My Brother Got Me Pregnant

MBGMP (TUS) Chapter 5

Nakita ko ang galit sa mukha ni Rain ng makita kami. Para akong napiping lata at walang masabi. My hands are shaking and Rhyne felt it that's why he held me tighter.

"E-Excuse me.." sabi ng babae na dadaan sana sa gilid ko.

I was about to pull her hair and slap her but she shriek. She landed on the floor and saw Rhyne, looking at the woman intently. He just tripped that bitch!

"Fuck, Samantha!" sigaw ng asawa ko.

It breaks my heart ng agad syang dumalo sa babae at tinayo ito. Mag kayakap pa silang dalawa and worry is visible in my husband's eyes. How could he give that expression to other woman?!

"Are you alright, babe? Where does it hurt?" gusto ko tadyakan si Rain.

Babe pa nga!? Bigla syang lumingon sakin and to my surprise, he push me hard that made me fall on the floor. Narinig kong sumigaw si Calleb at ganun nalang ang takot ko ng madaganan ko sya.

"What are you doing here, Claud?!"

"R-Rain si Calleb!" taranang sigaw ko, di ko na ininda ang ginawa nya.

"Get out of here!"

"Rain ano ba!? Dalhin natin si Calleb sa ospita-- Bitawan mo nga ako! Ano ba, Rain!" sigaw ko na naiiyak. Hinablot nya kasi ako saka sapilitang tinulak palayo.

Nangangapal sa hiya ang mukha ko ng pinag tinginan ako ng mga empleyado. Nag simulang mag tuluan ang luha ko. Agad kumalat ang galit sakin ng basta nalang haltakin ni Rain yung dalawang bata at marahas na dinala sakin.

"Dahan dahan naman!" sigaw ko.

"That's what you get for disturbing me." malamig nyang sabi.

"B-babe, it hurts." Puta, babe daw?

"Where? Miss Cruz, cancel all my meetings. And ready my car, dadalhin ko si Samantha sa hospital."

"How about Call-" ako

"Shut up and leave." sagot ng asawa ko and with that, pumasok na sila ng office.

Nag simulang mag bulungan lahat. Dali dali kong tinignan si Calleb at gusto ko mahimatay sa nakita ko. Umiiyak na sya at halatang pinipigilan ang sakit. He can't move his arm!

"M-Ma'am, dalhin na po kaya natin yung anak nyo sa ospital?" boluntaryo ng lalake.

"Y-yes please!" naiiyak na sabi ko.

Agad nyang binuhat si Calleb papuntang elevator. Kinarga ko naman si Rhyne kaso mabigat sya kaya nag boluntaryo pa yung isang lalake na mag buhat para mabilis.

Naiiyak ako at nasasaktan. Gusto ko patayin silang dalawa! Nagawa nya kaming itaboy, dahil sa haliparot na yon? Alam nya bang pamilyado ang nilandi nya?

Mabuti may sasakyan yung lalake. Pag dating sa ospital ay kinuha agad nila si Calleb. Yakap ko si Rhyne na ngayon ay tulala lang. Diyos ko, ang mga anak ko!

Tumayo agad ako ng maka labas si Calleb. Nasaktan ako.. He hast cast on his left arm, Tumakbo agad sya sakin at umiyak ng umiyak.

"He's okay. May naipit lang na ugat sa braso nya so for now, aalalayan muna yung braso nya ng cast."

"Thank you doc." tumango lang ito at umalis. "I'm sorry baby. Sorry." hinalikan ko sya.

"M-Mommy.." iyak ni Calleb.

"Ah Ma'am. Balik na po kami." paalam ng mga tumulong samin.

"Salamat ng marami sa ginawa nyo. Maraming salamat talaga.." napa tingin ako sa i.d nya. "Rocco and Dennis, salamat ng marami." mag aabot sana ako ng pera sa pero di nila tinanggap.

"Di na po Ma'am. Alis na po kami." Si Dennis naman ngayon.

"O-Oo.. Calleb, what are you going to say to Kuyas?" ako

"T-Thank you k-kuya." iyak parin ni Calleb.

They tap his head at kay Rhyne then umalis na sila. Nag bayad lang ako at umalis na agd kami. Nag pasundo ako sa driver.

Pag dating sa bahay ay pinatulog ko muna yung dalawa at pumunta sa kwarto namin.

Nanakit ang dibdib ko ng makita yung malaking portrait ng wedding namin. Sa simbahan ito kuha, iba pa yung sa west. We're smiling and love is visible in our eyes. In his eyes na hindi ko na makita sa akin at sa ibang babae na.

"Ahhhh!!! Hayup!" sigaw ko at naupo sa carpet.

"Hayup ka Rain! Di mo manlang inisip na may mga anak tayo!" sigaw ko.

Natigil ako sa pag iyak ng bumukas yung pinto. Niyakap ko agad si Calleb. Naupo kami sa carpet.

"N-Nagising ba kita? Si Rhyne?" ako

"Mommy, I put my headset on Rhyne's ears so he won't get hurt while you're crying." malungkot nyang sabi. Nag tubig na naman ang mata ko.

"I'm so sorry.."

"Mommy, bakit.. Bakit mabait si Daddy duon sa babae?" I don't know what to answer. It took me the whole time pero wala akong masagot sa tanong nya.

"Baby.." that's the only thing I can say. Ayoko mag sinungaling kung may nakita na sya.

"Mas mabuti pa nung wala si Daddy.. You never cry. You never get hurt and I won't be seeing you this sad Mommy.. S-Sana di nalang natin nakilala si Daddy para hindi ako nasasaktan because Mommy.. I can feel that Daddy doesn't love us. My dream is true, Mommy.. He will leave us."

----

Ilabas nyo na lahat ng galit nyo kay Rain,