Bana Aitsin

ba1

Telefonum titredi ve uykulu gözlerle açtım
"Ne var ? " dedigimde dilaranın sesini duydum. Dilara en yakın arkadaşım çocukluktan beri aynı mahallede oturuyoruz .
"Hadi kız okula geç kalıcaz. Kalk ve hazırlan " dediginde saate baktım. Çoktan 8. 30 olmuştu bile ve ders 9da başlayacaktı. Hemen
"Tamam tamam hemen hazırlanıyorum" dedim ve telefonu kapattım

Lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım ve akşamdan hazırladığım kot pantolunun uzerine beyaz bir t shirt gecirip saçlarımı yukarıdan topuz yaptım ve hemen yine akşamdan hazırladığım çantamı alıp aşağıya indim

"Kahvaltı yap asya" dedi annem. Ona görünmeden çıkmaya çalışıcaktım ama yakalanmıştım
"Anne geç kaldım" dedim ve bir cümle daha kurmasına izin vermeden hemen converselerimi geçirip sokağa çıktım. Aşağı indiğimde dilara beni bekliyordu.
"Günaydın" dedim ve hemen yürümeye başladik.
"Zar zor uyandım biliyormusun asya, hemde bugün sunumumuz var " dediginde yerimde durdum ve
"Unuttun değil mi?" Dedi ve hemen geri geri eve koşmaya başladim dilaraya dönmeden.
"Sen önden git ödevi alıp gelirim " dedim ve hemen eve geri geldim.

Okulumuz evime yürüme mesafesindeydi 15 dakika kadar sürüyordu ve dersede tam 15 dakika vardı. Karşıdan karşıya geçerken o sesi duydum. O çok tanıdığım ses ,o uzaktan sürekli izledigim sess...
Gördüğüm an donakalmam bir oldu. Bu baranın motoruydu. Yolun ortasında donakaldığım icin baran motorla dibime kadar geldi ve durdu. Kalbim heyecandan neredeyse yerinden çıkıcaktı ve sanırım koşmaktan.
"Hey daha ne kadar orda durmayı düşünüyorsun silik tip " dediginde sarsılarak kendime geldim ve hemen kaldırıma çıktım . Oda o suratına çok yakısan gülümsemesini bana sundu ve kaskını gecirip yoluna devam etti. Sanırım yaklaşık 2 dakika daha orada durdum sonra aklım yine ödeve ve derse geldiginde koşmaya devam ettim.

Yetişmiştim. Ödevide sunmuştum üstelik hemde çok begenilmisti. Bana neden silik tip dendiğini söylemedim galiba
Ben biraz anormalim mesela yıllardır benimle aynı sınıfta olan arkadaslarim bile doğru düzgün sunumlar dışında sesimi duymamışlardır. Kesinlikle asosyellik gibi bir sorunum yok yalnızca biraz fazla utangacım.
Ders bittiginde hemen dilaraya dönüp
"Ben kütüphaneye gidiyorum" dedim ve oda anlamış gibi gülümseyip
"Baranı gözetlemeye gidiyorum demiyorsunda" dedi ve göz kırptı. Evet baranı gözetlemeye gidiyordum. Baran edebiyat öğrencisi olduğu icin ya kütüphanede yada spor klubunde basketbol oynadığı icin sahada olurdu ama saha yeni yapılandırma yuzünden kapalı oldugu icin muhtemelen kütüphanedeydi.
Baran kim mi? Baran benim platonik aşkım. Universiteye geldigim ilk günden beri hala aynı heyecanla onu izliyorum.

Sınıftan çıktım. Kütüphaneye vardığımda baranı gördüm biyerde oturmuş kitap okuyordu bende hemen bölümüm itibariyle sağlık kitaplarından birini aldım ve karşısına oturdum. Insan anatomisiyle ilgili bir kitaptı ve derslerde zaten kusucak kadar fazlaca organ görmemden dolayı pekte ilgimi cekmiyordu ama çocuğun karşısına gecip bön bön suratına bakmaktansa böylesi daha iyiydi. Işte benim 4 yılımın özeti (anestezinin lisansı çıkmış😊) karşımdaydı. O gözleri , dudakları, hayran olunası vücudu....

Hep aynı sayfaya bakıyormuş gibi yapmak olmaz diye düşündüm ve sayfaları degistirmeye bi yandanda baranı dikizlemeye devam ediyordum ki sayfaların srasında bir not gördüm.
Notu elime aldım ve açtım.

"Seni asla farketmeyecek birine aşık olmak ne demektir iyi bilirim. Sende öylesin, bende.. ama olsun seni sadece izlemek bile güzel. Baktığın kişinin uzaklarında arama beni ben onun çok yakınındayım "
-siliktipe

Şok oldum. Silik tip benim . Ama buda kimdi. Herkimse benim barana abayı yaktığımı bilen biri daha ilgi cekici olan nokta ise o her kimse bana abayı yakmıştı ve o baranın etrafında olan biriydi.

Çok normal bir hayatım vardı.
Bu nota dek...