Never Again // Dutch

-16-

"Heb je hem ergens op z'n hoofd geraakt?" vraag ik. "Allen tegen z'n neus meer niet." zegt Ashton. "Ok, dan is ie gewoon weer flauwgevallen." "Hoe weet je dat?" "Ik heb dit al een keer meegemaakt." zeg ik. Ashton kijkt me aan voor meer uitleg. Ik zucht. "Een keer zei iemand op school dat ik een slet enzo was.. Luke pikte dat dus niet en viel diegene aan. Maar die gast was veel sterker en op een gegeven moment werd het te veel en viel hij flauw. Waarschijnlijk was het dit keer weer het geval." zeg ik. "Wat moeten we doen?" vraagt Ashton. "Uh.. Ik den-.." zeg ik maar ik wordt onderbroken door Calum. "Wat is hier gebeurt?!" zegt hij verbaasd. Michael komt naast Calum staan. "What the fuck." zeg hij. "Uh Luke is flauwgevallen." antwoordt Ashton. "Zomaar?" vraagt Calum. Ashton kijkt hulpzoekend naar mij. "Vertel gewoon Ashton. Ze komen er toch wel achter." zeg ik. "Ok.. Ik heb Luke dus een paar euh klappen gegeven en toen is ie flauwgevallen.." zegt Ashton snel. "JE HEBT WAT?" roept Calum naar Ashton. "Waarom?" vraagt Michael. "Uh.. Dat kan ik nu niet zeggen.. Het gaat over iemand hier in deze uh kamer.." zegt Ashton. "Wie dan?" vraag ik. "Uh.. jou..?" zegt Ashton. "Serieus?" zeg ik. "Nou ga de gang op en zeg het dan maar tegen de boys. Ik blijf hier." zeg ik. "Oh..Ok.." zegt Ashton en hij loopt met Calum en Michael de gang op en sluit de deur achter zich dicht. Op dat moment wordt Luke wakker. Ik ga in een kleermakerszit zitten. Hij kijkt me een tijdje aan. "Wat doe jij hier..?" vraagt hij op een gegeven moment. "Vraag je je niet eens af waarom je op de grond ligt?" vraag ik. Hij wil wat zeggen, maar houd uiteindelijk z'n mond. Stilte. "Wat is er gebeurt?" vraagt hij dan. "Je bent weer een paar keer geslagen en toen viel je flauw." "Alweer?" "Ja." zeg ik. "Hoe krijg ik dat toch voor elkaar..?" zegt Luke een beetje lachend. "Geen idee.." zeg ik en ik kijk naar de grond. "Wacht.. Door wie ben ik geslagen?" "Ashton." zeg ik. Hij lijkt na te denken. "Het ging over jou.." zegt Luke.  "Ja.. Zo ver was ik ook al.." zeg ik. "Het was niet zijn bedoeling om mij te slaan, Sarah. Echt niet." zegt Luke en ik kijk 'm vragend aan. Luke gaat rechtop zitten. "Hij geeft gewoon veel om je, Sarah.. Weet je nog de laatste keer toen ik flauw was gevallen bij dat gevechtje? Dat deed ik ook omdat ik om je gaf.." dat laatste zei hij zachter maar ik verstond het nog net. Dit wordt me even te veel. Ik sta op en loop weg. Ik laat Luke achter. Ik hoor de jongens even verderop wat kibbelen. Ze merken me niet op. Ok. Ik loop Ashton zijn kamer weer binnen. Ik pak m'n laptop (die ik had meegenomen) en zoek wat op leuke huisjes in London. Waarom? Omdat ik (als je jongens verder gaan met hun tour) ik gewoon dakloos ben. Nouja.. Niet helemaal, want ik heb nog steeds m'n huis in Australië. Maar ik ga dus niet terug naar Australië. Aleen om m'n spullen op te halen dan. Er wordt op de deur geklopt. Serieus..? Ik maak de deur open. Luke. En Ashton. Ik kijk hun vragend aan. "Nou.. Ik wou weten waarom je telkens wegliep als ik zeg maar iets persoonlijks zei." zegt Luke. "En ik wil graag even m'n excuses aanbieden aan jullie allebei.." zegt Ashton. "Ok dan..?" zeg ik. Ik ga op bed zitten. De jongens lopen ook naar binnen en Luke sluit de deur. "Vertel waarom je telkens wegloopt alsjeblieft.." zegt Luke. "Ok. Het wordt gewoon soms te veel ok. Dat