Never Again // Dutch

-50-

(Duurde even.. oops. Dit verhaal speelt zich nu nog steeds af in 2015. Snel maak ik de stap over naar 2018, en dan hopelijk snel 2019! Bedankt als je dit verhaal nog steeds leest, means a lot ♥)

Paniek. Puur paniek nu. Ik probeer mijn telefoon helemaal uit te zetten, maar dat lukt op de een of andere manier niet. Wat moet ik nu? Letterlijk alles staat erop: liedteksten die ik onderweg heb bedacht, contactgegevens van best wel wat mensen, mijn vluchtschema, foto's.. Ik zie maar een optie.. Voor me staat water. Ik gooi mijn telefoon zo snel als het maar kan daarin.

'Wooowww wat ben je aan het doen.' zegt Amy. Oh fijn ze is wakker.
'Ik ben gehackt en ik ik kan niks anders doen dan het in water stoppen.' fluister ik.

'Oh shit..' zegt Amy. 'Wat ga je nu doen?'
'Zo snel mogelijk een nieuwe telefoon kopen en mijn iCloud wachtwoord veranderen. Wat moet ik anders?' zeg ik met een zucht.
'Ik ken anders wel iemand hier in London die je met alles kan helpen. Zij kan alles voor je installeren en zorgen dat je straks "hack-proof" bent!'
'Als je me haar adres en nummer kan geven zou je echt een held zijn.' zeg ik.

Amy schrijft een adres en een telefoonnummer op en geeft het aan mij.
'Als je haar ziet zeg je maar dat Amy je gestuurd heeft.'

'Dankjewel.' zeg ik.

Waarom overkomt mij dit nou precies. Heb ik diegene iets misdaan? Ken ik diegene? Of ben ik gewoon zo simpel om te hacken?

Het is tijd om te landen in London, nou ja net buiten London. Ik was van plan om hier een dag te blijven, maar dat wordt nu waarschijnlijk een dag of twee langer. In ieder geval totdat ik weer al mijn gegevens op een nieuwe telefoon heb. 

Zodra we geland zijn, pak ik mijn handbagage wat eigenlijk het enigste is wat ik bij me heb. Ik zeg nog gedag tegen Amy en ga naar de uitgang. Ik hoop dat ik de hacker niet tegenkom. Hoewel als ik diegene tegenkom, herken ik diegene waarschijnlijk niet eens gezien ik niet weet wie het überhaupt is. Kom op Sarah, niet te veel nadenken en gewoon zo snel mogelijk weg hier en een nieuwe telefoon aanschaffen. Niet dat ik nog mega veel geld heb, aangezien ik geen inkomen meer heb. Dat wordt nog leuk. 

Een paar uur later heb ik een nieuwe telefoon, een simpel sim kaartje en sta ik voor de deur waarvan Amy het adres heeft gegeven. Het is een simpel winkeltje waar ze allerlei soorten beauty producten verkopen. Heeft ze wel het goede adres gegeven? Ik waag de gok maar en loop naar binnen. 
Binnen ruik ik de geur van zoete maar frisse parfum. Ik kijk om me heen. Het is niet groot van binnen. 

'Kan ik je help-.. Sarah!?' zegt een bekende vrouwelijke stem. Althans denk ik.. Deze stem heb ik alleen via mijn computerscherm gehoord, maar nooit in het echt. Zou het..? Ik kijk de jonge vrouw aan. Ze lijkt erop. Ze lijkt precies op degene die ik 3 jaar geleden heb ontmoet op internet. Mijn hart begint sneller te kloppen. 
'Ik ben het! Victoria!' zegt ze. Victoria.. Ook wel bekend als Tori, omdat "Victoria" niet stoer genoeg was voor haar. Toen kort donker blauw haar, nu lang golvend blond haar.
'Shit, wat ben jij veranderd..' zeg ik. Staat ze nu echt voor me? Mijn hart begint sneller te kloppen. Mijn 16- jarige self zou nu echt een mega groot gat in de lucht springen van verliefdheid. 

Oh ja juist. Uhm wat uitleg hier: dus rond 2012 zat ik veel op het internet aangezien mijn beste vriend weg was en ik niemand op school had. Daar heb ik Tori leren kennen. Ze is volledig lesbisch en ik.. nooit voor uitgekomen biseksueel. We hebben een jaar lang gedatet zonder dat iemand hier iets van wist. Tot op de dag van vandaag weet niemand van dit. Ik voel me ook niet verplicht om dit te delen met iemand. Het was toch eenmalig. Denk ik. We hebben elkaar nooit in het echt gezien, wel via skype etc. maar nooit in real life. Na een jaar zijn we uit elkaar gegaan, omdat ze geen toekomst in onze relatie meer zag. We wilden als goede vrienden uit elkaar gaan, maar na onze break-up hebben we elkaar nooit meer gesproken. 

