Never Again // Dutch

-33-

"Maar wat was je aan het doen? I-ik maakte me echt zorgen.." zegt Luke. "Ik was gewoon aan het rondlopen. Mag dat niet dan? Moet ik persé in dat kut hok zitten wachten totdat jullie terug zijn? Wat denk je zelf?!" zeg ik geïrriteerd. "En alsof je je echt zorgen om mij maakte. Alsof ik dat geloof!" "Ik maakte me echt zorgen, Sarah.. Ik geef echt om je.. J-je bent gewoon erg belangrijk v-voor mij.." zegt Luke (verlegenachtigiets). "Ja vast.  En je kon ook gewoon bellen hoor." zeg ik. "Wanneer ga je me een keer geloven?" "Nou gewoon niet." zeg ik. Luke is even stil. "Ik dacht dat we altijd beste vrienden zouden zijn en blijven.. Weet je nog die belofte die we maakten..?" zegt Luke. 

Flashback lawl

Ik druk op de deurbel van Luke's huis. Al snel hoor ik iemand van de trap rennen en 2 secondes later wordt de deur open gedaan door een hypere Luke. "HI!" zegt hij vrolijk. "Jij bent ook vrolijk voor een zondag ochtend." zeg ik. "Alleen als jij komt hoor." zegt hij en wenkt dat ik naar binnen moet komen. En dat doe ik ook. "Ik heb zoiets leuks gekocht! Ik hoop echt dat je het leuk vind!" "Wat heb je gekocht?" vraag ik. "Geheeeeiimmmm." zegt Luke. "Je bent echt te hyper vandaag." "Ja I know. Maar er is verder niemand thuis vandaag en jij bent er dus dat vind ik een goede reden om hyper te zijn." zegt hij met een grote glimlach. Hij pakt m'n hand een neemt me mee naar boven. Als we in z'n kamer zijn geeft hij me een doosje. "Maak open!" zegt Luke en ik maak 'm open. Er zit een kettinkje in met een kleine pinguïn, een hartje en een muzieknootje. "Aww deze is echt leuk!" zeg ik en ik geef Luke een knuffel. "Die pinguïn heb ik speciaal gedaan omdat jij ze zo leuk vind, die muzieknoot omdat we samen muziek maken en dat hartje omdat we beste vrienden zijn. Ik heb er ook een!" zegt Luke enthausiast. "Dit had je echt niet hoeven doen hoor..!" zeg ik. "Hoe duur was het?" vraag ik. "Best duur eigenlijk omdag het echt zilver is. Maar dat laat zien hoeveel ik om onze vriendschap geef!" "Sukkel." zeg ik en ik geef 'm een klein duwtje. "Wacht ik doe 'm wel even om." zegt Luke. Hij pakt de ketting en doet 'm om. "Zeg, hoe is het eigenlijk met die band van je?" vraag ik. "Oh het gaat wel goed eigenlijk. Michael heeft een drummer geregeld en we gaan 'm morgen ontmoeten na schooltijd." "Ik denk echt dat jullie groot kunnen worden." "Denk je?" "Ja! Jullie hebben echt talent. Alhoewel ik jullie alleen via een geluidsopname die jij me heb laten luisteren heb gehoord." zeg ik. "Aw dankje! Maar als ik echt beroemd word met de band.. Blijven we dan nog steeds beste vrienden?" "Ja tuurlijk. Waarom niet?" "Geen idee.. Misschien gebeurt er iets waardoor we geen vrienden meer zijn.." "Dat gebeurt niet sukkel. We blijven altijd beste vrienden." zeg ik. "Altijd?" vraagt Luke. "Altijd." zeg ik en ik geef 'm een knuffel. (A/N TFIOS MOMENTJE OMG) 

"Ja." zeg ik. "Ja wat?" vraagt Luke. "Ja ik weet het nog. Maar alle beloftes die we hebben gemaakt heb jij verbroken." "Oh ja tuurlijk. Het is altijd weer mijn schuld." "Ja eigenlijk wel." zeg ik. "Hier zijn jullie! Ik heb jullie overal gezocht!" zegt Ashton. "Waar zat je?" vraagt Ashton aan mij. "Ik was gewoon wat aan het rondlopen. Waarom vraagt iedereen dat toch?!" "Omdat we bezorgt zijn." zegt Ashton. "Ja uh waarom? Sinds wanneer zijn er überhaupt mensen bezorgt om mij?!" "Omdat je gewoon.. Uh.. Geen idee.." zegt Ashton. "Ugh. Zullen we gewoon terug gaan?" vraag ik geïrriteerd. "Iemand chagrijnig?" vraagt Ashton plagerig. "Shut up, Irwin." zeg ik.

