Never Again // Dutch

-43-

Ik stap uit de auto en Justin neemt me mee naar Lisa's huis. Ik merk dat we op een grind pad lopen en als we stil staan er aangebeld wordt. Niet veel later gaat de deur open. "Justin? Wtf doe jij hier? Wacht is dat Sarah?" hoor ik Lisa's vreselijke stem zeggen. "Ik heb haar speciaal voor jou meegenomen. Dan kan je eindelijk met haar afrekenen en kan je je op mij focussen." zegt Justin. "Oh die bitch zal boeten voor wat ze allemaal gedaan heeft." zegt Lisa. Ik voel dat ik naar binnen getrokken word en ik val op de grond. Daar gaan we weer. Leuk om de laatste minuten can m'n leven zo door te brengen. Top.

Luke POV

We zijn in Brisbane en Sarah lijkt wel van de aardbodem verdwenen te zijn. Als ik die Justin ooit nog tegenkom sla ik hem zo hard op z'n bek en dan zorg ik wel dat hij in de gevangenis beland ofzo. "Luke moet je niet even wat stoom afblazen? Je lijkt wel heel erg opgefokt." zegt Calum. "Ga wat joggen ofzo." zegt Ashton instemmend. "Best. Dan zie ik jullie zo weer." zeg ik. Ik trek wat sportkleding aan en verlaat het hotel waar we verblijven.
Ik ren nu al een tijdje rond en ik voel me al iets beter dan net. Hoewel ik wel vaker in Brisbane ben geweest heb ik geen idee waar ik nu ben.. En laat ik nou geen internet hebben nu. Ik moet dus ergens gaan aanbellen. Straks bel ik aan bij een fan ofzo dat zou echt heel awkward zijn.. Ik loop naar een random huis en bel aan om te vragen hoe ik weer terug bij het hotel kom. Er wordt opengedaan door een wat ouders vrouw. "Hallo jongeman, kan ik wat voor je doen?" vraagt ze. "Uh ja ik weet niet zo goed hoe terug moet naar m'n hotel." zeg ik. "Oh ik ben daar niet zo goed in wacht even hier dan haal ik mijn kleinkind." zegt ze en niet veel later komt een jonger iemand. "Zo Luke heb je eindelijk je weg naar mij gevonden?" zegt Lisa. Ik zeg niks. Vooral omdat ik in shock bent dat ze opeens voor me staat. "Je hoeft niks te zeggen hoor Lukey. Ma-.." "HIJ HAAT JE TOCH DUS BEK HOUDEN." hoor ik Justin van boven roepen. "JUSTIN BEK HOUDEN." roept Lisa naar boven. "Maar wat brengt jou hier." zegt Lisa. Ik zeg niks, want ik kan me alleen maar concentreren op Justin die boven tegen iemand schreeuwt. Hij heeft Sarah meegenomen. Ze moet toch ergens bij hem zijn aangezien ze anders wel weer ergens op het internet verschenen zou zijn. "Geef. Antwoord." zegt ze. "Ik weet de weg niet meer. Maar ik verdwaal nog liever meer dan dat ik jou om hulp vraag." zeg ik. Opeens komt er iemand naar beneden gerend. "Lisa we hebben een probl-.. Hemmings.." zegt Justin als hij mij ziet. "Als je een fucking probleem met haar hebt gooi je haar het raam maar uit. Dat ruimen we later wel op." fluistert ze tegen Justin maar wel hard genoeg dat ik het kan horen. Ben ik zojuist getuigen geworden van een moord ofzo? Wacht en die oma van Lisa dan? Heeft die niks door? Ik snap er echt helemaal niks meer van. "Lieverd je weet dat die jongeman er nog bijstaat? Hij is zojuist getuigen geworden van de kattekwaad die je gaat uithalen." zegt de oude vrouw die er weer bij is gaan staan. "FUCK. Waarom moeten jij en die slet van je het altijd weer verpesten!?" zegt Lisa geïrriteerd. Wacht die oude vrouw hoort er dus gewoon bij? Oh god waar ben ik in beland.. "Ugh het spijt me Lukey, maar we moeten alle getuigen uit de weg ruimen." zegt Lisa en Justin trekt me mee naar binnen. Ik