-44-

53 5 0
                                    

Ik voel de ene flashback na de andere opkomen.. Zonder enige reden.

Flashback

Het is precies een dag geleden dat we voor het eerst gekust hebben. Sinds dat moment kan ik letterlijk nergens anders meer aandenken. Op school ben ik er al een paar keer uitgestuurd, omdat ik er niet met m'n hoofd erbij was. Sarah heb ik al de hele dag niet gezien. Misschien wil ze mij gewoon niet meer zien na wat gisteren is gebeurd. Misschien heeft ze een vriendje in Engeland en heeft ze nooit over hem verteld. Dat zal toch niet? Dan weet ik niet meer wanneer ze wel en niet de waarheid heeft verteld. Straks heeft ze alles gelogen en ben ik verliefd geworden op een persoon die eigenlijk niet bestaat. Ik ben in de war. Maar misschien en hopelijk liegt ze niet. Of misschien is ze gewoon ziek thuis gebleven. Dat zal het wel zijn. Ik ga straks nadat ik m'n huiswerk heb gemaakt wel even langs haar huis. Wacht. Waar woont ze eigenlijk?  Daar hebben we het nooit over gehad. Wat voor een beste vriend ben ik nu. 

Flashback

"Okay en als we dan als laatste een C akkoord doen dan hebben we ons nummer af!" zeg ik. "Ik dacht eerder een E akkoord. Dat vind ik persoonlijk mooier klinken." zegt Sarah. "We vragen het aan m'n moeder en dan mag zij bepalen wat het wordt." stel ik voor. We lopen naar beneden waar mijn moeder is. "Mam, we hebben je mening nodig." zeg ik. "Zijn jullie eindelijk een stelletje? Want dat zou ik dan echt geweldig vinden!" zegt m'n moeder en ik word rood. Ik heb m'n moeder wel eens verteld over m'n gevoelens voor Sarah, alleen Sarah weet dat zelf nog niet.. "Uh nee mevrouw.." zegt Sarah. "Nogmaals je mag gewoon Liz zeggen hoor." zegt m'n moeder. "Nee maar we hebben je mening nodig over welk akkoord we op het einde van ons eerste liedje doen." zeg ik. "Oh wat leuk! Laat maar horen." We spelen ons nummer en op het einde speel ik een C en Sarah een E. "Als ik eerlijk ben Lukey vind ik toch het einde van Sarah het beste klinken." zegt m'n moeder. "Ik zei het toch." zegt Sarah plagerig. "Misschien moet je dan maar mijn songwriter worden. Dan klinken mijn nummer in ieder geval beter dan dat ik ze schrijf." zeg ik. Sarah lacht en mijn hart smelt. "Daar hou ik je aan!" zegt ze. 

Flashback

"Zeg Luke.. Je gaat me toch niet vertellen dat je die reuze pinguïn knuffel voor jezelf hebt gekocht.. Ik bedoel geef hem aan een meisje dat je leuk vind of anders aan een random iemand. Je lijkt zo heel gay en ik weet dat je dat niet bent. Niks tegen gay mensen by the way." zegt Calum. Ik heb zojuist een hele grote pinguïn gekocht die ze ook wel eens willen gebruiken bij aanzoeken enzo. Ik ben dan wel 16 jaar maar ik weet nu al dat ik m'n hele leven met haar wil doorbrengen. Ik moet alleen nog een ring kopen en erin stoppen. Calum weet niet dat je hierin dus zo'n ring kunt stoppen. Niemand eigenlijk. En dat blijft ook zo. Niemand weet dat ik gevoelens voor haar heb. Nou ja behalve mijn moeder weet dat ik van Sarah houd maar niet dat ik zulke sterke gevoelens heb. Ik ga nooit meer iemand vinden die zo speciaal is als Sarah. "Ik geef hem weg, Calum. Maak je maar geen zorgen. Ik wacht alleen op het juiste moment." zeg ik. "Schattig." zegt Michael. "En wie is die persoon?" vraagt Ashton. "Je kent haar niet.." zeg ik. "Zeg gewoon. Misschien kennen we haar wel."  zegt Calum. "Ik denk van niet hoor. Ze houd zich nogal op de achtergrond. Ik wist de eerste paar weken niet eens wie ze was." zeg ik. "Nou echte liefde dus." grapt Michael. Michael en Calum kennen haar eigenlijk wel, maar alleen als dat rare kind met geverfd haar dat niks zegt. Als ik zeg dat ik de rest van m'n leven met haar wil doorbrengen, zouden ze me tot gek verklaren. 

