Hopeless Playboy

Chapter 4

Charlotte

"Please take your seat ms. Corpuz." Ituro ni Ma'am Salvador ang bakanteng upuan sa harap niya. Sa kabilang upuan naman ay sina Andrea.

Si ma'am Salvador ay isa sa mga guidance councilor namin dito sa BAY.

Lumingon ako kay Miguel na sumunod sa akin.

"Pumunta kana sa classroom natin. You don't need to be here. May mga subjects ka pang hahabulin." Tumango-tango siya.

"Sige..." aniya.

Sunod naman na binalingan ko ay si Sky. My eyes narrow to him. I lifted my right brow to him.

"Umalis kana. I don't need you here." Isang beses ko pa siyang tiningnan at tinalikuran.

Naglakad na ako sa iginiyang upuan sa akin ni ma'am Salvador. Isa-isa kong tiningnan sila Andrea, Judith at Anna.

"Well I guess. Alam niyo kung bakit ko kayo pinatawag?" Nalipat ang atensyon kay ma'am Salvador na nagsalita.

"Yes po." Napatingin ako kay Andrea na paawang nagsalita.

A smirked plastered on my face. Good in acting huh.

"Ayoko nang banggitin kung sino ang nagpasimula nito. I called the four of you here to reconciled, compromised and to say your sorry." Said she, and look at us one by one.

I took a deep breath to caught their attention. I lifted my brows to the three bitch.

"Nope." That is the word that make everybody here look at me. "I will never say sorry to them ma'am. I have my principles in life. I swear to myself that I will not say sorry when I know that I'am in right side. I know how to say sorry when I'am wrong. And I know how to hold my pride when I'm right." I look directly into the eyes of ma'am Salvador.

She blew a rispberry. I'am Charlotte Corpuz no one can broke my principles.

Natapos ang usapan na hindi ako nagso-sorry. At hindi talaga ako magso-sorry kahit anong mangyari. Ako na napagtulungan tapos sila pa nanguna ako pa hihingi ng kapatawaran? Sorry sila. Hindi ako martyr.

"Charlotte." Napukonot ang noo ko kay Sky na naghihintay sa labas ng guidance office.

Napatingin ako sa tatlong impakta na gulat na nakatigin kay Sky. Sinamaan sila ng tingin ni Sky. Nag-iwas sila ng tingin.

"Sino may sabi sa inyo na saktan niyo si Charlotte?" Halos mapasigaw na siya sa panggigigil.

Nasa labas pa kami ng guidance office. Baka hindi pa kami nakakalayo ay mapunta na naman kami sa loob. Kaya ang ginawa ko ay hinatak ko ang braso ni Sky at kinaladkad palayo doon.

"Ano ba talagang gusto mong mangyari? Ipahamak ako? Ipa-guidance ulit ako?" Nandito kami sa music room kaya sumigaw na ako sa harap niya. "Sisigaw ka lang doon pa sa guidance?" Nakakaimbyerna! Ugh!

"Sorry..." his expressive brown eyes begging.

"Sorry! Sorry!" Sigaw ko. "Bakit ba kasi hindi mo na lang ako tantanan? Ano ba talagang balak mo sa akin? Dati naman hindi ka ganito ah. Dati na naman dinaan-daanan mo lang ako pag nagkakasalubong tayo. Dati naman wala kang pakielam sa akin! Ano ba talagang balak mo? Please lang hindi ako marunong makipaglaro. Hindi ako marunong nito. Please... layuan mo na ako. I can not play on your game." I gave up.

Hindi ko kaya yung laro na gusto niya. Hindi ko kaya.

"Please tigilan mo na ako. I want to back my old life... please." I never in my life begging to someone after Dad left us. Only this time.

Tumalikod na ako at nagsimula nang maglakad. Hindi na ako lumingon pa uli. Dire-diretso lang ako hanggang makarating sa classroom.

Banayad at mapayapa ang naging buhay ko buong maghapon. Tinupad nga ni Sky ang gusto ko. Hindi siya nagpakita buong maghapon.