Never Again // Dutch

-14-

Waarom moest ik nou precies Luke tegenkomen? Waarom niet Michael ofzo. Of die andere gast. Oh god wat was z'n naam ook alweer.. Geen idee. Laat ook maar. Weer bots ik tegen iemand op. "Oh sorry." zegt diegene waarvan ik de naam vergeten ben. "Geeft niet. Sorry wat was je naam ook alweer?" vraag ik. "Calum." "Oh ok." "Wat doe je hier?" vraagt Calum. "Uh ik slaap tijdelijk even bij Ash." zeg ik. "Echt? Wauw dat gaat sneller dan ik had verwacht. Ik kijk hem vragend aan. "Never mind." zegt Calum. "Jij bent vaag." "Normaal zeggen mensen dat ik Chinees ben, maar jou reactie vind ik iets leuker." "Oh ok.." "Wat zie jij in Ashton?" "Sorry..?" "Nou, wat je in hem ziet. Omdat je opeens bij hem komt slapen in plaats van bij je vriendin." "Ja nou ze is nie-.. Wacht hoe weet jij dat ik bij een vriendin sliep?" "Ashton told me." "Wat heeft ie nog meer over mij vertelt?" vraag ik. "Uh hij zei dat je cute was. Ik geloofde hem niet. Ik zei dat je uh.. eerder hot was. En toen zei hij ja dat ook. En nu geloof ik hem wel, want je bent best wel schattig." zegt Calum. "Meen je dat serieus?" "Uh ja eigenlijk wel." "Dankje dan maar.." "Maar nogmaals. Wat zie jij in Ashton? Kom op hij is uh niet bepaald perfect." "Ik hoef geen perfecte jongens. Dat soort jongens maken je alleen maar kapot met als perfect voorbeeld Luke." zeg ik. "Oh. Wat is er nou precies gebeurt tussen jou en Luke?" vraagt Calum. Ik haat die vraag serieus. "Wil het er niet over hebben. Oh en vraag please niét door, want ik heb een kut humeur nu." zeg ik en ik loop naar de balie. Ik vraag om een paar extra handdoeken, krijg de handdoeken en ga dan weer terug naar Ashtons kamer. "Ik dacht al dat je niet meer terug zou komen." zegt Ashton. Ik zeg niks en loop naar binnen. "Is er iets." vraagt Ashton "Ben ik serieus cute?" vraag ik lachend. "Ja echt we-.. Wacht hoe weet je dat?" "Die Calum gast ofzo." "Ok Calum gaat er dus aan." zegt Ashton. Ik lach. "Waarom?" vraag ik. "Omdat hij zei dat hij dat nooit tegen iemand zou zeggen." "Oh.. Nou dan zou ik hem vermoorden ja." zeg ik. "Lekker aardig." zegt Ashton. "Jij begon!" zeg ik. "Niet zo beginnen! Anders ga ik je kietelen." "Je doet maar. Ik kan er toch tegen. Maar jij volgens mij niet." zeg ik. "Kan je er echt tegen?" "Jupp." "Awesome. Maar toch ik je kietelen omdat ik weet dat je wek gaat lachen." "Wat heeft dat voo-.." zeg ik maar ik word afgekapt door Ashton die me opeens begint te kietelen. "ASHTON NIET DOEN!" lach ik. "Je kan er helemaal niet tegen!" zegt Ashton. "Uh.." zeg ik en ik begin hem terug te kietelen. Hij begint te giechelen. "OMG. Je giechelt als een meisje!" zeg ik en ik lig helemaal in een deuk. "Lach me niet uit!" zegt Ashton maar hij moet toch mee lachen. Samen liggen we nu lachend op de grond.

Luke POV

Ik kwam zojuist dus Sarah tegen. Wat wil ik het zo graag goed maken, maar ik heb dus geen idee hoe.. Ik heb überhaupt geen idee wat ik heb gedaan. Wat zei ze nou net toen ik tegen haar zei wachten..? Wachten tot ik haar een berichtje stuurde. Wachten tot ik weer terug kwam naar school. WACHT. IK WEET HET. Nouja.. Half. Ok. Toen de band iets groter was mochten we voor 3 maanden een hele kleine tour geven. Ik had beloofd om terug te komen.. En om haar een bericht te sturen. Nee nee nee nee nee. Hoe kan ik dat vergeten zijn?! Ik ben denk wel meer dingen vergeten.. En nogmaals. Wat deed Lisa hier?! En Waarom is Sarah weer hier in het hotel? "ASHTON NIET DOEN!" hoor ik door de muur. Ik hoor gelach. En haar stem. Ik heb die zo erg gemist.. Maar zij waarschijnlijk die van mij niet. Volgens mij heeft ze me helemaal niet gemist. Mijn tijd is geweest.. Ik heb het nooit af kunnen maken zoals ik wou. Ok dat klinkt raar.. Maar het is zo! Ik heb nooit echt afscheid van haar kunnen nemen. Wacht. Ik heb wel afscheid genomen van haar. MAAR DAN OP DE ALLERSLECHTSTE EN DOMSTE MANIER OOIT. Ik laat me achterover op bed vallen. De puzzelstukjes beginnen langzaam te vallen. Het was echt het allerslechtste afscheid die je maar kan bedenken.

*little flashback*

Daar sta ik dan. Op het vliegveld met het mooiste meisje van de wereld. Nouja.. Vind ik. Ik moet elk moment afscheid van haar nemen. Ik kan het niet. Ik moet gewoon doei zeggen en dan gaan. Dan breekt het haar niet. Nouja.. Ik denk dat het haar überhaupt niet zou breken omdat ze toch niet zoveel om me geeft. "Luke, we moeten over twee minuten gaan. Neem je even snel afscheid van iedereen?" zegt Calum. "Ja ok." zeg ik. Als ik van m'n familie afscheid heb genomen sta ik voor Sarah. Ze heeft tranen in haar ogen. Nee niet huilen please.. Dan moet ik ook huilen.. "Lukey! Opschieten!" roept Michael. "Nou eh doei." zeg ik en ik loop weg. Niet omkijken Luke. Niet omkijken. Ik kijk om. Daar staat Sarah in m'n moeders armen te huilen. De tranen beginnen ook bij op te wellen. Ik heb het zo verpest.. Ik hoop dat ze ooit iemand vind die tenminste wel een goed afscheid kan nemen..

*end little flashback*

De tranen lopen over m'n wangen. Wat heb ik gedaan? Ik heb degene waarvan ik hou gewoon keihard laten barsten..