"Hey! Waar zat je? We hebben je overal gezocht?" zegt Calum als we de kleedkamer binnenkomen. Ok doei. Ik wil me omdraaien maar Ashton houdt me tegen. "Oh kom op! Behandel me niet als een fucking kind! Ik ben geen 6 meer! Laat me gewoon met rust, ik weet heus wel wat ik doe hoor!" zeg ik boos. De jongens kijken me stil aan. "Sorry.. Het was niet onze bedoeling om je zo te behandelen.." zegt Calum. "Ja.. Sorry daarvoor.." zegt Michael. "Het is gewoon.. Ik weet het niet.. Er is gewoon iets speciaals aan jou en je hebt veel meegemaakt enzo.. En aangezien je bij ons tijdelijk slaapt.. Nou kijk.. Uh..Ik dacht dat we misschien gewoon wat op je moesten letten.." zegt Ashton. "Dat is erg aardig van je, maar niet nodig. Ik heb a die jaren al voor mezelf gezorgd dus waarom zou ik dat nu niet kunnen." zeg ik. "Maar je hebt ook wat liefde nodig. Maakt niet uit wat soort bijvoorbeeld echt liefde zo van verliefd enzo, maar ook liefde van vriendschap.. En dat proberen we, althans ik probeer dat. Geen idee hoe het met de rest zit." zegt Ashton. "Dat is echt lief. Echt waar.. Maar.. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen.. Ik word gewoon gehaat door iedereen en dan komen jullie opeens die aardig tegen me zijn.. E-en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.." zeg ik. "Aww.." zegt Michael. Hij loopt naar me toe een geeft me een knuffel. "Je wordt helemaal niet door iedereen gehaat. Hoe kom je daar nou weer bij? Iedereen is gewoon mega jaloers omdat je zo cool en knap bent. Zou ik ook zijn als je een jongen was of als ik een meisje zou zijn. Die meiden die je pesten zijn gewoon fucking jaloers en die jongens zijn gewoon eikels. Ze hebben gewoon geen doelen in het leven. Je moet je er niet zoveel van aantrekken. Je moet denken aan de fijne dingen in het leven. Aan de dingen waar je erg blij van wordt. En nu heb je ons dus je gaat zo ie zo wel aan ons denken." zegt Calum. "Ik kan het proberen.." zeg ik. "Nee nee nee nee. Niet proberen, gewoon doen! Wacht ik ga hele leuke selfies maken en elke dag eentje naar je toe sturen. Wordt je vanzelf wel vrolijk." "Calum je bent een sukkel." zegt Michael. "Waarom? 't Is toch best een goed idee hoor. Als we dat nou allemaal doen!" zegt Calum. "Ik vind het best. Behalve als Luke stuurt. Dan gaat ie eraan." zeg ik. Vanuit m'n ooghoek zie ik Luke gekwetst kijken. "Okay deal! We beginnen nu!" zegt Calum. Meteen pakken Ashton, Calum en Michael hun telefoons en kijken me aan. "Wat?" vraag ik. "Niet kijken. Anders is het niet meer leuk!" zegt Michael. "Oh wauw." zeg ik sarcastisch. "Draai je je nou maar gewoon om." zegt Calum. "Best joh." zeg ik en ik draai me om. Opeens sta ik recht tegenover Luke. Are you kidding me. Awkward. Luke wordt meteen rood en achter me hoor ik allemaal klikjes van hun camera's. "Klaar!" zegt Ashton. Ik draai me zo snel mogelijk om om meer awkwardness te vermijden. Binnen een paar seconden krijg ik 3 foto's binnen. Van Ashton een selfie waar ie best cute op staat. Maar wanneer is ie niet cute. Van Michael een selfie waarvan ik geen idee heb wat ie nou precies aan het doen is. En van Calum een closeup selfie. Iets too close als je het mij vraagt. "Jullie zijn echt sukkels, wisten jullie dat." zeg ik lachend. "Ja dat wordt ons wel vaker verteld." zegt Michael. "Vooral tegen jou, Mike." zegt Calum. "Sssssstttt niet waar." zegt Michael. "Wel waar." zegt Ashton. "Kunnen we alsjeblieft gaan?" vraagt Luke. "Waarom?" vraagt Michael. "Ik wil gewoon gaan ok?!" zegt Luke. "Dan ga je maar alleen, wij blijven nog hier met de rest hangen." zegt Calum. "Best!" zegt Luke geirriteerd. Hij loopt de kamer uit en slaat de deur hard dicht. "Wat heeft hij opeens?" vraag ik. "Géén idee." zegt Michael. Dan vliegt de deur weer open. "Ik ben m'n telefoon vergeten." zegt Luke. Hij pakt z'n telefoon en slaat de deur weer achter zich dicht. "Vast weer zo'n vage bui waar we niks van snappen." zegt Michael. "Jap." zegt Ashton. De deur vliegt weer open. We kijken allemaal naar de deur. "Sarah Anderson.. Lang niet meer gezien.."