krijg niet eens de kans om me te verzetten of ik word de trap al opgesleept. "Ik pak wel een stoel voor de jongeman." zegt de oma. Stoel? Ik voel heel veel paniek opkomen. "Geen paniek hoor Luke. Als je meewerkt ben je er snel vanaf." zegt Justin. "W-waar vanaf?" vraag ik. "Tja hoe meer je tegenstribbelt hoe langer je pijn zal hebben. Als je meewerkt ben je er sneller vanaf. Je gaat vanaf nu hoe dan ook dood dus je kan maar beter meewerken." zegt Justin. Hij neemt me mee naar de laatste kamer in de gang. Het is een wat donkere kamer zonder ramen. Waarschijnlijk een kast. "Uh wat m-moet ik in de k-kast..?" vraag ik. "Kunnen jullie dan nooit jullie mond houden!?" zegt Justin en hij gooit me de kamer in en ik val op de grond. Nou ja soort van, want ik val deels op iets zachters. "Auw!" hoor ik onder mij. Sarah. Omg. Ze is hier. Bij mij. Ik kan niet geloven dat ik haar heb gevonden. Ook al worden dit dus m'n laatste minuten ben ik blij dat Sarah naast me is. Voor hoeverre ze het nog volhoudt.. "S-sarah?" zeg ik voorzichtig. "Luke?" hoor ik zachtjes. Ik hoor aan haar stem dat ze best verzwakt is. "Wat doe jij hier?" vraagt ze. "Ik ben verdwaald geraakt en moest dus aan iemand de weg vragen.." leg ik uit. Het blijft stil. "Had je je telefoon niet bij je?" "Nee.. Ik dacht dat ik in de buurt van het hotel bleef, maar ik ben schijnbaar veel te ver gelopen." Weer valt er een stilte. Ik wil haar knuffelen, maar dan moet ik om me heen voelen en dan kan het zomaar heel erg ongemakkelijk worden en ik kan haar eventueel pijn doen. "Wat hebben ze met je gedaan?" vraag ik. "Het gewoonlijke.. Slaan, schoppen, spugen, me bewusteloos laten gaan en als ik bijkom begint het allemaal weer overnieuw.." zegt Sarah. "Het gewoonlijke? Je bedoeld dat ze dit vaker bij je hebben gedaan?" "Ja tuurlijk. Ik bedoel kijk naar me ik doe toch niks goed. Ik ben gewoon hun boksbal denk ik. Altijd al geweest. Het is niks nieuws.." zegt ze en ze begint zachtjes te huilen. "Sarah.. Jij bent juist degene die het wel goed doet.. Degene die dit bij jou doen zijn gestoord in hun hoofd.." "Jij hebt ook een bijdrage geleverd hoor.." "Ik..?" "Ja wie anders. Jij bent degene die ze de eerste paar jaar tegenhield, maar toen je vertrok werd het allemaal veel erger dan ik had verwacht. Op m'n oude school gebeurde het ook maar dan veel minder erg dan wat toen gebeurde.." "Ik wilde je meenemen op tour ma-.." "Maar wat Luke? Je vrienden waren toch belangrijker? Ik bedoel ik snap het. Luke.. Je had me dingen beloofd.. We zouden samen alles doen, maar je was me zat dus je nam me niet mee.. Ik snap het al Luke.." "Nee zo is het helemaal niet gegaan.. Er was nergens plek meer en als jij mee ging moest er iemand uit de band.. Ze kenden jou ook niet en anders mochten zij ook iemand meenemen.. Echt waar. Ik zou zelfs een van de jongens voor jou geruild hebben, maar ik kon dat hun niet aandoen. Je kent me toch?" zeg ik. Het blijft stil. Ik hoor alleen nog maar zachte ademhaling van Sarah en de zwaardere van mij. "Sarah?" geen reactie. Okay paniek. "Sarah??" vraag ik nog een keer. "Het doet pijn." Ik haal opgelucht adem. Ze leeft nog. Voor hoe lang ze het volhoudt.. Ik kan haar nu niet kwijt raken.. Ik kan haar überhaupt niet kwijt raken. Ze is alles wat ik nodig heb. Alles wat ik wil hebben. En nu ligt ze daar.. Ik voel dat de tranen over mijn wangen stromen. Ik zoek