Hayattan böylesine, hemen yıldığın için özür dilerim
Gözlerinde yaşamın yorgun izlerini görmemek için göğe bakıyorum
Gitmek istediğini dile getiriyorsun özür dilerim
Seni anlamadıklarını söyledin
Ben anlıyorum demedim
Biliyorum çünkü
En çok da benden yok umudun
Kara bir perde arkasında herşeyi görürken görmemezlikten gelmek her zaman daha kolay geliyor
Yaşamak istemiyorum, dediğin vakit uçurumdan iterim seni artık geri döndürmek istemiyorum
Baharı görmek isterim dersen ellerinden tutabilirim
Dallar yeşilleniyor, mevsim yaza dönüyor biliyorsun
Kırlarda çekinmeden utanmadan çocuklar gibi seninle koşabilirim
Göğe, dizlerine başımı yaşayarak bakabilirim
Ne de güzel olur
Geceler böyle sessiz ve karanlıkken
Perdeyi kaldırsan..
Kalabalık inine çekiliyor
İnan çok yorgunum
Düşünmek yoruyor, pişmanlık yatağımdan aya kadar.
