Bana Aitsin

ba5

Kulaklarım doğru seyi mi duyuyor? Yoksa kendi duymak istediklerimi mi işitiyorum bilmiyorum ama arkamı döndüğümde gerçektende bana seslendiğini farkettim. Okul başladığından beri onu seviyordum ama belkide bu sayılı konuşmalarımızdan biriydi yanıma yaklaştı, nasıl hissettiğim konusunda kelimeler kifayetsiz kalırdi.
"Şey selam asya " dediğinde bana ilk defa ismimle seslendiğini farkedip içten içe mutlu olmuştum bile. Kalbimin atışlarını duymamasını umuyordum.
"Selam ba..ran " dedim biraz kekelesemde. Bu halim hoşuna gitmiş olucak ki gülümsedi. Inanamıyorum baran karşımda gülümsüyor.

"Bir problem mi var ?" Dedigimde gülümsemesini kesip
"Hayır yani var açıkcası dün gece için bende özür dilerim. Senide çok uğraştırdık" dedi ve bende
"Hatayı yapan özür diledi. Gerçi oda istemezdi muhtemelen ayık kafayla olsaydı, teşekkür ederim özrün için " dedim ve gülümsedim.
Oda gülümsedi.
Bu ikinciydi.
Daha sonra arkadan seslendiler ve gitti.

\[][[[[[[[[[]]
Gizli hayrandan

Okulun ilk günüydü. Baranla okula girerken gördüm asyayı kapının hemen girişinde sağda yere çömelmiş kedilere süt veriyordu.
Tam karşıdaki banka diğerlerini beklemek için oturmuştuk. Bizi uzun süre farketmedi. Kedilerle öyle oynuyordu ki , onlara bakıp gülümsemesi içimi ısıtmıştı. Sonradan farkettim göz göze geldik ama bende takılı kalmadı , barana baktı . Ben ona o barana sanırım birine aşık olduğunda başına glebilicek en kötü şey bu olmalıydı. Senin ona bakman onun senin en yakın arkadaşınla ilgilenmesi.
Daha sonra çocuklar geldi ve ayrıldık banktan, 1 saniye bile gözünü ayırmadan barana bakıyordu sadece. Orada oturduğumuz 45 dakika onun suratına bakan bendim ama karşılığı 3 saniyelik göz göze gelişimizdi. Absketbol provasından sonra digerlerinden işim var bahanesiyle ayrıldım. Bütün gün onu izledim takip ettim . Neler yapıyo ? Nerde oturuyo? Arkadaşlarıyla nereye gidiyor? Mutlu oldugunda nasıl gülüyo? Sinirlendiginde nasıl bulutlara bakıyor? Onu okadar izlemiştim ki onunla ilgili bilmedigim hiç bir şey yoktu.
Bikać ay sonra cesaretimi toplamış ona söyleyecektim duygularımı ama yapamadım . O ve dilaraya yaklaştığımda konuşuyorlardı. Barana ne kadar aşık olduğunu anlatıyordu. Onun kalbi baran için atarken kalbini bana vermesini isteyemzdim. Sırf ben onu seviyorum diye beni sevmesinide isteyemezdim. Ogünden sonra fırsat buldukça hep not gönderdim ona o beni bulana kadar ben hep gizliyim.

Göktuğdan
Baran yanımıza gelmişti.
"Ne konuştunuz"dedim
"Dün geceyle ilgili birşeyler " dediginde merak etmistim. Dün gece ne olan seylerle ilgili olduğunu anlamıştım.
(Evlerine geri döndüler)

Asyadan
Benimle konuştu. Baran benimle konuştu benden bieisi adına olsada özür diledi ve bana bakıp uzun süre gülümsedi.
"Ciddi misin?" Dedi dilara
"Ee bu çokiyi birşey demekki gelişme var " diyede ekledi.
"Bilmem, normal bi konuşmaydı ama sanki gözleri fazlası gibiydi yada gülüşü" dedigimde uzaklara dalıp gitmistim bile aklıma yine o fevkalade gülüşü gelmişti çünkü.
Dersimiz vardı, hemen sınıfa gittik. Sıraya yerleştim yanıma başka bir öğrenci yaklaştı. Uzun boylu sarı saçlı bir kızdı bu daha önce görmemiştim.
"Asya hemen spor salonuna gitmen gerek. Selim hoca seni çağırıyor " demişti ben ne zamandır bu okuldaydım ve spor salonuna baranı görmek haricinde hiç bir zaman adım dahi atmamıştım. selim hocanın beni çağırmasına imkan yoktu beni tanımıyordu bile. Anlamıştım birşeyler vardı.
"Dilara hemen geliyorum" dedim ve koşturarak sınıftan çıktım bu sırada sarışın kızda sırra kadem basmıştı. Spor salonuna girdiğimde bomboş ve karanlıktı. Yerde küçük papatyalar gördüm. Papatyalar benim en sevdiğim çiçeklerdi. Bu işi notları bırakanın yaptığına emindim.
Papatyalar bir yol oluşturmuşlardı. Yolun sonuda spor salonunda basketbol maçını izlerken bayıldığım yerde bitiyordu. Hemen oraya gittim ve tahmin ettiğim gibi küçük bir not vardı.
"Sabrım taşıyor artık, beni bulamadıkça diğerlerine yakınlaşıyorsun. Seni ilk gördüğümde kedilerle oynuyordun ve kulağının arkasında papatya vardı ve ben
Sana ilk burada dokundum"
-siliktipe
Yazıyı okuduğum an kim olduğunu anladım. Beni burada kucağına alıp revire götüren kişi göktuğdu. Bahsettiği kulağımda papatya olan günde okulun ilk günüydü ve benim barana aşık olduğum gündü. Baranın yanında sadece göktuğ vardı. Ağzımdan ismi çıktı.
"Göktuğ" dedim ve aniden uzaktan bana doğru bir flaş patladı. Hemen yerimden ayrıldım ve ışığın geldiği yöne doğru koştum tekrardan bahçeye çıkmıştık.
Baran ege ve diğer arkadaşları oturuyorlardı. Gözüm göktuğu aramıştı ama yoktu.
Aniden gözümün önüne bir not düştü hemen elime aldım. Çatıdan atılmıştı.
"Onu izlediğini biliyorum. Bende seni izliyorum"
-siliktipe
Çatıda beni bekliyordu. Ben gidecek miydim? Göktuğla yüzleşmeye hazır mıydım? Gözlerim hala deli gibi barana bakarken onun yanına gidebilir miydim?
Bu doğru olur muydu ?
(Bombelere gell 😍)