Ben..birisini unuttum.
Aynaya her baktığımda gördüğüm
Her ağladığım da yanımda olan
Göz yaşlarımı çatlamış elleriyle silen
Sırtıma kadar uzanmasa da kollarıyla beni saran..
Ben kendimi unuttum.
Nasıl bir yolmuş bu bilemedim
Bitmek bilmiyor
Yokuşlar çıkmakla son bulmuyor
Nasıl bir maratonmuş bu ben anlamadım
Kazanmak için koştuğum yolda kendimi kaybettim
Sokaklar tükendi
Caddeler boş
Şehir karanlık
Yaş kaç bilmem
Ama şair gibi yolun yarısında bile değilim eminim
Ya da emin gibiyim
Biliyorum
Kelimeler anlamsız
Biliyorum anlatmaya değer pek bir şey yok
Lakin öyle değil
Düğümlenen bir şeyler var
Tıkanıp kaldığım
Bir nefes için çırpındığım
Ayna da gözleri boş bakan kadından uzaklaştığım
Bir zaman var
Biraz da anlatmaya çalıştıklarım
Yine bir gün daha bitiyor.
