Kendimi anlamamaktan korktum.Zamanla korktuğum başıma gelmeye başladı.Aynada gördüğüm yüz,hislerini bildiğim o kadın değil gibiydi.Bazen tanıyamıyor,bazenleri de tanımaktan kaçıyordum.
En kötüsü yazamıyorum.
Aklımın dikenli tellerine takılıyorsun,seni düşünüyorum.Sadece senin iyiliğin için çıkıp gitmeni istiyorum.Gidiyorsun.Ellerinden yaşamı kaymış birisine dönüşüyorum.Düş kırıklarının sesini hemen yanı başında duyan birisine..Ağlamak istiyorum git dedik diye gidilir mi demek istiyorum.
Sayfa sayfa konuşmak istiyorum seninle,sana yazmak..Olmuyor.
İnsanlar ölürken susarlar,yaşamın karanlık yüzüne sükut ederek uzaklaşırlarmış.Ölüm gibisin,içimde roman yaprakları sana ulaşmak için bir melteme takılıp uçarken ben susuyorum.
Ait gibi durduğum ama yabancısı olduğum bu yalnızlığa sükut ederek gömülüyorum.
Görmüyorsun.
Nasıl görüyorsun beni?İlgiye aç bir çocuğum ben.Elini uzatırsan tuttuğumu anlamazsın ama gözlerime bakarsan beni bıraktığın an yere çakılacağımı nasıl görmezsin?
Benim sorunum seninle değil,kendimle.Beynimin içinde bir fırtına var biliyor musun?Bir yerlere tutunmaya çalıştıkça savruluyorum; kimi zaman bir korkunun esiri olup susuyorum kimi zaman bir umudun içine düşüp hayaller kuruyorum.
Sonra sigara içiyorum.
Kızma,kızamazsın zaten; bağıramam sana diyorsun ama çelme takıp sessiz bir çığlığın içine düşürüyorsun beni.Bağırsan daha az kırık olurdu ama boşver,ben bunu da atlatırım.
Güzel şarkılar biriktirdim sana,güzel sözler.
Birazcık paylaşmak istedim seninle.Anlamaya çalışmaktan uzaktın;kestirip attın.'Karamsarsın' diyerek tutunmaya çalıştığım uçurumdan ittiriverdin.Ben sana yıllardır ziyaretçisi olmayan kapımı açtım,merdivenlerim kırık dökük de olsa içeriye girersin sandım.Sen ise farkında olmadan şöyle eğilip kapıdan bir bakıp çıktın.Olsun.Kırılmadım.
Doğruyu söylemek gerekirse parçalara ayrıldım.
Ne görmüştün?Uğraşması zor sonu belirsiz bir zifiri karanlık,ışık yok gibiydi değil mi?Yanılıyorsun.Diyorum ya sen gözlerime bakmadın.Kirpiklerime takılıp düştün,gözlerime hiç bakmadın.
Sana göre net olmalıydım.Sana göre çok karanlıktım.Bana sorarsan tüm kartlarım açık oynadım.
Kelimelerin yeri değişiyor diye anlam da değişir mi hiç?
Acımasızdın.
Korktuğumu söylerken,bu saatten sonra bitti derken benim nasıl titrediğimi görmedin.Çünkü net olan sendin.Detaylara takılmadın.Evet ya da hayır benim için ise; zaman.Hani şu nefret ettiğin kavram.
Herkesin omuzlarına almaya korktuğu yükü ben kendime ortak ettim.Ben zaman dedikçe sen şu 'an' dedin.
Olmadı; sorun değil ama diyorum ya çok da değil bir kaç derin kırığım var.
