Hopeless Playboy

Chapter 7

Charlotte

Nagngingitngit ako sa galit habang pauwi kami sa mansion ni Lola. Nagpahatid ako kay... dapat naman kasi si Daniel yung maghahatid sa akin pero yung peste na yun may bigla daw gagawin kaya si Tyler na lang yung naghatid sa akin. Well wala naman kaso sa akin yun. Anong bang pinaglalaban ko? Bakit ako nagpapaliwanag?

Nang makapasok sa loob ang kotse ni Tyler at nakapagparada na ay mabilis kong binuksan ang pinto ng kotse at lumabas na agad. Naabutan ko siya sa sofa at prenteng nakaupo doon na naka-cross feet and arms pa. Feel at home huh? Kahit kelan talaga ang kapal ng mukha niya!

"Hi." Abot tenga ang ngiti niya.

"Why are you here?" Agad na tanong ko.

He chuckled. "Relax can you?" Aniya pagkatapos ay umiling.

Hindi ako nagsalita.

"Charlotte." Napatingin si Sky kay Tyler.

"Who's him?" Frown form in his face right now.

Tumayo siya sa pagkakaupo at maangas na hinarap si Tyler. Sumeryoso si Tyler at pinantayan si Sky. Pumagitna ako sa dalawa dahil may nararamdaman akong gyera. It is like I'm between in the two tower. Oo matangkad akong babae. Maraming nagsasabi na my height is quite taller than other girls. Pero sa ngayon parang ayokong maniwala sa mga nagsabi non sa akin dahil sa nakikita ko ngayon. Para akong eleven years old na pinagitnaan ng dalawang 21 years old.

"You! Stood there!" Tinulak ko ng konti Sky sa dibdib niya pero hindi manlang siya gumalaw.

Napadako ang tingin niya sa akin. His brown eyes was seriously looking at me. For a sec. My heart beat faster than its normal beat.

"W-what?" The hell?

What I'am feeling?

His brow frowned. Is anyone there? Pakisampal naman ako. Masyado na ata akong tanga dito. I'm not supposed to feel this way. I should not admired how good looking he is. Even if he frowned like idiot.

"I said. Stood there." Tulak ko sa kanya at tinuro ang sofa.

Umiling siya at naglakad kung saan ang tinuro ko. Hinarap ko si Tyler.

"Tyler thanks for the ride. Sorry I have to talk him." Hindi ko alam kung paano ko iko-constract yung mga salita ko.

Sa nakikita ko kasi kay Tyler parang ayaw niya pang umalis. Hindi ko alam kung anong courteous words pa ang kailangan kong ilabas para mapaalis nang maayos si Tyler to the fact that courteous is not my thing. Arghh!

"Please?" The f-u-c-k.

Please? The word that I hate most. Ayaw na ayaw kong nagmamakaawa.

Napapikit si Tyler ng malalim at napatingin sa akin. Kitang-kita ko ang pag-alpas ng panga niya. He then bite his red lips.

"Okay..." Pagsuko niya." Can I atleast wait outside?"

"Why do you need to wait? What are you in the life of Char?" Maangas na tanong ni Sky kay Tyler.

Char? Feeling close? Kelan pa kami naging first name base? Kapal din ng mukha ng kumag na to ah.

"Please Tyler, go home. I need to talk that ass." Hinila ko na si Tyler palabas ng bahay para hindi na makapagsalita pa.

"Thanks for the ride and take care." Napakamot na lang ng ulo si Tyler sa kawalan ng magawa.

Kumaway ako ng umalis na si Tyler lulan ng kanyang kotse. Tumalikod na ako at naglakad papasok para harapin ang hinayupak.

I raise my brows as high as I can. That damn ass. What did he think he's doing? He have to assure me that he has a reasonable reason why he is here.