is een nieuwe gewoonte geworden nadat jij wegging. Als het me teveel werd, liep ik gewoon weg. Meestal naar de wc.." zeg ik tegen Luke en dan kijk ik naar Ashton. "Nu jij." zeg ik. "Oh.. Nou.. Het spijt me echt heel erg wat er net gebeurt is.. Ik zeg vooral sorry tegen jou Luke, want ik heb jou dus geslagen.. Maar ook sorry tegen jou Sarah dat ik zo bezig ben geweest terwijl jij dat zelf moest doen.." zegt Ashton. "Huh? Sorry..? Ik heb nog steeds geen flauw idee waarom ik hierbij ben betrokken. Waarom ging het over mij?" vraag ik. "Je kwam zo huilend en overstuur naar binnen gelopen en ik werd een beetje boos op Luke.. Alleen dat liep dus uit de hand." zegt Ashton. "Was dat de enige reden?! En daarom ga je je beste vriend slaan om zoiets kleins?!" zeg ik. Ik snap het echt niet. "Ik zei toch dat het een beetje uit de hand liep.." zegt Ashton. Ik draai met m'n ogen. "Ik snap je echt even niet meer.. Eerst wil je niet met hem praten en lijkt het net alsof je z'n kop eraf wilt rukken, dan praat je opeens met hem maar moet je wel om hem huilen en vervolgens ben je weer vrienden met hem?!" zegt Ashton. "Gast ik sta erbij hoor." zegt Luke. "Kun je even weggaan?" vraag ik aan Luke en hij gaat weg. "Ok. Ik haat hem nog steeds. Ik wil nog steeds z'n kop eraf rukken. Ik praat niet met hem, want ik negeer hem. Ik moet huilen omdat hij een grote klootzak is geworden. En ik word nooit meer vrienden met hem. Nooit. Nu duidelijk?" zeg ik geïrriteerd. Ashton knikt van ja. "Waarom maak je hier zo'n punt van?" vraag ik. Hij haalt z'n schouders op. "Ik wil niet dat hij je nog meer pijn doet.." zegt Ashton zacht. "Doet ie toch wel. Ongemerkt dan." zeg ik. "Maar toch snap ik niet waarom je zo bezorgd was toen je z'n kamer binnenkwam." zegt Ashton. "Ik ook niet.." zeg ik. "En wat is er gebeurt toen Luke wegging? En waarom moest je net zo huilen? Waarom hou je allemaal dingen voor me achter? Wat is er toch gaande tussen jou en Luke?" vraagt hij aan een stuk door. "Ik geef geen antwoord op die vragen. Maar ik heb wel iets te zeggen: er is een limiet, Ashton. Je kan te ver gaan. Ik zei toch dat ik alles zou vertellen als ik dat wil? Nou dan doe ik dat. Ik ben het even zat Ashton. Deze hele dag is klote. Ik word bij m'n vriendin het huis uitgezet, ik moest met Luke praten tegen me zin in en nu dit hele gedoe. Ik ga ergens anders heen." zeg ik en ik pak m'n spullen. "Waarheen?" vraagt Ashton. "Iemand die niet de hele tijd vragen aan je stelt." "Wie dan?" "Michael." "Ga je serieus naar Michael? Die gast is raar. Wel cool maar raar." zegt Ashton. "Ik bepaal het zelf wel. Ik zie je morgen wel." zeg ik en ik ga de kamer uit. Ik klop op de deur van Michael en hij doet open. "Hey..?" zegt ie. "Is het goed als ik hier kom slapen? Ik ben iedereen even zat op dit moment." zeg ik. "Uh ja sure." zegt Michael en ik loop naar binnen. "Ik wou eerlijk gezegd net gaan slapen.. Dus.." "Geen probleem." "Ok mooi, maar er is wel een probleem.. Ik heb geen extra bed ofzo.. Dus dan zou je bij mij in uh bed moeten slapen.." "Als het moet dan moet het." zeg ik. Ik loop naar de badkamer, kleed me om en loop dan weer terug. Michael ligt al in bed. Hij is eigenlijk best cute.. Ik ga voorzichtig naast hem liggen en val al vrij snel in slaap.

Ik word wakker door een wekker. Ik probeer me om te draaien, maar dat lukt niet wan-.. HOLY SHIT. IK LIG IN Z'N DAMN (best gespierde oh) ARMEN.