My Brother Got Me Pregnant

MBGMP (TUS) Chapter 17

 *CLAUD'S

Nangunot ang noo ko. Tumingin ako sa labas dahil sa ugong ng kotse na narinig ko.

"Dave?" tawag ko. Nilabas ko sya at saka dinaluhan. "You're drunk and you drove?" ako

"H-Honey *hik.. I-I love you so much.. Don't be like this t-to *hik me." I bit my lip ng makitang lumuluha sya.

"Dave, please. Wag kang ganyan." inalalayan ko sya makapasok sa bahay. Inupo ko sya sa couch at saka dali daling kumuha ng basang towel para punasan sya.

We haven't seen each other for a week. Kagaya kay Rain na nag tago narin. Mas mabuti iyon. Pero ngayon, seeing him this mess. Naawa ako.

Mabuti wala ang mga bata. Si Calleb nasa school, at si Rhyne. Nasa in-laws ko. They knew our situation at sabi nila di sila mangingielam sa problema namin mag asawa.

I'm about to stand when he grab my arm. It was too late for me when my lips landed on his. Nalasahan ko ang alak sa bibig nya. I tried to push him pero ayaw nya. His kisses are dull of demands na kinatakot ko.

"D-Dave." saway ko between our kiss.

"Ako nalang.. I love you *hik so much, Claud. Kayo ng m-mga bata." he did not let go of me. Natatakot na ako.

"Dave ano ba!" sabay tulak ko sa kanya. Napa higa sya sa couch.

Lumayo agad ako sa kanya. Naiiyak akong iniwasan sya ng tingin. akal ko mahihimasmasan na sya pero hindi. tumayo sya at saka ako niyakap ng mahigpit. Nag pupumiglas ako sa ginagawa nya. Until I felt warm drop to my shoulder.

"Mahal na mahal kita. H-Hindi ko kaya na *hik maging mag kaibigan lang tayo." iyak nya.

"I'm married, Dave. Pamilyado ako. Please under--"

"I know it! But your husband cheated on you! I-I can enter this sin. Kahit pangalawa l-lang ako. Kahit pangalawa lang, tatanggapin *hik ko. Mahalin mo lang ako, p-please.." nagulat ako sa sinabi nya.

"Dave, ano ba yang sinasabi mo?! You deserve better!"

"No.." akmang hahalikan nya ako pero pumiglas ako. But he forced me, he cupped both of my cheeks and forced a kiss exact time that the door slammed open.

Rain..

Sabi ng utak ko ng makita sya sa pinto na madilim ang mukha.

*RAIN'S

Tumaas lahat ng dugo sa ulo ko ng makita ang eksenang nasa harapan ko. Kusa kong nabitawan ang bulaklak na hawak ko kasabay ng pag sugod sa hayup na umaangkin sa labi ng asawa ko.

"Fucker!" I roar and punch him!

"Agh!"

"Rain!" tili nga sawa ko.

"I knew it! I fucking knew it!" sigaw ko. Nakita ko sila na pumasok sa loob ng bahay.

Dun palang kinabahan na ako. Damnit, bakit kasi hinantay ko pa ang mag paranoid ang utak ko bago ako sumugod! Nakita ko ang bakas ng mga luha sa mukha ng asawa ko.

Nilapitan ko sya at agad na niyakap. I kiss her head and check her from head to toe. Naka tingin lang sya sakin sabay duon sa l tarantadong patayo na. Bini8tawan ko agad si Claud ng suntukin din ako nito.

"B-Bastard! Why are you here!?" ang kapal ng mukha!

"Because my wife is here! Ikaw, anong karapatan mo pumunta dito!?" sigaw ko at saka binigyan uli sya ng suntok. Bibigyan ko pa sana uli ng isa ng humarang ang asawa ko. Nakaramdam ako ng sakit sa dibdib. Kinakampihan nya pa ang tarantadong yan?

"Ano ba!? Tumigil ka na! D-Dave are you alright?" sabay baling nya sa lalakeng yon.

Ang sikip sa dibdib. Nag iwas ako ng tingin ng alalayan nyang tumayo yung Dave. Di nag tagal umuwi iyon dahil alam nyang papatayin ko sya. Kinuha ko ang bulaklak na nasa sahig at saka bahagyang pinagpag.