Flashback

Ik kom net thuis van mijn eerste 'tour'. Een grote tour was het niet, maar het was er wel een. Mijn hele familie staat als verrassing op mij te wachten. "Welkom thuis!" roepen ze. Er vormt een grote glimlach op mijn gezicht. Maar die verdwijnt snel als ik zie dat de belangrijkste persoon er niet bij staat. "Mam? Waar is Sarah?" vraag ik. "Kom maar even mee naar de keuken." zegt m'n moeder en ik volg haar naar de keuken. "Wat is er?" vraag ik bezorgd. "Sinds jij op het vliegtuig bent gestapt heb ik haar niet meer gesproken of gezien.. Ik weet niet waar ze is Luke en ik maak me zorgen. Heeft ze nog contact met jou gezocht?" "Ze heeft geen contact meer met mij gezocht.. Ik dacht dat ze het te druk had met school, vrienden had gemaakt en of de hele tijd hier bij jullie zat.." zeg ik. "Ik maak me echt zorgen mam.." voeg ik toe. "Ik ook lieverd.. Ik ook.. Maar laten we terug gaan naar de woonkamer waar iedereen op ons wacht. Ze zijn allemaal voor jou gekomen." zegt m'n moeder. "Wat heb je een grote knuffel man. Heeft een fan die gekocht?" vraagt Ben. "Ja die heb ik gekregen." lieg ik. Ze hoeven niet bepaald te weten dat ik me al op m'n 16e wilde verloven en daarnaast ook al een ring had gekocht. En dan ook niet met iemand die opeens van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn. "Schattig hoor." zegt Jack.

"Waar denk je.. aan.." zegt Sarah. Ik schrik op uit mijn gedachten. "Jou.." zeg ik. "Je huilt.. Waarom?" "Ik heb thuis nog een verlovingsring voor jou liggen.." "Sorry.. Wat..?" "Ik wil de rest van mijn leven met jou delen." "Je bedoelde... Wilde.." "Nee. Ik wil het nog steeds.." zeg ik en Sarah valt weer stil. Ik schijn de zaklamp haar richting op, maar wel zo dat ze er niet door verblind wordt. Ik schrik en krijg meteen meer tranen in m'n ogen. Wat hebben ze haar toegetakeld.. Haar armen zitten vol bloed net als haar benen. Daarnaast heeft ze op haar gezicht 2 grote blauwe plekken en op haar buik ook. Ik durf eigenlijk niet te kijken omdat ze alleen nog maar haar ondergoed aan heeft, maar toch gebeurt het. Ik zie duidelijk haar ribben en dat ze moeite heeft met ademhalen. Heeft ze de afgelopen dagen überhaupt eten gehad? Lopen ze haar uit te hongeren en te mishandelen? Wie denken ze wel dat ze fucking zijn?! Als ik hier ooit nog uitkom zijn HUN degene die dood zijn. "Waarom?" vraagt ze. "Waarom wat?" "Waarom ben.. je hier.. Die verlovingsring.. Huil je.. Laat je me .. hier niet liggen en.. ga je jezelf redden..?" vraagt ze. Daar is eigenlijk maar 1 antwoord voor. "Omdat.. Omdat ik zielsveel van je houdt." 

Never Again // DutchWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu