan kong marinig. OO lang O Hindi! Anak ko ba sila?"
"O-oo..." mahina lang ang pagkakasagot ko Pero slam kong narinig nya iyon.
"O-okay!" Tumalikod sya sakin Pagkatapos nyang sabihin yon.
"W-what are you planning to do, R-rage?" Mahina kong tanong.
"I d-don't f-ucking know, Harelline. Ikaw kung nasa sitwasyon mo ko, anong dapat kailanan kong gawin?" He answered me with a question before he left the office.
Ano bang kailangan kong gawin?
***---***
RAGE
"Galing ka na naman sa kapatid ng ex mo. Ako, may napala ka ba kuya?"
Napangiti ako ng mapait sa sinabi/Tanong ni Monique pagpasok ko sa bahay namin.
Mabuti nalang Wala si mama sa oras na yun kundi Baka mag-alala na naman sya sa itsura ko ngayon.
"M-monique. Pwede mo ba kong samahang uminom?" Mahina kong Tanong.
Napatitig sya sakin. Yung mukhang parang mukha nung kambal ni Leyara, si Lucy.
F-uck!
"Sige!" Hindi ko alam kung bakit sya pumayag Pero ayos na din at walang topak ang kapatid ko... she maybe figured out i need a companion.
Sumunod sya sa mini bar ng bahay namin...
Kitang kita ko kung Paano gumuhit ang sakit sa mata ni Monique ng pumasok sya sa mini bar.
"Sa living room nalang tayo." Mahina kong sabi Pero umiling sya
"No. Mom would be worried If she sees us."
"Are you sure?" Monique and dad has many memories here.
Si Monique lang kasi ang nakakapigil kay Dad na umiinom.
Ewan ko ba sa daddy namin... Pero i know how precious Monique to Dad.
"Yeah. Btw, Hindi ako umiinom. At alam mong alam natin pareho yun. " she said coldly.
"Okay. Samahan mo lang si Kuya!" Sabi ko na parang bata ang kausap ko.
Tahimik lang sya nagmasid habang umiinom ako.
I was in the middle of drinking the fifth bottle of beer when she spoke.
"So, anong problema?" Seryoso nitong tanong sakin.
"Ha-ha! Wala naman akong problema ah!" Masaya kong sagot sa kapatid ko.
"Wala lang problema Pero umiiyak ka. Ha-ha! Nakakatawa!" She said sarcastically.
"Hindi ako umiiyak noh, namamawis lang ang mata ko! Tamo, nakangiti pa ko." Pinilit kong ngumiti Pero nakatitig lang sya sakin ng seryoso.
"Spill it." She said. Kilala na talaga ako ng kapatid ko. Haay!
"Monique. Paano kung nalaman mo na may anak ka pala pero tinago lang sayo?"
She smiled. "Bakit naman itatago sakin? Ewan ko.. siguro iisipin ko muna kung bakit tinago sakin ang napaka importanteng bagay na yon"
Bakit ba tinago ni Harelline sakin anv bagay na yon?
"Kailan ko ma-mi-meet ang pamangkin ko?" Tanong nya sakin na siguradong sigurado na may anak ako.
"I don't know, Monique. Btw, dalawa ang anak ko. Their names are Leyara and Lucy." Proud kong kwento sa kanya.
"Kamukha mo?" She asked. Kahit na Hindi ipakita sakin, Kitang kita ko ang excitement sa boses nya.
"Yeah. Alam mo sis, parang ikaw si Lucy. Kahit nga kung Hindi ko alam na anak ko sya, naisip kong parang kaugali mo sya." Para akong bata na nagkwento sakanya.
"Really?" She asked. Biglang kumislap ang mata nya.
"Yeah. Tapos si Leyara, kaugali ni Hare..." bigla akong napatigil ng maalala ko si Hare.
"Anong sinabi mo sakanya ng makita mo sya?"
"Sinabi kong mahal ko sya..." i answered.
"Anong sabi?" Bigla kong naalala ang itsura ni Hare ng sinabi kong mahal ko sya.
"Ewan... ang Sinabi ata nya sakin ay "Aam mo ba kung anong petsa na? And i got angry. Nagconfess na nga ko Pero yun ang sasabihin nya. Tapos she said Tapos na ang April Fools... Hindi ko daw sya maloloko..." mahaba kong paliwanag.
Tumawa ng malakas si Monique. "I'm starting to like her."
"She's a great girl, Monique..." i said before i passed out.
****---****