Mahabang katahimikan ang namayani samin.

"What are you doing here?" malamig nyang sabi. Inabot ko yung bulaklak pero tinabig nya lang. "Get out. Mag lilinis pa ako ng bahay."

"I will court you." diretsong sagot ko. But deep inside, natatakot ako. Salamat nalang sa natural kong ugali natatago ko iyon.

"No need. Ngayon palang basted kana."

"Claud, please? Ayusin na natin to.. P-Paano nalang yung mga anak natin? Do you want them to grow without a father?" ako

"What you're saying are no longer necessary, Rain. The door is wide open for you to leave my hou--"

Hindi ko na napigilan. I walk towards her. Ravish her lips. I felt the secure again. I miss her lips. At halos gusto ko patayin ang lalakeng yon sa pag tikim dito. I felt her fighting her urge but I deepen it.

Napa ngiti nalang ako ng sagutin nya ang halik ko. Hanggang sa magaang halik ang binigay ko sa kanya. We're both panting after the kiss. I held her cheeks and kiss her forehead.

"I-I'm so sorry.. Gagawin ko lahat. Gagawin ko lahat para sayo. Para mapatawad mo ako. Mahal na mahal kita." I almost whisper.

Tinititigan nya lang ako. As if trying to read me. Hindi ko napigilang yakapin sya ng mahigpit.

"I miss you so much. I miss you." my voice broke. Hinawakan ko sya sa braso at saka tinitigan. "I want to court you, Claud.. Let me court you."

Hindi sya kumibo pero di rin sya sumagot. I'll take that as a yes.

---

*CLAUD'S

"Good morning, hon. Breakfast is ready." nagitla ako sa nag salita.

Hinarap ko si Rain. Naka suot pa sya ng apron at naka ngiting naka tingin sakin. Nag iwas ako ng tingin at tumango lang. He's been like that for a week now. Naiilang parin ako pero sya, kahit pigilan ko ayaw nya mag papigil.

"M-Mommy, I'm hungry na po." Calleb na pumupungas pa.

"Tamang tama, son. Nakapag luto na si Daddy ng breakfast. What do you want? Bacon, egg, ham, hotdog, or oatmeal? Come on, tell me." Rain.

Nakita kong nag iwas ng tingin si Calleb at dumeretso sa dining table. He took bread and milk pag katapos ay nag simulang kumain. Pasimple kong sinilip sa Rain. His smile fades away, pero agad din nyang binalik iyon ng makita si Rhyne na pumupungas-pungas na kumapit sa binti nya.

"Hi there, young man. Wanna eat now?" tumango si Rhyne. Inupo nya ito sa high chair at nilgyan ng pagkain ng plato.

He ate with us. After breakfast ay sya din ang nag hugas even I insisted. Nasa garden kami ni Calleb ngayon. He's reading his book. Wala syang pasok dahil holiday. Naka kunot ang noo nya habang hawak ang libro.

"Calleb." tawag ko sa kanya. He did not look yet he closed the book. "I didn't like what you did to your father."

"He deserves that, Mom. He hurted you--"

"Calleb!" galit na sita ko. He look at me and confusion is visible in his green eyes. "Where did you learn that attitude? Kelan mo nakita na gumanyan ako sa harapan nyo o nino man?" pagalit ko.

"Can you blame me Mom, kung ganito ako ngayon? I'm also hurt and you can't help that!" sigaw nya. Nang ma-realize nya atang sinagot nya na ako na kinugulat ko ay biglang nag bago ang ekpresyon nya.

Agad nya akong niyakap at saka umiyak.

"I'm sorry Mom.. H-Hindi ko po sinasadya.. H-Hindi po talaga. I'm sorry.." hikbi nya. Niyakap ko nalang din sya.

"It's okay. Wag mo na uli gagawin yon ha? Kami ni Daddy mo ang may problema. Kaya dapat hindi ka magalit sa kanya, okay?" hindi sya kumibo pero nanatili lamang syang humihikbi.

Hanggang sa peripheral vision ko ay nakita ko si Rain na nakatayo sa pintuan na karga si Rhyne at naka tingin sa amin. God, bakit ba naging ganito kami?