Καινούργια Αδέλφια

Συγκατοικώ με βρικόλακες

Την επόμενη μέρα στο σχολείο δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στο μάθημα.Το μυαλό μου δικαιολογημένα είχε κολλίσει στην χθεσινή νύχτα αποσπώντας με από το οτοδήποτε συνέβαινε γύρο μου .  " Γη καλεί Σεράινα" άκουσαν σαν από μακριά την φωνή της Τίφανη να με ξυπνά από τον λήθαργο των σκέψεων μου . . " Πώς;.." απάντησα μπερδεμένη. " Που ταξιδεύεις;" ρώτησε επίμονα αλλά απέφυγα να δόσω μια σαφής απάντηση .  "Πουθενά, κάτι σκεφτόμουν " είπα σχεδόν απότομα .

Το τετράδιο μπροστά μου είχε γεμίσει με διαφώρων ειδών μουτζουρωμένα σχέδια . Ήθελα να ζωγραφίσω έναν βρικόλακα αλλά παρόλο που γενικά δεν τα πήγαινα και άσχημα με την ζωγραφική εκείνη την στιγμή φαινόταν πως το ταλέντο δεν ήταν αρκετό από μόνο του .Το μυαλό μου είχε κολλίσει στην εικόνα του Έρικ , στα υπέροχα κόκκινα μάτια του και τον τρόπο που με κοιτούσα και όσο και να προσπαθούσα δεν θα μπορούσα ποτέ να τα αποδόσω στο χαρτί . Η ιδέα ότι συγκατικούσα με βρικόλακες με είχε προβλημάτισει . Ακόμα , το μυαλό μου δεν ήθελε να δεχτεί τα νέα γεγονότα.Δεν ήθελα να πιστέψω τίποτα , ήθελα απλά να είμαι φυσιολογικοί όπως τόσοι και τόσοι . 

Όταν έφτασε επιτέλους η ώρα του μεσημαρανού πλησίασα αποφασιστηκά τον Έρικ αποφασισμένη να πάρω της απαντήσεις που αναζητούσα . Εκείνος δεν φάνηκε να ξαφνιάζεται που με είδε αντίθετα μάλιστα μου χαμογέλασε εγκάρδια . Χωρίς να πω λέξη έπιασα το πάγωμένο χέρι του και τον τράβηξα σε ένα μέρος όπου δεν θα μπορούσαμε να γίνουμε αντιληπτοί από κανέναν . Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα . 

"Πρέπει να σε ρωτήσω κάποια πράγματα και πρέπει να το κάνω τώρα " είπα επιτακτηκά ." Είμαι όλος αυτιά απάντησε και μου χαμογέσε πλατιά εμαφανίζοντας ένα χαρητομένο λακάκι . Αυτό πως δεν το είχα προσέξει νωρίτερα ; " Πώς μπορείς και βγαίνεις στον ήλιο χωρίς αυτός να σε καίει ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων . Δεν γνωρίζω τίποτα για εσένα " είπα . Εκείνος άρχισε να γελάει χωρίς σταματημό , ήταν σαν να με κοροίδευε . Λίγα όμως δευτερόλεπτα αργότερα μου  έδειξε το σκουλαρίκι του " Αυτό το μαραφέτι κάνει όλη την δουλειά , δεν ξέρω τι και πως , το μόνο που ξέρω είναι ότι ο καθένας μας έχει από ένα κόσμημα που μας βοηθάει να μην γινώμαστε φλαμπε . Αν δεν κάνω λάθος η επόμενη ερώτηση είναι με τι τρέφομαι σωστά ; Ευτυχώς για εσένα και το είδος σου εγλω και η οικογένεια μου τρεφόμαστε από αίμα δωρητών ή από ζώα . "  

" Και πως έγινες βρικόλακας. " πέταξα απότομα χωρίς καν να το σκεφτώ "Αυτό άλλη στιγμή δεν γίνεται τώρα.Είναι μεγάλη συζήτηση και δεν είμαι διατεθυμένος να χάσω την χρονιά λόγο απουσιών " απάντησε/

Ήταν τόσο όμορφος και γλυκός. Κάθε φορά που μου χαμογελούσε έκανε την καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή .Απορρώ πως μπορεί και αποκαλεί τον εαυτό του τέρας.Τέρατα είναι αυτοί που σκοτώνουν τους άλλους για την πλάκα του, αυτοί που χαίρονται όταν ο άλλος δυστιχεί . Ο Έρικ δεν είναι σε καμία περίπτωση τέρας. Σκέφτηκα.

 Με κοίταξε στα μάτια και αμέσως μετάνοιωσα για αυτό που μόλις είχα σκεφτεί . Είχα ξεχάσει τελείως το γεγονός πως είχε την ικανότητα να διαβάσει την σκέψη . Τον είδα να χαμογελά και να με πλησιάζει και πριν το καταλάβω τα παγωμένα χείλη του συγκρούστηκαν με τα δικά μου . Φωτιά και νερό πάλευαν για το ποιος θα κυριαρχίσει . Αρχικά προσπάθησα να τον αποθήσω γνωρίζοντας πως όλο αυτό ήταν λάθος αλλά η δύναμη που ασκούσε πάνω στο σώμα μου καθιστούσε αδύνατη κάθε μου προσπάθεια για αντίσταση . Αφέθηκα στα φιλιά του και τα χάδια του νοιώθωντας όλο μου το σώμα να αναριγεί . Πέρασα τα χέρια μου στον λαιμό του και τον τράβηξα ακόμα πιο κοντά μου . Δεν ήθελα να τελειώσει αυτή η στιγμή ποτέ . Ήταν κάτι περισσότερο από πεταλούδες στο στομάχι , ήταν μια ολόκληρη μάχη πυροτεχνημάτων . 

Μόλις απομακρυθνήκαμε για να πάρω ανάσα διέκρυνα με την άκρη του ματιού σε μια γωνιά τπν Νέηθαν να κοιτάζει προς το μέρος μου με ενοιγματικό βλέμμα . Δεν προλαβα να επεξεργαστώ την πληροφορία και ο Έρικ είδη κατευθηνόταν προς τα εκεί με γρήγορα βήματα .