Adımlarım karışmadan adım atmak istiyorum
O ya da şu değil beni ben kabul edene gitmek istiyorum
Belki de yarı yoldan dönmek
Yeni birilerine koşmak
Ama o aradığım hissi yakalayamamak
Vazgeçmek istiyorum
Kaybettiğimi tüm dünya duysun
Cesaret edemiyorum.
Sert,ağlamayan,gülmeyen o kız ölmüş desinler istiyorum.
Yapamıyorum
Bazen öyle pişman oluyorum ki
Bu ben olamam diyorum
Öylesine karanlık ki
Bu karanlıkta onu nasıl bırakırsın diyorum
Bazen öyle acıtıyor ki tek yaptığı gözlerime bakmak oluyor
Bazen öyle bakıyor ki nefes alamıyorum
Zırhlarımı çekiyorum gözlerimin önüne
Dilimin kilitleri açıyorum
Zehrini kusuyorum
Yattığım yatak mezar gibi sıkıyor
Aldığım nefeste gam,keder;oksijene yer yok
Öylesine bir labirent ki ne ışık var ne bir çıkış yolu
Sağ elimi duvara yaslayıp yürüyorum başladığım noktaya geri dönüyorum
Bitsin diyorum artık bitsin
Bazen henüz çok erken dediğim de oluyor
Bitişe daha çok biraz daha dayan
Artık gökyüzü sonsuz gibi görünmüyor
En mühimi de ait hissedemiyorum
Yazıyorum çiziyorum konuşuyorum gelen gidenden daha çok
Ama olmuyor
Annemi özlüyorum
Kalbini kırsam da zırhı benden güçlü olan o kadının eteğinin altına saklanmak ve orada kalmak istiyorum
Ben pes ettim
Bitirmeye cesaretim olmadı,yok
Ama artık bitsin istiyorum
Daha kötüsü ne biliyor musun?
Şairin dediği gibi;
Anlatamıyorum
