Chapter 27
-Rage-
"Daddy..." narinig Kong sigaw ni Leya.
Tss! Mangangako tapos Hindi tutuparin! Mga lalake talaga.
I was busy cooking for dinner and I didn't bother looking at him.
Patapos na din Ang niluluto ko ng may narinig akong papalapit na yabag.
Alam ko namang sya yon pero hindi ako nagabalang sulyapan sya.
Inalis ko Ang apron na ginamit ko pagkatapos at lumabas sa kitchen.
Narinig ko Ang pagtawag nya sakin Pero Hindi ko sya pinansin.
Pumunta ako sa kambal. Lucy is busy watching discovery channel silently.
While Leya is holding some stuff.
"Mom. Daddy bought us bears..." pinakita nya sakin Ang life size Teddy bear sabay turo sa isa pang bear sa isang tabi na para siguro Kay Lucy Pero Hindi man Lang ito mukhang natuwa sa pasalubong sakanya.
"Let's eat dinner, babies." I said to them.
Agad namang pinatay ni Lucy Ang tv at tumayo.
Leya is hesitated. Hindi nito mabitawan Ang bear na hawak nya.
Napailing nalang ako sa inakto ni Leya na parang unang beses itong nabigyan ng bear. Tss. Hanna bought them many of life size bears but Leya's reaction is surreal.
Napansin siguro ni Leya na nakatayo kaming dalawa ni Lucy at hinihintay sya kaya napilitan itong ilapag sa single sofa Ang bear nya.
"Daddy... let's eat." I can feel his presence and I know he was looking at me.
Tumingin Lang ako sakanya saglit at tinanguan sya.
"Yehey, kasama nating magdidinner si daddy!" Masayang bulalas ni Leya at naunang naglakad papuntang dining area.
Maliban sa pag-uusap niya at ni Leya, wala ng ibang nagsalita.
After we ate. Lucy just said good night to me and Leya. She just stared at him before she went to their room.
Nakakakonsensya din na isiping Hindi ulit kinakausap ni Lucy Ang Daddy nya dahil nararamdaman nya na Hindi ko kinakausap Ito...
Pero nangunguna takot sa puso ko...
Takot na baka masanay ulit ako na kasama sya... na baka bumalik yung nararamdaman ko sakanya.
I don't want to get hurt. I'm scared of what I would feel towards him.
And I'm scared... not for my sake but for my children. What if he would leave them... he would leave us.
I'm selfish. But I can't help myself.
Napatingin ako sakanya saglit.
Iniwas ko Ang tingin ko ng nagtama Ang tingin namin.
He was staring at me intently...
I know he has something to say but I avoided it.
Ano bang ginagawa ng isang Tao kapag natatakot o may iniiwasan?
Syempre umiwas ako.
Like what Lucy did. I did the same thing.
Though she did it unintentional unlike me but this is the only thing that came up with my mind.
"Mom..." Leya called me when I was about to go to my room.
I looked at her. "Why?"
She's staring at me like her dad did. "Are you avoiding Dad? She asked innocently.
I was shocked. Nakalimutan ko. Leya is smart too. She may not be like Lucy. But she's observant.
Hindi ko alam Kung anong isasagot ko sa tanong nya---err, confirmation.
Pinili Kong hwag syang sagutin. I don't want to lie to my daughter.
"Baby, aren't you sleepy yet?" I asked her.
Great timing. Humikab Ito tanda na inaantok na sya.
She smiled sheepishly... like the smile of her--- ugh! Never mind.
Lumapit sya sakin at nagpakandong. Yumuko ako para buhatin sya.
Napangiti ako ng timid ng sumandal si Leya sa balikat ko. Maya Maya Lang nakatulog na Ito.
She's heavy already but it's fine. I'm happy holding my daughters Like this.
Naglakad na ko papunta sa kwarto ng kambal ng Lumapit sya Sakin.
"Let me." Hindi na ko nakipagtalo sakanya dahil hahaba pa Ang awkwardness na nararamdaman namin sa isa't isa at dahan dahan Kong inabot si Leya.
Napaigtad ako ng nagkadantay Ang kamay namin.
I blushed. Ugh! Hindi na ko teenager Pero bakit pakiram dam ko bumalik ako sa pagkabata.
Tumalikod ako sakanya para itago Ang pagkamula ko.
Nagmadali akong pumunta sa kwarto ko. Alam ko naman na safe so Leya sakanya kaya hinayaan ko nalang.
Dali dali akong humiga sa kama at nagtalukbong.
Bakit Ang weird ko ngayon? Ugh!
Lang hiya. Hindi ako tanga para Hindi malaman Kung Bakit ganito Ang reaksyon ko ng magkalapat Ang kamay namin.
I'm still in love with Rage...
