Öyle bir özlem ki bu ne sana anlatabilirim ne bir başkasına
Sensizlik kaç gün kaç ay oldu saat kaç kere geçti senin uykuya daldığın saatleri,yelkovan kaç kere kırıldı ya da bir saat kaç kere daha durdu bilmem
Bazen aklıma çöküyorsun
Yağmur sonrası ağırlaşan toprak gibi hissettiriyorsun
Kokunu bilmem belki ama yatak yorgan sen kokuyor desem o minik bir iz taşıyan dudakların kıvrılır mı bilmem
Ne zor işmiş diyorum
Ne zor seni sevmek
Ne zor bir kadının aşkını omuzlarında taşımak
Günahsa günah,eyvallah
Fakat bazen..konuşturma işte beni bilirsin yazarım lakin söylemem
Sana yazsam anlamazsın
Ya da en çok sen anlardın
Dedim ya bilmiyorum işte
Fakat,fakat bazen özlüyorum
Bir elim numaranı tuşlarken
Bir elim adını karalıyor
Bir yanım otobüsün kirli camlarına yaslıyor başını seni düşünüyor
Bir yanım tüm maziyi ateşe veriyor
Sonra gün yüzünü akşama çeviriyor
Akşamlar ayaz
Sokak ışıkları hep aynı saatte yanıyor
Sokak köpeklerinin çağrılarını duyuyorum
Bir rüzgar esip geliyor
Bu saatlerde diyorum başka bir ülkenin yabancı bir şehridir şimdi oralar gözümde,acaba diyorum ne yapıyordur?
Bazen silüetin canlanıyor gözlerimin önünde bir kadeh dolduruyor kısa saçlı bir kadın
Sonra söz verişlerin aklıma geliyor
Bazen aynı kadın ağlıyor
Ama dışarıdan gururlu dışarıdan mutlu
'Ben..' diyor o kadın kırılmış ve yıpranmış
'Sen yoksun ben varım,mutluluk mu?O artık tek kişilik yalnızca ben mutluyum..' diyor
Ama sadece dudaklar oynar işte..
Kalp başka şeyler fısıldıyor
Bu gece de sen varsın aklımda; her ne kadar artık inanmasanda..