'Moet jij zeggen met je korte haar! Wow dat staat je echt goed!' zegt Tori, ze komt naar me toe en geeft me een omhelzing. 'Het is zo fijn je weer eens te zien! Wat brengt jou hier?'
'Ik ben onderweg gehackt en Amy zei dat jij me kon helpen..?' zeg ik.
'Ohh je kent Amy! Wat een geweldige meid is dat he? Zo lief en attent.'
'Dus je kan me helpen..?' zeg ik. Tori knikt van ja.

'Kom.' zegt Tori terwijl ze mijn hand pakt en me meeneemt naar het magazijn van de winkel. Ergens achterin zie ik een klein computerlabje staan.
'Ben je een soort van superheld hulpje ofzo.' zeg ik lachend.
'Ik werk voor de overheid.' zegt ze serieus. Meteen stop ik met lachen. Okay dit is dus serieus. En hoe de fack kent Amy, dat doodnormale meisje uit het vliegtuig iemand van de overheid?

'Serieus? ' vraag ik ongelovig.
'Ja er zit aan de overkant van de straat iemand die in de gaten gehouden moest worden, en dat werd mijn opdracht. Dit magazijn is mijn werkruimte. Dus, waar is die telefoon van jou?'
Ik geef mijn oude telefoon en mijn nieuwe telefoon.

Na zo'n 5 minuten zegt Tori: 'Ja okay dit gaat dus nog even duren. Misschien wel een paar dagen. Is dat okay?' 

'Denk niet dat ik veel keuze heb.'
'Als je wilt kun je in mijn appartement slapen. Ik heb een logeerkamer die nu toch voor rommeltjes gebruikt wordt.'
'Als het kan zou het fijn zijn. Nadat ik een nieuwe telefoon had aangeschaft, heb ik niet heel veel geld meer over voor een hotel. Ik was van plan om hier een dag te blijven en dan door te vliegen naar New York ofzo..' 
'Je bent altijd welkom, Sarah! Je mag hier zo lang blijven als je wilt.'

Drie jaar later ergens in Liverpool, Engeland (2018)

'Tori! Waar ben je?' roep ik door ons nieuw aangewezen huis. 
'De "Queens" slaapkamer!' roept ze terug en ik kan het niet laten om te lachen. 

De laatste 3 jaar zijn Tori en ik samengebleven en zijn we door heel Engeland gereisd voor haar werk. Nadat haar eerste opdracht geslaagd was, werd ze naar een andere opdracht gestuurd ergens in Newcastle. Sindsdien heeft ze veel verschillende opdrachten gehad en zijn we best vaak verhuisd. Nadat we een jaar samen een beetje hebben gereisd als vrienden, heeft Tori mij gevraagd of ik met haar op date wilde gaan. Niet veel later werden we een koppel en zijn we nu al 2 jaar samen. Van 5SOS heb ik wel wat van gehoord, zeker het afgelopen jaar. Calum heeft wel vaak contact proberen te zoeken, de rest heeft gelukkig weinig van zich laten horen. Het leven wat ik nu leidt is rustig en vreedzaam. Mijn haar is weer een stuk langer en ik heb het nu al zo'n 3 jaar lang niet meer geverfd. Ik voel me gelukkiger dan ooit. Soort van.

Ik loop naar onze slaapkamer, de "Queens" slaapkamer ook wel genoemd.
'Hey.' zegt Tori. 'Wat vind je van deze kasten? Wegdoen of niet?'
Ik zie een roodbruine kast voor me. Vreselijk.

'Laten we deze alsjeblieft wegdoen.' zeg ik terwijl ik nep kotsgeluiden maak. Tori lacht. 

'Ik heb trouwens wat mensen uitgenodigd. Nadat ik wat brieven en social media berichten heb gehad van hun, en jou historie met hun ken, vind ik echt dat je je angsten moet overwinnen en ze weer moet kunnen aanspreken.'
'Je hebt wat..? Je bedoelt..? Wat?' stamel ik.

'Ze kunnen elk moment aankomen. En wees alsjeblieft aardig. Je wilt ze niet van hun pad brengen net nu ze aan het touren zijn. Jij uit alle mensen weet hoe kut het kan zijn als je je niet optimaal voelt als je aan het spelen bent.'

'Ja praat me maar lekker een schuldgevoel aan..'
'Dat is niet wat ik doe! Ik vraag je alleen rekening te houden met hun gevoelens!'

'Dat had hij maar jaren geleden moeten doen, dan waren we nu niet op deze kut plek!' zeg ik geïrriteerd. Ik voel mezelf lichter in mijn hoofd worden. 'Ik heb wat frisse lucht nodig..' 

Ik maak mijn weg naar de voordeur. Ik pak mijn te grote jas, wat heerlijk comfortabel zit, en ik trekt mijn Timberlands aan. Nog steeds licht in mijn hoofd, pak ik de sleutel en maak de deur open. Daar staan ze. De personen die ik drie jaar lang heb kunnen ontwijken.

'Hey.'