naar haar hand en pak het lichtjes vast omdat het haar pijn doet. "I-ik houd van j-je.." zeg ik zacht. "Luke.. Haal jezelf.." zegt ze maar laat een pauze vallen. "hier alsjeblieft uit.. Je kan nog zoveel bereiken.." "Maar a-als ik je optil doe ik je p-pijn en dat wil ik niet.." "Dan moet.... moet je me hier laten... Ik.. Ik ga toch wel dood." "N-nee Sarah alsjeblieft niet.. Ik kan niet zonder je. Ik heb n-nooit zonder je gekunt. I-ik denk elke minuut van de dag aan je.. Niet alleen toen i-ik vertrok maar zelfs e-elke minuut die we niet samen doorbrengde.. I-ik houd zielsveel van je en je kan m-me nog niet verlaten.. Ik heb je nodig Sarah!" zegt ik huilend. Ik hoor dat ze steeds meer moeite krijgt met ademhalen. FUCK. Ik voel veel woede opkomen en ik sta op. Ik ga dan nu misschien m'n hand breken, maar ik moet Sarah hieruit krijgen want ik kan niet zonder haar. Ik haal even diep adem en bal m'n handen tot een vuist. Zo hard als ik kan sla ik op de deur. Ik hoorde een harde krak. Ik weet niet zeker of het mijn hand was of de deur.. Ik zie een dun licht streepje. Het was de deur dus. Pff. Ik beuk nu zo hard als ik kan tegen de deur, maar geef het na een tijdje op omdat het niet lukt.  Ik laat mezelf vallen. Ik heb gefaald. "YO Luke. Gaat je niet lukken man. Haar tijd zit erop. Maar om jou nog een leuk aandenken te geven van haar, hebben we een paar dingen voor je verzamelt." zegt Justin. De deur gaat voor een paar secondes op en er worden dingen naar binnen gegooit en ik zie dat er een zaklamp bij zit. "Veel plezier samen." hoor ik Lisa lachend zeggen. Ik grijp zo snel mogelijk de zaklamp en schijn 'm naar beneden zodat ie niet in mijn of Sarah's ogen schijnt. Ik kijk naar de spullen die Justin naar binnen heeft gegooid. Een boekje, een ketting, een heel klein scherp mesje, haar telefoon, oortjes, paspoort, een stukje haar en een foto van mij en Sarah. Ik slik. Hebben ze een fucking stuk van haar haar geknipt?! Ik pak de ketting met 3 hangertjes eraan. Deze heb ik haar ooit gegeven om onze vriendschap te vieren.. Dat ze deze nog heeft.. Ik heb 'm ook altijd in mijn koffer zitten maar ik had niet verwacht dat zij hem nog had. Ik kijk naar de foto. Wat waren we toen jong en blij.. En kijk nu naar ons.. Ik probeer haar telefoon aan te krijgen maar die is helemaal leeg. Haar paspoort en oortjes boeien me niet maar dat mesje en het boekje wel. Snijd ze zich nou nog steeds..? Is het nou mijn schuld? Al die tijd al? Ik pak het boekje en maak het open. Er staan allemaal verschillende dingen ingeschreven zoals liedteksten en ook haar mening over dingen. Ik begin een random bladzijde te lezen. Het lijkt op een liedtekst: 

 Carry on, let the good times roll
Sail along, let your path unfold
It won't be long, won't be long, won't be long
You know it's gonna get better, you know it's gonna get better
Say a prayer for the broken bones
Cause who cares? We're all going home
And it won't be long, won't be long, won't be long
You know it's gonna get better, you know it's gonna get better  

Carry on, outlast the ignorance
Moving on, survive the innocence
Won't be long, won't be long, won't be long
You know it's gonna get better

Terwijl ik het lees rollen de tranen weer over m'n gezicht. Ik weet dat al haar liedjes met haar diepste gevoelens en passie geschreven worden en dit doet me pijn. Ze wil verlossing van zichzelf..