Bana Aitsin

bölüm 21

Göktuğ
Beklemek dünyanın en zor şeyi. Çünkü asla ucunda seni mutlu eden şeyin gelip gelmeyeceğini bilemezsin . Oyüzden sadece içindeki umuda tutunursun. Benim içimde umut var , tam 1 haftadır hiç azalmayan o umut yaşamamın tek sebebi. Bir haftadır asyanın durumunda hiçbir değişiklik yok. Yanındaki arkadaşıda hala hastanede ama en azından kendinde ve uyandı. Sinirlerime hakim olamadığım günlerde o cocugu her gördüğümde üzerine atlıyordum. Yine karşıma çıkmıştı işte ve ben yine kendimi tutamayıp ona dadanmıştım.

''Eğr yine durumunu sormaya geldiysen söyleyeyim. Okadar dikkatsizdin ki kocaman kamyonu görmdin ve içerideki kız tam bir haftadır kılını bile oynatmıyor.'' demiştim hiddetlenerek.

''Ben çok mu mutluyum sanıyorsun? Birinin neredeyse ölümüne sebeb olmayı kim ister '' diye bana çıkıştığında söyledikleri mantıklıydı ama canım yanıyordu ve ona yumuşak davranamazdım. daha fazla konuşmamak için hemen onun yanından uzaklaşıp yoğun bakımın önüne gittim. 1haftadır aileside burdaydı. Annesi hoş davranıyordu bana ama babası adeta biz azılı düşmanlarmışız gibi muhattap ble olmuyordu benimle ilk geldiğinde

''bu şehir diye ölmesinin sebebi sen misin?'' demişti. Evet bu şehri özlemesinin burda kalmak istemsibnin en büyük nedeni bendim sonuç olarak kalmamıştı ama demekki bu şehre geri dönmek istediğini babasına çokça dile getirmişti.

Aniden içeride bir hareketleme başladığında ailesi ve ben cama dayanmıştık bile. Doktorlar asyanın başındalardı. Gözlerinin içine ışıklı bir aletle bakıyorlardı. Ellerinden ve ayaklarından reflekslerini kontrol ediyolardı. Daha sonra asyanın yanından ayrıldılar ve birisi kapıdan çıktı. Hemen koşturarak doktorun yanına gittiğimizde yaşadığım duyguları asla tarif edemem. İyi bir şey söylese öyle uçucam ki. Gökyüzünün en tepesine , kötü bir şey söylesede yinede umut edicem .

''Hayati tehlikeyi atlattı. Refleksleri yerinde . Parmağını oynattığını gördük ve oyüzden onu kontrol ettik yakın zamanda uyanabileceğini düşünüyoruz. '' dediğinde dünyalar benimdi. bizimdi. Ellerimi yüzüme kapatıp yüzlerce kez binlerce kez teşekkür ettim rabbime onu bana bağışladığı için. Bundan sonra daha mutlu olucağız. Onu asla ama asla üzmeyeceğim. Kalp kırıklığı, sinir bunların hiçbiri zerre umurumda değil sadece onu istiyorum. Onu..

ASYA

Bedenim derin bir uykuda ama ruhum sapasağlam. Bedenim yorgun ama kalbim sapasağlam. Hala ağzına kadar özlem dolu yüreğim. Gözleriminönünde beliren tek bir kare hep. Göktuğ...

Ölümde bile beni hayatta tutan adam simdi ne halde bilmiyorum ama benim aşkım ölümde bile gerçek?

Hala kızgınmıdır bana? Uyanabilirsem eğer yüzüme bakmayacak mı yine ? Peki ben oonu bidaha görebilirmiyim ki?. Bana bakmasa bile , yine nefret dolu olsa bile gözleri , umurunda olmasamda yine. Ben onu bidaha görebilecekmiyim ? Kaç gün oldu bilmiyorum ama düşüncelerim hep bu yöndeydi. gözümün önündeki tüm resimler silindi ve bir ışık süzmesi girdi yerine. Gözlerimi açıyordum. yİne yeniden...

GÖKTUĞ

Normal odaya almışlardı asyayı. Bir haftadır hastaneden ayrılmıyordum ve sonunda ona dokunabicegim onu daha yakından görebileceğim gün bugündü. Yoğun bakımdan çıkarılıp odaya götürülüşün izledim. Odaya girdiğimizde odada dilara vardı. Tüm odayı düzenlemişti ve asyaya bazı eşyalar getirmişti. Uyanınca giyer diye . Sahi uyanacak deme benim meleğim. Dilara ailesini bir şekilde benim refakatçi kalmam konusunda ikna etti ve onları eve gönderdi . Asya ve ben yalnızdık. Yanına yaklaştım ve sandalyeyi çekip oturdum. Elini tuttum. 2 yıl sonra ilk defa elini tutmuştum. Sıccacıktı elleri, herzamanki gibi. vebasımı ellerimizin üstüne  kapattım. İşte bütün hayatım boyunca böyle yaşayabilirim ben.

Ellerinde bir hareketlilik hissettim ve hemen başımı kaldırıp yüzüne baktığımda gözlerini zorluyordu.

'' asya '' kelimesi döküldü ağzımdan sakince birkaç kere daha tekrar ettim . ve o kahverengisine öldüğüm gözlerini kocaman açtı bir anda . asya uyandı..